از زمانی که آسترالیا به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا شروع به وضع محدودیت بر تجمعات ساکنان خود کرد، هفت هفته می‌گذرد. در حالی که آسترالیایی‌ها به خاطر جدی گرفتن محدودیت‌ها و کندکردن موفقانه گردش کووید-۱٩ مورد تمجید قرار گرفته‌اند، یک پرسش همچنان بی‌پاسخ مانده است: چه وقت زندگی به حالت عادی بر می‌گردد؟
کابینه ملی قرار است روز جمعه تصمیم بگیرد آیا با رفع محدودیت‌ها به مردم بیشتر اجازه می‌دهد به دفترهای کاری و زندگی اجتماعی شان برگردند یا خیر. اما کارشناسان می‌گویند برخی از جنبه‌های زندگی پساکرونای آسترالیایی هرگز با آن‌چه قبلاً بود، یک‌سان نخواهد بود.
آیا شناخت ما از محل کار تغییر خواهد کرد؟
مسافری تنها در حال خارج شدن از ایستگاه قطار متروک سرکولر کی سیدنی Source: AAP
حفظ‌الصحه/بهداشت و ایمنی اکنون در رأس افکار ما قرار دارند، و کارشناسان می‌گویند این اولویت‌های جدید فراتر از خود کووید-۱٩ هم ادامه خواهند یافت.
ریچیل موریسن، روان‌شناس سازمانی در دانشگاه اوکلند می‌گوید دفترهای کاری مزدحم و میزهای کار مشترک از بین خواهند رفت، و کار انعطاف‌پذیر از خانه رو به افزایش خواهد گذاشت.
پروفیسر موریسن به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «اگر به هنگ‌کنگ و سنگاپورِ پس از شیوع سارس ببینیم، پوشیدن ماسک اکنون عادی است و بیرون رفتن بدون آن غیرمؤدبانه دانسته می‌شود، به ویژه وقتی اندکی زکام دارید، پس شاید شاهد سازمان‌هایی باشیم که پوشیدن ماسک در محل کار را پالیسی خود قرار دهند».
«سازمان‌هایی که به فعالیت در محل کار نیاز واقعی دارند، شاید به چیزهایی مانند اوقات کاری پراکنده رو آورند و انتظار داشته باشند برخی از کارگران زمانی بر سر کار بیایند که ما آن را به عنوان ساعات بعد از کار می‌شناسیم، تا تعداد یک‌سان مردم بتوانند در جریان ٢٤ ساعت در محل کار بمانند».
خانم موریسن گفت شیوه نشست‌وبرخاست همکاران با همدیگر نیز به شکل قابل توجهی تغییر خواهد کرد و رفتارهایی که زمانی عادی بودند، اکنون شاید غیرمؤدبانه محسوب شوند.
«شیوۀ رفتار افراد در کار نیاز به تغییر خواهد داشت، پس فکر نمی‌کنم ما باهم دست بدهیم یا گونه‌های همدیگر را ببوسیم و مناسبت‌های اجتماعی بافته به‌هم در محل کار داشته باشیم، طوری که از عین بشقاب غذا بخوریم».
«چیز دیگری که رخ خواهد داد، این است که فرهنگ استقامت و حاضر شدن بر سر کار در صورت مریضی ناپدید خواهد شد- اگر این امکان موجود باشد که شاید مریضی خطرناکی داشته باشند، مردم دوست ندارد افراد مریض سر کار بیایند».
وحدت بیشتر می‌شود یا دوگانگی؟
An almost deserted George Street at 9am in Sydney. Source: AAP
به باور کارشناسان، هر دو احتمال وجود دارد.
مارلی باور، استاد همکار دانشگاه سیدنی که بر روی تنهایی و دربرگیری اجتماعی تحقیق می‌کند، می‌گوید هرچه دوره طولانی‌تر شود، خطر حک شدن عادت‌های مشکل‌ساز اجتماعی در ما بیشتر می‌شود.
خانم باور گفت: «این‌ها می‌توانند چیزهایی مانند دیدن مردم به چشم ناقلان احتمالی ویروس به جای دوستان احتمالی باشند، پس نیاز جدی وجود دارد که مطمئن شویم این روش ناسالم دیدن به مردم را ادامه ندهیم».
«هرچه طولانی‌تر مردم احساس تنهایی کنند، امکان تغییر ناهنجار در رفتارشان بیشتر می‌شود».
بيشتر بخوانيد
اپ ردیاب کووید-۱٩ آسترالیا چگونه کار می‌کند؟
از سوی دیگر، خانم باور می‌گوید همه‌گیری کرونا سبب شده مردم با نزدیک‌ترین افراد خود بازتر شوند.
