ناوقت صبح، یک ساعت قبل از آن‌که زینب و خانواده‌اش قرار بود راهی خانه شان در ولایت بامیان شوند، سه مرد مسلح وارد بخش زایمان شفاخانه شدند و شروع به تیراندازی کردند.
زینب که پس از شنیدن سروصدا با عجله از تشناب بر می‌گشت، با دیدن صحنه پیش رویش به زمین افتاد. هفت سال طول کشیده بود تا باردار شود، نُه ماه انتظار کشیده بود پسرش را ببنید و تنها چهار ساعت طول کشید تا پسرش کشته شود.
زهرا محمدی، خسرمادر/مادرشوهر زینب در حالی که نمی‌توانست گریه‌اش را کنترل کند، گفت: «من عروسم را به کابل آوردم تا کودکش را از دست ندهد. امروز بدن بی‌جان او را به بامیان خواهیم برد».
تا کنون هیچ گروهی مسئولیت این قتل عام ۲۴ نفری، به شمول ۱٦ زن و دو نوزاد، را بر عهده نگرفته است. در این حمله که کشور جنگ‌زدۀ کرخت شده از خشونت نظامی را تکان داد، حداقل شش نوزاد مادران خود را از دست دادند.
داکتر حسن کامل، مدیر شفاخانه کودک اتاترک در کابل گفت: «در بیش از ٢٠ سال زندگی کاری خود چنین عمل وحشت‌ناک و وحشیانه را ندیده‌ام».
نوزادانی که از حمله شفاخانه صدبستر دشت برچی کابل جان سالم بدر بردند. Source: AP
این حمله و یک حمله دیگر انتحاری در همان روز بر مراسم خاک‌سپاری یک فرمانده پیشین پولیس در ولایت شرقی ننگرهار که جان ٣٢ تن را گرفت، پیشرفت‌های حاصله در مذاکرات صلح میان دولت افغانستان و طالبان به واسطه ایالت متحده را با تهدید مواجه می‌کنند.
رییس جمهور اشرف غنی این حمله را محکوم کرد و به ارتش دستور داد به جای تاکتیک دفاعی که برای زمینه‌سازی خروج سربازان امریکایی از یک جنگ طولانی و بی‌نتیجه روی دست گرفته‌اند، به حالت تهاجمی درآیند.
طالبان، گروه شبه‌نظامی اصلی، دست داشتن در هر دو حمله را رد کرده‌اند، اما اعتماد مقامات و مردم عام به این گروه فرسوده است. شعبه‌ای از دولت اسلامی (داعش) نیز مظنون است: این گروه مسئولیت خون‌ریزی ننگرهار را بر عهده گرفت.
نیروهای امنیتی در ورودی شفاخانه ۱٠٠ بستر دشت برچی کابل Source: AP
ما او را «امید» نامیدیم
محمدی، مادرشوهر زینب، گفت یکی از مهاجمان را دیده است که بر زنان حامله و نوزا، حتا اگر در زیر تخت پنهان شده بودند، تیراندازی می‌کرده است.
خانم محمدی از کابل از طریق تلفون به خبرگزاری رویترز گفت: «ما او را امید نامیدیم. امید به آینده‌ای بهتر، امید به افغانستانی بهتر و امید به مادری که سال‌ها برای داشتن یک کودک رنج کشیده بود».
مهاجم سپس به گهواره رو آورد، جایی که امید خوابیده بود. محمدی گفت با تنیدن صدای گلوله‌ها در داخل شفاخانه از ترس غش کرده کرد.
او با ناله‌ای از غم گفت: «وقتی چشمانم را باز کردم، نواسه/نوه‌ام را دیدم که غرق در خون روی زمین افتاده بود».
مقامات امنیتی گفتند حمله کابل صبح با ورود سه مهاجم به شفاخانه دشت برچی و انداختن نارنجک و تیراندازی آغاز شد و با کشته شدن مهاجمان در بعدازظهر پایان یافت.
این شفاخانه صدبستر، دولتی است و بخش زایمان آن از سوی سازمان داکتران بدون مرز اداره می‌شود.
تنها چند ساعت قبل از حمله، سازمان پزشکان بدون مرز تصویر نوزادی در آغوش مادرش را تویت کرده بود که طی با موقعیت از سوی جراحان بخش اضطراری سزارین به دنیا آورده شده بود.
