نخستین باری که تیرو موراکامی از روستای «کاورا» (Cowra) در ایالت نیو ساوت ولز دیدار کرد، سرباز ٢٣ ساله جاپانی بود که اسیر نیروهای آسترالیایی شده بود. اینک او پس از ٧٥ سال، شاید برای آخرین بار به این روستا بازگشته است.
این سرباز پیشین جاپانی که اکنون ٩٨ سال دارد و اواخر همین ماه پا به ٩٩ سالگی می‌گذارد، یکی از صدها زندانی جاپانی بود که با شکستاندن دیوارهای زندان کورا، بزرگترین فرار از زندان جنگ جهانی دوم و تاریخ آسترالیا را رقم زدند.
در دهۀ ۱٩٤٠، کمپ کاورا که در زمینی به وسعت ٣٠ هکتار واقع شده بود، چندین مرکز نظامی، از جمله یک مرکز آموزشی، یک کارخانه تولید مهمات و یک زندان ویژه اسیران جنگ را در خود جا داده بود. بیش از چهار هزار اسیر جنگی از کشورهای جاپان، جرمنی، ایتالیا، اندونزیا و کوریا در این کمپ زندانی بودند.
در این زندان نه تنها سربازان جاپانی، بلکه غیرنظامیان جاپانی مقیم آسترالیا نیز به عنوان اسیران جنگی نگهداری می‌شدند.
Teruo Murakami, 98, is the last living survivor of the largest prison break of World War II. Source: SBS News
پیش از شورش، بخشی از زندان که زندانیان جاپانی را در خود جا داده بود، پرازدحام شده بود و مقام‌ها برای کاهش ازدحام تصمیم گرفتند هفت صد زندانی جاپانی را به کمپ دیگری در منطقه «هی» (Hay) منتقل کنند.
سربازان اسیر جاپانی در گروه‌های ٢٠ تا ٣٠ نفری تقسیم شده بودند و هر گروه (هان) از خود یک سرگروه یا رهبر داشت. رهبران تعدادی از این گروه‌ها به تصمیم منتقل شدن شان اعتراض کردند و این اعتراض نقطه عطفی شد برای آغاز شورش زندانیان جاپانی.
رهبران گروه‌ها به هر عضو گروه شان برگه کاغذی را دادند و از آن‌ها خواستند اگر علیه شورش هستند، روی کاغذ چلیپا و اگر طرفدار آن هستند، دایره بکشند. بیش از ۱۱٠٠ زندانی رأی به شورش دادند.
آقای موراکامی یکی از کسانی بود که روی برگه‌اش دایره کشیده بود.
آقای موراکامی در حال ادای احترام به سربازان کشته شده جاپانی در جریان شورش زندان Source: SBS News
او روز دوشنبه به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «ما باید یک دایره یا چلیپا می‌کشیدیم. معنای چلیپا، نه بود. من یک دایره کشیدم».
«من به شورش بلی گفتم زیرا می‌خواستم بمیرم».
زندانیان جاپانی از این‌که به جای کشته شدن یا خودکشی، اسیر جنگی گرفته شده بودند، احساس حقارت می‌کردند.
اندکی قبل از ساعت ٢ صبح روز پنجم آگست سال ۱٩٤٤، زندانیان جاپانی طرح شان مبنی بر شکستن زندان را به اجرا گذاشتند. یک سرباز جاپانی در حالی که فریاد می‌زد، به سوی ورودی زندان دوید. بعد صدای شیپوری شنیده شد و سربازان دیگر جاپانی به سرعت به سوی دیوار سیمی هجوم بردند و با سلاح‌های دست ساخته شان، شروع به شکستاندن دیوار کردند.
دو سرباز آسترالیایی شروع به شلیک مسلسل‌های شان به سوی فراریان کردند، اما برای این کار خیلی دیر شده بود. زندانیان آن‌ها را تا دم مرگ لت‌وکوب کردند و با چاقو زدند. فراریان سپس در سراسر روستا پخش شدند.
سلاح‌هایی که اسیران جاپانی در جریان فرار دسته‌جمعی از زندان کاورا استفاده کرده بودند. Source: Australian War Memorial/4217079
آقای موراکامی گفت هنگام فرار از زندان، «گلوله‌های زیادی» از بالای سرش رد می‌شدند.
این فرار دسته‌جمعی از زندان در نهایت منجر به کشته شدن بیش از ٢٣۱ سرباز جاپانی و چهار سرباز آسترالیایی و دستگیری دوباره فراریان باقی‌مانده شد.
آقای موراکامی که برای یادبود از ٧٥مین سالگرد فرار خود و همراهانش به کورا آمده، پیامی بسیار واضح برای نسل جدید دارد.
«من نمی‌خواهم هیچ فرد جوانی دست به کارهایی بزند که ما کردیم، زیرا این یک چیز بسیار اسفبار است».
«نه به جنگ. دیگر هرگز، هرگز».
