This article is more than 2 years old
تاریخچه 'باشگاه‌های قومی' آسترالیا؛ چرا بقای آن‌ها مهم است؟
باشگاه قبرس، باشگاه لهستانی و... باشگاه‌های اجتماعی که سنگ بنای آن‌ها را مهاجران گذاشته‌اند، برای بیش از یک قرن ستون اصلی زندگی آسترالیایی بوده‌اند، اما بسیاری از آن‌ها اکنون برای بقا به تقلا افتاده‌اند.
نشر شده در ساعت
توسط Peggy Giakoumelos, Sam Anwari
منبع: SBS
Image: مانفرد کوخ و اوتا پانایوتاکیس زمانی که در دهه ۷۰ زندگی شان بودند، در باشگاه کنکوردیا با هم ملاقات کردند. (SBS / Peggy Giakoumelos)
مانفِرِد کوخ بیش از ۲۰ سال قبل به عنوان داوطلب وارد باشگاه کنکوردیا در غرب سیدنی شد، اما در عوض چیزی را به دست آورد که اصلاً انتظارش را نداشت.
مانفرد که اکنون در دهه ۸۰ زندگی خود قرار دارد می‌گوید: «من در این باشگاه آلمانی به عشق رسیدم.»
او می‌افزاید: «اگر به تاریخ برگردید، آلمانی‌های زیادی هستند که می‌گویند، 'همان‌جا بود که همسرم را پیدا کردم، همان‌جا بود که شریک زندگی‌ام را پیدا کردم'.»
شریک زندگی مانفرد که از ۱۲ سال بدین‌سو با هم هستند، نیز به عنوان یک داوطلب به باشگاه آمد. او می‌گوید که آن‌ها بلافاصله با هم رابطه برقرار کردند.
او به خاطر می‌آورد: «بعد از حدود یک ساعت صحبت با یک شخص دیگر، برگشت و دستش را روی شانه من گذاشت و گفت، 'نوشیدنی می‌خواهی؟' و همین شد که رابطه عاشقانه ما شکل گرفت.»
باشگاه اجتماعی کنکوردیا در آغازین سال‌های پس از تأسیس Source: Supplied
این باشگاه که تاریخ آن به سال ۱۸۸۳ بر می‌گردد، پس از آن‌که ساختمان اصلی آن ۲۰ سال پیش به فروش رفت، از طریق ارائه یک تجربه غذاخوری خاص فاقد پوکی (ماشین پوکر)، در یک باشگاه بولینگ که از دولت به کرایه گرفته، درهای خود را باز نگه می‌دارد.
حال و هوای خاصی در این مکان وجود دارد. نوازنده‌ای آهنگ‌های قدیمی آلمانی را در آکاردیون می‌نوازد و مهمانان گوشت خوک مخصوص و سایر غذاهای آلمانی را با نوای موسیقی میل می‌کنند. دیوارهای آن با عکس‌های اعضای قدیمی تزیین شده‌اند و یک خوراکه‌فروشی کوچک هم هست که چاشنی‌های و شیرینی‌های آلمانی می‌فروشد.
ساختمان سابقه باشگاه کنکوردیا Source: Supplied
«کنکوردیا دیگر کاملاً قومی نیست. ما حمایت زیادی از مردم محلی دریافت می‌کنیم. من معتقدم این به موقعیت، نزدیکی به راه آهن و تفاوت زیاد کار ما با دیگران ربط دارد و به همین دلیل موفقیت‌آمیز بوده است.»
'باشگاه‌های آسترالیا' (Clubs Australia)، انجمن ملی کلوب‌ها، می‌گوید ۶۵۰۰ باشگاه ثبت شده در آسترالیا وجود دارند.
اما این رقم شامل باشگاه‌های آراس‌ال (RSL)، باشگاه‌های ورزشی، سرگرمی و... می‌شود و هیچ رقم دقیق یا تخمینی از تعداد آن‌هایی که 'باشگاه قومی' قلمداد می‌شوند یا توسط مهاجران تأسیس شده‌اند، وجود ندارد.
همه باشگاه‌ها دارای رستوران هم نیستند؛ برخی صرفاً یک سالن یا خانه متعلق به یک سازمان اجتماعی هستند، در حالی که برخی دیگر تکامل یافته‌اند و به ارائه‌دهندگان خدمات مراقبت از سالمندان یا آموزش تبدیل شده‌اند.
در سال ۱۹۶۸، جیمز هیوستون، مشاور اسبق دولت در امور پالیسی‌سازی پژوهشی انجام داد که در آن تعداد باشگاه‌ها، سازمان‌ها و انجمن‌های قومی بالغ بر ۱۰۰۰ تخمین شده بود، اما مشخص نیست که چه تعداد آن‌ها هنوز فعال هستند.
اما آنچه مشخص است، این است که بسیاری از این مراکز برای باز ماندن تقلا می‌کنند. باشگاه‌های آسترالیا تخمین می‌زند که تنها در نیوساوت‌ولز ۳۳ درصد از باشگاه‌های کوچکتر از وضعیت خود ناراضی یا شدیداً ناراضی هستند.
