کودکان پناهنده در پی تغییر درک سیاست‌مداران: «ما آدم‌های واقعی هستیم»

قرار است یک گروه تیاتر سیدنی متشکل از کودکان پناهنده، داستان زندگی شان را در قالب یک نمایش ویژه در پارلمان آسترالیا بازگو کنند.

Source: SBS News

بصم الزهیری، باشندۀ جوان سیدنی وقتی در ماه آگست سال 2017 از عراق به آسترالیا رسید، بازگو کردن تجربه‌های زندگی برایش مشکل بود، اما اکنون او با دیگر پناهندگان جوان از افغانستان و سودان جنوبی سرگذشتش را در قالب یک نمایش ویژه در برابر سیاست‌مداران آسترالیا در پارلمان بیان می‌کند.

این نمایش از سوی مؤسسۀ «سیدنی تری‌هوس تیاتر» برگزار خواهد شد.

این جوان 16 ساله که مربوط به اقلیت «مندائیه» عراق است، امروز (چهارشنبه) پیش از برگزاری این نمایش گفت: «در حال حاضر احساس اطمینان دارم و می‌توانم داستانم را بیان کنیم».

بصم گفت: «پدرم دوبار ربوده شده بود و او دربارۀ این‌که چه بر سر من خواهد آمد، نگران بود، به این دلیل ما عراق را ترک کردیم».

بصم امیدوار است سیاست‌مداران از نمایش‌شان لذت ببرند و درس‌هایی نیز از آن بگیرند.

Fereshteh Mirzaei and Bassam Alzuhiri will share their own stories as part of the special performance at Parliament House. Source: SBS News

فرشته میرزایی، دختر 15 ساله‌ای در سال 2014 با خانواده‌اش به آسترالیا آمده می‌گوید: «در آسترالیا، چیزهای زیادی دربارۀ پناهندگان جریان دارند و من امیدوارم پس از گفتن سرگذشت مان، آن‌ها چیزهایی را از آن برداشت کنند، شاید با پناهندگان بیشتر کمک کنند».

فرشته گفت: «هرگز خودم را در پارلمان تصور نمی‌کردم، این افتخار بزرگی است».

فرشته می‌گوید سهم گرفتن در این نمایش که به نام «قصه‌های چمدان» یاد می‌شود، او را در پشت سر گذاشتن یک دوران سخت زندگی کمک کرده است.

«من قطعاً اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده‌ام، و خوابم را دوباره یافته‌ام؛ پیش از قصه‌های چمدان در خوابیدن مشکل داشتم».

درام‌درمانی

سیدنی تری‌هوس تیاتر به هدف مشاوره‌دهی و درمان از طریق درام (نمایش) همراه با تمرین زبان انگلیسی آغاز به کار کرد.

کترین مگوایر، روان‌شناس و یکی از مؤسسان این مرکز گفت کودکان در جریان کار پیشرفت قابل توجهی داشته اند.

بیشتر این کودکان پیش از پیوستن به این گروه تیاتر هرگز دربارۀ تجربه‌های زندگی شان صحبت نکرده بودند.

خانم مگوایر می‌گوید نوشتن سرگذشت شان در قالب نمایش‌نامه و تمرین آن یک راه خلاق برای بهبود یافتن دوبارۀ این کودکان بوده است.

«این نوعی مواجهۀ مکرر با تروما است و با گفتن سرگذشت شان هربار کمی احساس آرامی و کمی بیشتر احساس راحتی می‌کنند. زیرا در گذشته آن‌ها فکر می‌کرد، آه، حتا فکر کردن دربارۀ این چیزها، فاجعه است».

«سطح ترسی را که در جریان ترومای اصلی تجربه کرده‌اند، هنوز موجود است، زیرا به آن پرداخته نشده است. این‌که ما آن را در قالب یک روایت منسجم در می‌آوریم، به آن‌ها در روند بهبودشان کمک می‌کند».

این نمایش پس از آن برگزار می‌شود که تصویب یک لایحۀ جدید برای آسان کردن روند انتقال پناهندگان بیمار مقیم نارو و منس برای درمان به آسترالیا بحث‌های زیادی را دربارۀ امنیت مرزی در میان نمایندگان برانگیخته است.

خانم مگوایر می‌گوید والدین چندین تن از این کودکان سال‌ها در اردوگاه‌های پناهجویان مانده اند.

«پناهندگان تنها آمار یا شماره‌ای که در بازداشتگاه به آن‌ها داده شده نیستند ، آن‌ها آدم‌های واقعی هستند. یک حس بسیار منفی دربارۀ پناهنده بودن موجود است، آن‌ها فقط می‌خواهند نشان دهند که افراد عادی هستند».