«تنهایی در جریان پاندمی افزایش یافته، اما هم‌بستگی و احساس هویت مشترک نیز بیشتر شده است. وقتی شما تهدید یا دشمن مشترکی را تجربه کنید، هویت مشترک خود را شکل می‌دهید که می‌تواند برای سلامت روانی تان خیلی مفید واقع شود».
«در کل، اقرار به تنهایی پدیده‌ای شرم‌آور است، و از این لحاظ که اگر شما تنها هستید، چیزی در مورد شما درست نیست، تابو می‌باشد، اما اکنون مردم را می‌بینیم که چپ و راست در مورد تنهایی صحبت می‌کنند».
آیا شیوه‌های دیجیتال روابط اجتماعی باقی خواهند ماند؟
با توجه به این‌که معنای محدودیت‌های موجود بر تجمعات در اکثر ایالت‌ها و قلمروها این است که آسترالیایی در اکثر اوقات سال تنها می‌توانند از همراهی اهل خانه خود لذت ببرند، تماس‌های ویدیویی به سرعت تبدیل به روش عادی دیدوبازدید با دوستان شده‌اند.
در حالی که انتقال بخش کلانی از زندگی به فضای آنلاین در حفظ شغل و روابط به ما کمک کرده، راجر پتولنی، استاد جامعه‌شناسی در دانشگاه ولونگونگ می‌گوید وقتی زمان توقف فاصله‌گیری اجتماعی برسد، چالش‌هایی بر سر راه سبز خواهند شد.
آقای پتولنی گفت: «ما گزینه‌های دیجیتال بیشتری خواهیم داشت، پس وقتی همه‌چیز دوباره شروع می‌شود، آن‌چه واقعاً اهمیت خواهد داشت، این است که دنیای دیجیتال و دنیای فیزیکی را چگونه مدغم می‌کنیم».
«خطر، افتادن به دامِ عادت‌های صرفاً دیجیتال است، طوری که مردم به گوشه خانه‌های خود خزیده و زحمت بیرون رفتن از خانه را به خود ندهند و صرفاً کارهای دیجیتال کنند».
«تحقیقات نشان می‌دهند که این‌گونه چیزها تنهایی را افزایش خواهد داد».
مردم چگونه به «عادی جدید» عادت خواهند کرد؟
در حالی که خیلی از جنبه‌های پاندمی کنونی ندانسته باقی مانده، جُردن مک‌کینزی، استاد ارشد جامعه‌شناسی در دانشگاه ولونگونگ می‌گوید یک مسأله مشخص است: «بازگشتی به آن‌چه قبلاً بود، وجود نخواهد داشت».
آقای مک‌کینزی به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «از نظر عواطف و تعاملات و صمیمیت، من قطعاً نمی‌توانم نفسم را نگه‌دارم که چیزی که عادی احساس می‌شود، به همین زودی‌ها یا شاید هرگز اتفاق بیفتد».
در حالی که ملت‌های آسیایی، اروپایی و ایالت متحده شاهد عزاداری هزاران نفر در مرگ عزیزان شان از اثر ابتلا به کووید-۱٩ هستند، آسترالیا شاهد آن میزان مرگ‌ومیر نبوده است.
اما ربیکا اولسون، استاد ارشد جامعه‌شناسی در دانشگاه کوینزلند می‌گوید آسترالیا هنوز شیوۀ دیگری از عزاداری را تجربه خواهد کرد.
خانم اولسون گفت: «در آسترالیا، نوع عزایی که ما تجربه می‌کنیم، بیشتر دوروبر قدرنشناسی نسبت به سبک زندگی مان است».
«وقتی آینده واقعا نامعلوم است، وقتی نقش‌ها و نظم فعالیت‌ها به‌هم خورده و برای مان مشخص نیست آینده چطور به نظر می‌رسد، این می‌تواند یک احساس عزا برای آن برنامه‌های از قبل تعیین شده ایجاد کند و احساس عزا برای آن هویت‌ها و فعالیت‌هایی که دیگر نمی‌توانیم انجام بدهیم».
در حالی که این احساس عزا برای ملتی که خود را با عشقِ به سفر تعریف می‌کند می‌تواند گسترده باشد، خانم اولسون گفت هنوز یک حسن دارد.
او گفت: «این شاید به ما کمک کند بیشتر حال‌نگر باشیم تا خیلی آینده‌نگر. این قطعی نیست، اما امکانش هست».