تابلوی باشگاه قبرس در سیدنی Source: SBS / Peggy Giakoumelos
فوتبال همیشه بخش جدایی‌ناپذیری از 'باشگاه مارکونی'، 'هاکوا وایت سیتی' و 'باشگاه کینگ تومیسلاو کروات' بوده است، در حالی که برخی دیگر، وقتی دیدند خدمات مناسب برای مهاجران تازه‌وارد وجود ندارد، به ارائه خدمات مهاجرتی رو آوردند.
روی هی، مورخ ورزش و آکادمیک سابق دانشگاه دیکن می‌گوید، این باشگاه‌ها نقشی کلیدی در کمک به مهاجران جدید برای اسکان در آسترالیا داشتند.
او می‌گوید: «آن‌ها (مهاجران تازه‌وارد) در فاصله حدود یک هفته بعد از ورود، در باشگاه فوتبال محل بودند، زیرا در آن‌جا می‌توانستند افرادی را ملاقات کنند که همزمان شان بودند و علایق مشابه زیادی داشتند. و اغلب این باشگاهِ فوتبال بود که کار، خانه و حتا گاهی اوقات خانواده را برای آن‌ها به ارمغان می‌آورد.»
مردان، خدایان و قهوه در باشگاه قبرس
انجمن قبرسی نیوساوت‌ولز- یا به گفته مردم محل باشگاه قبرس- که در سال ۱۹۲۹ تأسیس شد، زمانی پیوندی قوی با فوتبال داشت و از خود تیمی داشت.
اگرچه این تیم هنوز زنده است، اما دیگر بخش بزرگی از فرهنگ باشگاه نیست.
در یکی از بعدازظهرها، ۴۰ نفر در سالن غذاخوری باشگاه در حال صرف غذا و رقصیدن به ساز یک گروه موسیقی سنتی یونانی هستند. مجسمه‌های خدایان و الهه‌های یونانی روی پله‌ها قرار گرفته‌اند و عکس‌های قدیمی اعضای گذشته در میان نقش‌ونگارهای آبی و سفید روی دیوارها آویزان شده‌اند.
زوجی در حال غذا خوردن در باشگاه قبرس در سیدنی Source: SBS / Peggy Giakoumelos
این‌جا مانند یک کافینیو (قهوه‌خانه) قدیمی است که در سراسر قبرس و یونان خواهید دید. این مکان‌ها تقریباً کاملاً مردانه هستند و هنوز به عنوان مراکز اجتماعی در یونان و قبرس عمل می‌کنند.
در این‌جا قهوه سیاه قوی در فنجان‌های کوچک و غذاهای خانگی دست‌پخت داوطلبان سرو می‌شوند.
در جامعه‌ای که اکنون 'تنهایی' به عنوان یک مشکل صحی طبقه‌بندی می‌شود، این‌گونه باشگاه‌ها برگ برنده هستند.
مجسمه‌ها تندیس‌های سنتی در باشگاه قبرس Source: SBS / Peggy Giakoumelos
آمیلیوس یکی از مشتریان دایمی این باشگاه است که برای بدون در این فضا هفته‌ای چندبار یک مسیر دوطرفه ۱۲۰ کیلومتری را از پنریت در غرب سیدنی سفر می‌کند.
او تقریباً ۵۰ سال پیش با شروع جنگ داخلی بین یونانی‌ها و ترک‌های قبرسی، قبرس را ترک کرد.
او می‌گوید: «وحشت‌ناک بود. ما فقط خانه های مان را ترک کردیم. در طول جنگ دوستان و اقارب خود را از دست دادیم.»
«من هم در جنگ بودم. مجروح نشدم، اما شاهد مرگ افراد بودم، خوش‌شانس بودم که زنده ماندم.»
آمیلیوس و دوستانش در زیرزمینی باشگاه قبرس Source: SBS / Peggy Giakoumelos
«ما از همراهی یکدیگر لذت می‌بریم. ما از گذشته صحبت می‌کنیم، برخی اوقات با داستان‌های خوب، گاهی اوقات با داستان‌های غمگین. وقتی توسط فرهنگ خود احاطه شده‌اید، احساس راحتی بیشتری می‌کنید.»
اما این باشگاه مانند سایر باشگاه‌ها به دلیل پیری اعضا، موقعیت مکانی و تغییر جمعیتی محل، دچار رکود شده است. همه‌گیری کووید-۱۹ همچنین بسیاری از باشگاه‌های کوچکتر را به این مشکل دچار کرده است.
اندرو کوستا، رییس باشگاه قبرس، می‌گوید: «جدا از جاهایی که کاخ‌های پوکی خوانده می‌شوند، باشگاه‌های اجتماعی معمولی با دشواری‌های زیادی روبه‌رو هستند و ما نیز این مشکل را داریم.»
