کمتر از نیمی از داکتران عمومی آسترالیا حرفه شان را به همکاران جوان خود توصیه می‌کنند.
بیش از ۷۰ درصد آن‌ها می‌گویند که حجم کارشان طاقت‌فرسا است و قریب به یک‌سوم آن‌ها می‌گویند که قصد دارند در پنج سال آینده از کارشان بکاهند یا کلاً با طبابت خداحافظی کنند.
این‌ها تنها برخی از ارقام هشداردهنده‌ای هستند که در گزارش جدید کالج سلطنتی داکتران عمومی آسترالیا آمده‌اند.
این گزارش سالانه موسوم به 'سلامت ملت' نشان می‌دهد که نارضایتی از کار در میان داکتران عمومی آسترالیا در حال افزایش است و نتیجه آن این است که تعداد افراد مایل به کار در این حرفه هر روز کمتر و کمتر می‌شود.
ایمالی مک‌دونالد آخرین هفته‌های خود را در دانشکده طبابت سپری می‌کند.
او هنوز به دنبال شغل رویایی خود است، اما مطمئن است که نمی‌خواهد به عنوان یک داکتر عمومی (جی‌پی) کار کند، زیرا نمی‌خواهد مجبور باشد بین مراقبت صحی عادلانه و مراقبت صحی باکیفیت یکی را انتخاب کند.
مک‌دونالد تنها نیست، زیرا به گفته نیکول هیگینز، رییس کالج داکتران عمومی، فقط حدود ۱۳ درصد از فارغان رشته طبابت مایل اند به عنوان داکتر عمومی کار کنند.
کنت مک‌کروری، طبیب عمومی و رییس شورای داکتران عمومی انجمن طبیبان آسترالیا در نیوساوت‌ولز است.
او می‌گوید که فاصله بین رایانه (سوبسیدی) میدی‌کیر و کارمزد مورد توصیه انجمن داکتران هر روز بیشتر می‌شود و همکارانش نمی‌توانند با این وضع به کار ادامه بدهند.
داکتر مک‌کروری می‌گوید که او درک می‌کند که چرا بسیاری از دانشجویان رشته طبابت از مسیر طبابت عمومی اجتناب می‌کنند. به گفته او، آن‌ها نمی‌خواهند وارد کاری شوند که با وجود حجم کار طاقت‌فرسا و استرس و فشار و خستگی، نمی‌توانند از آن نان پیدا کنند.
داکتر هیگینز می‌گوید برای این‌که افراد بیشتری پس از فراغت وارد این حرفه شوند، انگیزه‌های مالی بیشتری نیاز است.
مارک باتلر، وزیر صحت فدرال، با اشاره به سه برابر شدن مشوق‌های بولک بیلینگ در بودجه سال جاری مالی، تأکید می‌کند که حکومت فدرال به تلاش‌های خود برای بهبود سیستم میدی‌کیر ادامه خواهد داد.
داکتر مک‌کروری موافق است که حکومت مبلغ هنگفتی را روی مشوق‌های فعلی بولک بیلینگ و برنامه «مای‌میدی‌کیر» سرمایه‌گذاری کرده است، اما می‌گوید که مشکل این‌جاست که این سرمایه‌گذاری اصلا کافی نیست و خیلی دیر از راه رسیده است.
کسانی چون ایمالی مک‌دونالد که در رشته طبابت تحصیل می‌کنند، احساس می‌کنند که راه دیگری جز اجتناب از داکتر عمومی شدن ندارند.
او می‌گوید، هدفش از رفتن به طبابت این بوده که به جامعه خدمت کند و دانستن این‌که نمی‌تواند به عنوان یک جی‌پی این کار را بکند، برایش روحیه‌کش است.
انتخاب او برای انصراف از طبابت عمومی نگرانی‌های کارشناسان در مورد آینده این بخش را به واقعیت تبدیل می‌کند.
این کارشناسان می‌گویند که اگر تعداد داکتران عمومی در کشور کم شود و شکاف بین پول میدی‌کیر و فیس داکتران بیشتر گردد، هجوم بیماران به بخش اضطراری و عاجل شفاخانه‌ها اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.
در این صورت، بار اصلی به دوش شفاخانه‌های عمومی خواهد افتاد.
