از ریاست اتحادیه کارگری تا نخست‌وزیر احتمالی: بیل شورتن کیست؟

خیلی‌ها در حزب کارگر از مدت‌ها بدین‌سو بیل شورتن را نخست‌وزیر احتمالی آسترالیا می‌دانند. با نزدیک شدن انتخابات فدرال، اس‌بی‌اس نیوز نگاهی می‌اندازد به زندگی سیاسی او.

تکیه زدن بیل شورتن بر کرسی رهبری حزب کارگر در سال 2013، آرزوی دیرینۀ این رییس پیشین اتحادیۀ کارگری بود.

آقای شورتن موفق شده مدت نسبتاً طولانی را نسبت به دیگر هم‌دوره‌هایش در رهبری حزب باقی بماند، و نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند احتمال می‌رود او پیروزی بزرگتری را در انتخابات فدرال امسال کسب کند.

در اتحادیۀ کارگران

آقای شورتن که اکنون 51 سال دارد، زندگی کاری‌اش را به عنوان یک وکیل مدافع در مؤسسۀ حقوقی «موریس بلک‌برن» آغاز کرد.

سروکار او با اتحادیه‌های کارگری به عنوان یک هماهنگ‌کنندۀ کارآموز با اتحادیۀ کارگران آسترالیا (AWU) در سال 1994 آغاز شد.

آقای شورتن توانست راهش را به بالاترین ردۀ اتحادیه باز کند و از سال 2001 تا 2007 به عنوان رییس عمومی اتحادیۀ کارگران آسترالیا کار کرد.

Bill Shorten speaks to the media in Beaconsfield in 2006. Source: AAP

نام شورتن در جریان فاجعۀ معدن طلای بیکنزفیلد تاسمانیا در سال 2006 وقتی دو کارگر در فاصلۀ یک کیلومتری زیر زمین گیر مانده بودند، سر زبان‌ها افتاد.

به عنوان رییس اتحادیۀ کارگران، آقای شورتن تبدیل به سخنگوی غیررسمی خانواده‌های این کارگران و مردم شد.

پشت صحنۀ عملکرد قوی او در انظار عمومی، گمانه‌زنی‌ها بر این‌که او راهش را به سوی رهبری حزب کارگر باز می‌کند، اوج گرفتند.

حتا روزنامۀ دیلی تلگراف سیدنی که در این اواخر میانۀ خوبی با آقای شورتن ندارد، در صفحۀ اولش مطلبی زیر عنوان «بیل برای نخست‌وزیری» نشر کرد.

آقای شورتن تا اوایل سال 2006 عضو هیأت رهبری گروه لابی «گیت‌اپ» (GetUp) نیز بود. این گروه لابی چپ‌گرا در آن زمان مبلغ قابل توجهی پول از اتحادیۀ کارگران دریافت می‌کرد.

صعود به رهبری

پس از یک تلاش ناموفق برای کسب نامزدی حزب کارگر پیش از انتخابات فدرال 1996، آقای شورتن در سال 2007 از حوزۀ انتخاباتی پرطرفدار حزب کارگر، «مریبیرننگ» (Maribyrnong)، در غرب شهر ملبورن وارد پارلمان فدرال آسترالیا شد.

بیل شورتن در حال ایراد نخستین سخنرانی پارلمانی‌اش در سال 2008 Source: AAP

با شناختی که در سطح ملی داشت، بعضی‌ها انتظار داشت آقای شورتن به زودی راهش را به سوی کابینه باز کند، اما نخست‌وزیر جدید آن زمان، کیوین راد، علیه این دیدگاه قرار گرفت.

زندگی سیاسی آقای شورتن با پست منشی پارلمانی در امور خدمات معلولیت و کودکان شروع شد، جایی که او برای ایجاد «طرح ملی بیمۀ معلولیت» (NDIS) تلاش کرد.

اما وضعیت سیاسی به زودی به پیچیدگی گرایید و آقای شورتن تبدیل به یکی از بازیگران اصلی در پشت صحنۀ اختلاف‌های درونی حزب کارگر شد.

آقای شورتن یکی از بازیگران اصلی در برکناری آقای راد از نخست‌وزیری در 2010 بود. بسیاری‌ها او را به عنوان یکی از «مردان ناشناخته» پشت صحنۀ کنار زدن راد می‌دانند.

آقای شورتن اندکی قبل از انتخابات فدرال 2013 نقش مشابهی را در برکناری جانشین آقای راد، جولیا گیلارد، و بارگرداندن راد به قدرت نیز بازی کرد.

