لوک هاورت معين وزارت مسكن تأكيد ميكند كه ميخواهد نماى مثبتى را براى ارقام بى سرپناهى فراهم كند.اين اظهارات در حالى به عمل آمده كه شاروالان شهرهاى مركزى آستراليا از حكومت ائتلافى ميخواهند به مشكل شمار رو به افزايش مردم بى سرپناه رسيدگى كند.در پانزده سال بين ٢٠٠۱ و ٢٠۱٦ تناسب مردم بى خانمانى كه در نواحى شهرى زندگى ميكنند از ٤٨ به ٦٣ درصد بلند رفت.
آقاى هاورت ميگويد كه از نظر تناسب٬ بى سرپناه ها صرف ٠٬٥ فصيد نفوس كشور را تشكيل ميدهند.
او ميگويد همۀ حكومات به نحوى از انحا مسوول مجبور ساختن شمار فزايندۀ مردم به زندگى كردن در سركها هستند.
تعدادى زيادى از مردم نسبت به هر وقت ديگر در آستراليا اكنون در حالت بى سرپناهى بسر مى برند.
يك نفر از هر ده بى سرپناه در آستراليا سربازان آستراليائى سابق هستند كه در يونيفورم نظامى آستراليا خدمت كرده اند. بناً به جاى لفاظى كردن مثل گفتن اينكه بيائيد يك نماى مثبتى را به بى سرپناهى بدهيم٬ بيائيد يك كار واقعى را در مورد آن بكنيم.
بر اساس آخرين سرشمارى٬ ا ١١٦٬٢٤٧ نفر در آستراليا بى سرپناه هستند که اين تعداد در مقايسه با ارقام سال ٢٠١١ به مراتب بيشتر ميباشد.
ايالت نيو ساوت ويلز بلندترين افزايش به پيمانۀ ٣٧ درصد تجربه کرده. در حاليکه تعداد افراد بي خانه در ايالت کوينزلند ١٤ در صد و در ويکتوريا ١١ در صد افزايش يافته است.
آقاى هاورت گفت طی سال های ٢٠٠١ تا ٢٠١٦ تعداد افرادی که در جاده ها٬ خيمه ها و سایر خانه های ساخته شده موقتى زندگى ميکنند، کاهش یافته است، در حالیکه تعداد خانه های مزدحم افزایش یافته است.
در حالی که مقامات حکومتى و ايالتى خواستار اقدام فوری برای مقابله با کمبود خانه هاي ارزان قیمت شده اند٬ آقای هاورت به سرپناه هاى عاجل به عنوان یک مسئله حياتى اشاره کرده و گفت: "آنچه که من از مردم محلی می شنوم این است که فراهمى خانه هاى عاجل براى رفع فورى اين مشکل یک مسئله بسیار مهم است که ما به آن ضرورت بیشتر داریم."
جيسون کلير يک عضو رهبرى حزب کارگربه بخش خبرى سکاى نيوز گفت: " تعداد اشخاص بى خانه در آستراليا نسبت به هروقت دگر بيشتر گرديده است وحکومات در گذشته نيز درين مورد هيچ اقدامى نکرده اند.
جکى کارول يک خانم که قربانى خشونت خانوادگى است٬ ميگويد که در زمستان و سرما شديد در تزمانيا در موترش ميخوابد.
جکى پس از تشخیص سرطان رحم تحت تداوى کيموتراپى قرار دارد. او ميگويد در تلاش برای پیدا کردن جایی است که یک زن مجرد٬ که بیشر از 50 سال عمر دارد٬ بتواند در آن زندگی کند.
دونا ريچاردسون مادر دو طفل است. او هم از تجربه بى بى سرپناهى اش يادآور شده و ميگويد: " از انتقال دادن فرزندانش از يک پناهگاه به پناهگاه دگر خسته شده است و نمی داند آينده آنها چه خواهد بود. "زنان از آنچه که به نظرشان بی عدالتی حکومت در هوبارت دیده می شود، خسته شده اند."
به اشتراك بگذاريد
