سهیل احمدی در ۱۹ام آگست، زمانی که فقط دو ماه داشت، پس از آن مفقود شد که والدینش او را به خاطر شلوغی در اطراف میدان هوایی از روی دیوار به یک سرباز امریکایی تحویل دادند.
اما وقتی پدرش میرزاعلی احمدی به همراه همسر خود ثریا و چهار فرزند دیگرشان به داخل میدان هوایی راه یافتند، سهیل کوچک گم شده بود.
آن‌ها پس از یک جست‌وجوی آشفته و بیهوده بالاخره با یک پرواز نجات ایالات متحده از افغانستان خارج شدند.
سپس در ماه نوامبر رد پای سهیل در خانه یک راننده تاکسی ۲۹ ساله به حامد صافی در کابل پیدا شد.
آقای صافی گفته است که سهیل را در حالت گریان در صحن میدان هوایی کابل پیدا کرد و بعد از آن‌که نتوانست خانواده‌اش را بیابد، او را به خانه برد تا به عنوان فرزند خودش بزرگ کند.
آن‌ها سهیل را محمد عابد نام کردند و آقای صافی عکس او را همراه با فرزندان دیگرش در صفحه فیسبوک خود گذاشت.
وقتی موقعیت این کودک تأیید شد، پدرکلان او، محمدقاسم رضوی، از خانه‌اش در ولایت شمال‌شرقی بدخشان به کابل رفت تا نواسه/نوه خود را پس بگیرد، اما آقای صافی از تحویل‌دهی او خودداری کرد و در بدل آن خواستار انتقال خود و خانواده‌اش به ایالات متحده امریکا شد.
بعد از هفت هفته چانه‌زنی و تضرع از سوی وابستگان سهیل و سپری کردن مدت کوتاهی در بازداشت طالبان، آقای صافی بالاخره روز شنبه (۸ جنوری) او را در کابل به پدرکلانش تحویل داد.
اطلاعیه‌ای که خانواده احمدی به امید یافتن سهیل پخش کرده بود. Source: HMADI FAMILY HANDOUT/DUTCH DEFENCE MINISTRY/MIRWAIS KHAN AMIRI/REUTERS/RISE TO PEACE
خانواده سهیل امیدوارند که او بتواند به‌زودی با والدین و خواهران و برادرانش در ایالت میشیگان امریکا یک‌جا شود.
آقای احمدی، پدر سهیل که به عنوان نگهبان در سفارت امریکا در کابل کار کرده بود، گفت که زمانی که نوزادشان را به سرباز امریکایی تحویل دادند، فقط پنج متر از ورودی میدان هوایی فاصله داشتند.
اما در همان اثنا نیروهای طالبان مردم را به عقب راندند و نیم ساعت دیگر وقت گرفت تا آن‌ها خود را به داخل میدان هوایی برسانند.
آقای احمدی به خبرگزاری رویترز گفت که بعد از بی‌نتیجه ماندن جست‌وجوی شان در داخل میدان هوایی، به آن‌ها گفته شد که سهیل کوچک ممکن است با یک پرواز جداگانه از کشور خارج شده باشد و بعداً به آن‌ها تحویل داده خواهد شد.