دو تن از نوزادان نجات یافته از حمله روز سه‌شنبه Source: AP
این سازمان دیروز (چهارشنبه) حمله بر شفاخانه دشت برچی را «تهوع‌آور» و «بزدلانه» خواند.
داکتران بدون مرز در بیانیه‌ای گفت: «در حالی که جنگ ادامه داشت، یکی از زنان نوزادش را به دنیا آورد و هر دو سالم هستند».
«داکتران بدون مرز بیش از همیشه با مردم افغانستان اعلام هم‌بستگی می‌کند».
دیبوره لیونز، رییس هیأت نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان در تویتی حمله بر شفاخانه را محکوم کرد. «چه کسی به کودکان نوزاد و مادران نوزا حمله می‌کند؟ که این کار را می‌کند؟ بی‌گناه‌ترینِ بی‌گناهان، یک کودک! چرا؟»
طالبان علاقه‌ای به صلح ندارند
مایک پومپیو، وزیر خارجه امریکا روز سه‌شنبه در بیانیه‌ای هر دو حمله را محکوم کرد و با اشاره به این‌که طالبان مسئولیت آن را نپذیرفته، گفت عدم یک توافق‌نامه صلح کشور را در برابر چنین خشونت‌هایی آسیب‌پذیر ساخته است.
آقای پومپیو همچنان تلاش‌های متوقف شده صلح را که قرار بود طرف‌های درگیر را در دهم مارچ روی میز مذاکره بنشانند، «فرصتی مهم برای افغان‌ها جهت ... ایجاد یک جبهه متحد علیه تروریسم» توصیف کرد. مذاکرات بین‌افغانی هنوز آغاز نشده‌اند.
پنتاگون از ابراز نظر در باره اظهارات غنی مبنی بر آغاز دوباره عملیات‌های تهاجمی خودداری کرد و گفت ارتش امریکا به دفاع خود از نیروهای افغانستان در برابر حملات احتمالی طالبان ادامه خواهد داد.
روابط میان دولت در کابل و جنبش طالبان، که در ٢٠٠۱ در پاسخ به حمله ۱۱ام سپتامبر در حملۀ به رهبری امریکا از قدرت کنار زده شدند، همین اکنون تنش‌آلود است، و رویدادهای سه‌شنبه هر گونه نزدیکی آن‌ها را سخت‌تر خواهد کرد.
حمدالله محب، مشاور امنیت ملی افغانستان در تویتی گفت: «حملات دوماه گذشته به ما و جهان نشان داد که طالبان و حامیان آنان علاقه‌یی برای برقراری صلح نداشتند و ندارند».
شوکی برای داکتران کابل
این حمله جامعه کوچک صحی کابل را به شدت تکان داده است. پرستاران و داکترانی که از حمله به شفاخانه جان سالم بدر برده می‌گویند آن‌ها در شوک هستند و آغاز دوباره فعالیت علاوه بر بی‌ثباتی ناشی از همه‌گیری ویروس کرونا، چالشی عاطفی برای آن‌ها نیز خواهد بود.
معصومه قربان‌زاده، یکی از قابله‌‌های شاهد صحنه کشتار گفت: «شب گذشته نمی‌توانستم بخوابم، چون صحنه‌های ترس‌ناک حمله همچنان در ذهنم تکرار می‌شدند».
«از دیروز به بعد خانواده‌ام می‌گویند کارم در شفاخانه را ترک کنم، هیچ‌چه ارزش زندگی‌ام را ندارد. اما من به آن‌ها گفتم ’نه، من از کار صحی دست نمی‌کشم‘».
مقامات سازمان پزشکان بدون مرز گفتند تلاش می‌کنند فعالیت‌های شان به حالت عادی برگردانند و شفاخانه‌های دیگر در امر درمان ده‌ها نوزاد و زخمی‌های رویداد آن‌ها را کمک کرده‌اند.
با این حال، شماری از کارمندان این شفاخانه گفتند فراموش کردن این رویداد سخت خواهد بود.
یکی از پرستاران سازمان داکتران بدون مرز به شرط گرفته نشدن نامش گفت: «مهاجمان یک تانک آب را منفجر کردند و بعد شروع کردند به تیراندازی به سوی زنان. من از لای درز اتاق امنی که برخی از ما موفق شدیم خود را داخل آن پنهان کنیم، حوضی از آب و خون دیدم».
«من مریضانی را دیدم که با وجود عذر و زاری برای زنده ماندن شان در ماه مبارک رمضان، کشته شدند. حالا کار کردن برایم خیلی سخت شده است».