Julia Gillard and Bill Shorten at a tax forum in Canberra, Wednesday, Oct. 5, 2011 Source: AAP

در این دوره، آقای شورتن به عنوان وزیر خدمات مالی، وزیر ارتباطات کاری و وزیر آموزش کار کرد.

پس از شکست حزب کارگر در انتخابات سال 2013، آقای شورتن با شکست انتونی البنیزی در رأی‌گیری مشترک میان کنگره و اعضای عادی حزب، به رهبری حزب کارگر انتخاب شد.

آقای شورتن گفت انتخاب او ثابت کرد که حزب بر اختلاف‌های درونی‌اش فایق آمده است.

او گفت: «تعدادی از بی‌اتحادی‌ها بر سر رهبری در گذشته اکنون گذشتند و اعضای حزب حمایت صریح شان را از ما اعلام کرده اند».

حزب کارگر در انتخابات 2016 نیز از ائتلاف لیبرال-ملی‌گراها (نشنل) شکست خورد، اما نتیجۀ نزدیک موقعیت آقای شورتن در صدر را حفظ کرد.

او اکنون زمان بیشتری را نسبت به تعدادی از چهره‌های برتر معاصر در حزب کارگر، همچون آقای راد، خانم گیلارد و نخست‌وزیر پیشین کارگر پاول کیتینگ، در رهبری حزب سپری کرده است.

بیل شورتن و کیوین راد در پارلمان، 2013. Source: AAP

کارکردهای او چگونه بوده اند؟

کارشناسان می‌گویند، نسبتاً خوب.

داکتر زارع قازاریان، نویسنده و استاد علوم سیاسی در دانشگاه موناش می‌گوید شورتن و کارگر به گونه‌ای موفق شده چهره‌اش را به عنوان فردی که از پشت خنجر می‌زد، شست‌وشو دهد، هرچند با اندکی کمک از سوی ائتلاف.

آقای قازاریان می‌گوید: «این واقعیت دارد که بیل شورتن سهم زیادی در برکناری کیوین راد و جولیا گیلارد داشت».

«اما او و کارگر پس از آن موفق شدند بازگردند و خودشان را به عنوان یک نیروی منسجم سیاسی ثابت کنند، و آن‌ها در زمانی موفق به این کار شدند که ائتلافی‌ها از هم دور می‌شدند».

انبوهی از نظرسنجی‌ها در دوازده ماه گذشته نشان می‌دهند که حزب کارگر در انتخابات فدرال سال جاری برنده خواهد شد.

به گفتۀ داکتر جیل شیپرد، استاد دانشکدۀ علوم سیاسی دانشگاه ملی آسترالیا، این‌که نتایج نظرسنجی‌ها بیان‌گر پیروزی کارگر هستند، «چندین عامل» دارد.

خانم شیپرد می‌گوید: «شاید تا حدی دلیلش این باشد که بیل شورتن در حال حاضر مطمئن به نظر می‌رسد».

«شاید کمی به دلیل تغییر نخست‌وزیران در جریان دورۀ اخیر حکومت حزب لیبرال باشد، اما به اندازۀ هرچیز دیگر، شاید تنها دلیلش این باشد که رأی‌دهندگان آسترالیایی احساس می‌کنند کشور آمادۀ تغییر است».

بیل شورتن در حال ایراد سخنرانی در نشست سه روزۀ «کنفرانس ملی حزب کارگر» در 18 دسامبر 2018. Source: AAP

دیدبان انتخابات

آقای شورتن با کمپاینی که متمرکز بر صحت و آموزش بود، حزب کارگر را به تصاحب 14 کرسی بیشتر در انتخابات سال 2016 سوق داد.

کمپاین انتخاباتی امسال تقریبا شبیه به 2016 است. با این تفاوت که امسال مسألۀ افزایش دستمزدها نیز برجسته شده است.

همان نظرسنجی‌هایی که می‌گویند حزب کارگر در انتخابات امسال برنده خواهد شد، همچنان نشان می‌دهند آقای شورتن محبوبیت کمتری نسبت به نخست‌وزیر اسکات موریسن به عنوان نخست‌وزیر دارد.

اما داکتر شیپرد می‌گوید کارگر نباید نگران این موضوع باشد.

خانم شیپرد می‌گوید: «رهبران اپوزیسیون عموماً در نظرسنجی‌هایی که می‌پرسند چه کسی را به عنوان نخست‌وزیر ترجیح می‌دهید، عقب اند، زیرا ما نمی‌دانیم آن‌ها در مقام نخست‌وزیری چگونه خواهند بود».

«اگر من جای بیل شورتن بودم، در این باره زیاد نگران نبودم. مهم‌ترین موضوع این سات که حزب کارگر حزب ارجح است».