فراتر از برگزاری کلاس‌های رقص سنتی و زبان یونانی، این باشگاه اکنون به دنبال راه‌های دیگری برای جذب تجارت و فرایند تغییر مکان است، به این امید که توسعه به بقای آن کمک کند.
قصه دو باشگاه لهستانی
باشگاه لهستانی اشفیلد، در غرب داخلی سیدنی، قبلاً مسیر توسعه را طی کرده و با یک شرکت ساختمانی برای ساخت ۸۸ آپارتمان و همچنین یک باشگاه جدید قرارداد بسته است.
ریچارد بوریسیویچ، رییس باشگاه، می‌گوید که هیئت مدیره مدت‌ها پیش تصمیم گرفت که رشد بهترین راه برای بقا است.
ورودی اصلی باشگاه لهستانی در اشفیلد قبل از تخریب آن برای ساخت یک ساختمان جدید. Source: Supplied
در حومه جنوب‌غربی سیدنی در بنکس‌تاون، یک باشگاه لهستانی دیگر قرار دارد که در حال حاضر تنها باشگاه لهستانی دارای مجوز فعال در سیدنی است.
این ساختمان خشتی زردرنگ یک طبقه‌ای یک رستوران و چند گروه محلی، از جمله یک گروه سالمندان لهستانی و یک گروه ورزشی برای زنان سالمند یونانی-آسترالیایی را در خود جای داده است.
قاب‌هایی با دونات مربای لهستانی، پوشانده در شکر پودری، و یک قوطی قهوه برای زنانی گذاشته شده که برای شنیدن یک پیام صحی به زبان لهستانی در آن‌جا حضور یافته‌اند.
باشگاه لهستانی در بنکس‌تاون Source: Supplied
«اگر مردانی با وقت آزاد وجود دارند، نمی‌خواهند به این‌جا بیایند، آن‌ها خیلی مصروف هستند. اما ما این‌جا خانم‌های آزاد زیاد داریم. بیرون رفتن و قهوه نوشیدن خوب است.»
زوفیا و دوستان سالمندش ماهی یک‌بار در باشگاه لهستانی بنکس‌تاون جمع می‌شوند. Credit: Peggy Giakoumelos SBS News
برای زوفیا و بسیاری دیگر، این گروه یک منفذ اجتماعی است و یکی از تنها راه‌هایی است که او می‌تواند با دوستانی هم‌سن و هم‌پیشینه خود ملاقات کند.
در موضوع کمبود مردان، یکی دیگر از بانوان اضافه می‌کند: «ما همه آزادیم!»
اندرو لوبینیسکی، رییس باشگاه، می‌گوید که در سال‌های اخیر، به‌ویژه در طول همه‌گیری، متقبل دشواری‌های اقتصادی زیادی شده‌اند.
او می‌گوید: «متأسفانه دو سال گذشته واقعاً برای ما ویرانگر بود. به علاوه، ما دچار سیل شده‌ایم. خیلی چیزها بود. اصلاً درآمدی نبود، در دو سال گذشته درآمد تقریباً هیچ بود. بنابراین اکنون دوباره شروع می‌کنیم.»
مراسم پذیرایی از یک مهمان رسمی از لهستان در باشگاه لهستانی بنکس‌تاون در دهه ۱۹۷۰. Source: Supplied / Supplied
رابرت بورساک خزانه‌دار و مدیر کلوپ اشفیلد و همچنین رییس حزب تیراندازان و ماهی‌گیران در نیوساوت‌ولز است. او فکر می‌کند برای باشگاه‌های کوچک، توسعه یکی از معدود راه‌ها برای زنده نگه داشتن چشم‌انداز بنیانگذاران اولیه آن‌هاست.
ریچارد بوریسیویچ و رابرت بورساک از باشگاه لهستانی در اشفیلد در محل ساخت‌وساز بلوک آپارتمانی. Source: SBS / Peggy Giakoumelos
اما باشگاه لهستانی بنکس‌تاون تصمیم گرفته کوچک بماند و تأسیسات خود را برای گروه‌های مهاجر جدیدتر در محل اجاره می‌دهد.
مایکل لوبینیسکی یکی از داوطلبان و پسر رییس باشگاه لهستانی بنکس‌تاون است Source: SBS / Peggy Giakoumelos
«همیشه یک پایگاه خاص مشتری وجود دارد. باشگاه‌های مانند این همیشه وجود خواهند داشت، شاید تعداد آن‌ها به اندازه قبل نباشد، اما همیشه چندتایی وجود خواهند داشت. باشگاه لهستانی به شکلی یک نهاد است، مردم دوست دارند به این‌جا بیایند.»
به اشتراك بگذاريد
Listen to our podcasts
Independent news and stories connecting you to life in Australia and Dari-speaking Australians.
A series of stories to help Afghans settle well and 'feel at home' in Australia.
Get the latest with our exclusive in-language podcasts on your favourite podcast apps.
Watch on SBS
SBS World News
Take a global view with Australia's most comprehensive world news service
