Το άγχος είναι μια φυσιολογική κατάσταση, και δεν χρειάζεται να προκαλεί ανησυχία, εφόσον γνωρίζουμε από πού προέρχεται. Η αγχώδης διαταραχή ωστόσο είναι κάτι διαφορετικό: αφορά φοβίες που έχουμε και οι οποίες δεν αποτελούν άμεση απειλή για την κατάσταση της υγείας μας.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Ωστόσο, προκαλούν προβλήματα στην καθημερινότητά μας, όπως για παράδειγμα όταν αποφεύγουμε να πάμε στην εργασία μας ή στο σχολείο ή ακόμη και σε μια εκδήλωση. Πρόκειται για φοβίες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Η ομογενής ερευνήτρια Δέσποινα Γκανέλλα λέει ότι όταν φτάνουμε σε ένα σημείο να είμαστε τόσο αγχωμένοι ώστε να αδυνατούμε να εργαστούμε, τότε αυτό είναι αγχώδης διαταραχή.
Η έρευνα της κ. Γκανέλλα έδειξε ότι το άγχος και η αγχώδης διαταραχή στην εφηβική ηλικία δεν έχουν σχέση με το αν είναι κάποιον μαθητής, και μας εξηγεί.
Mysterious brain of the teenage girl. X-ray type effect. Source: E+
Αυτό που μας έδειξε η έρευνά μας είναι ότι ο εγκέφαλος των εφήβων υπόκειται σε έντονες αλλαγές. Οι περιοχές του εγκεφάλου που επηρεάζονται είναι σημαντικές στον έλεγχο των συναισθημάτων στη λήψη αποφάσεων, τη μάθηση και τη μνήμη.
Σύμφωνα με την κ. Γκανέλλα, ο εγκέφαλός μας δεν λειτουργεί πλήρως σε αυτή τη φάση της ηλικίας, με αποτέλεσμα οι έφηβοι να είναι πιο επιρρεπείς στο άγχος. Επί του παρόντος, η ερευνητική ομάδα της κ. Γκανέλλα, προσπαθεί να κατανοήσει τον εφηβικό εγκέφαλο και πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά.
"Μέχρι σήμερα, η κλινική έρευνα έχει δείξει ότι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεραστεί το άγχος είναι μέσω θεραπειών που ήδη γνωρίζουμε, δηλαδή με την βοήθεια ενός ψυχολόγου. Είναι η λεγόμενη γνωστική ή συμπεριφορική ψυχοθεραπεία. Είναι ένας όρος που χρησιμοποιούν για αυτές τις θεραπείες με βάση την έκθεση".
Και η ερευνήτρια μας εξηγεί πώς λειτουργεί: "Αν κάποιο άτομο βρέθηκε μέσα σε όχημα στη διάρκεια ενός τροχαίου, τότε ενδέχεται να μην αναπτύξει φοβίες είτε όταν απλά βρίσκεται μέσα σε ένα αυτοκίνητο είτε όταν οδηγεί. Η έρευνα έχει δείξει ότι ο καλύτερος τρόπος για να ξεπεραστούν αυτές οι φοβίες, είναι να δημιουργήσει ο εγκέφαλος μια νέα μνήμη που θα αναφέρει ότι το αυτοκίνητο είναι ασφαλές, ότι όταν μπαίνουμε σε αυτό δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά θα έχουμε κάποιο ατύχημα".
Η κ. Γκανέλλα λέει ότι τα άτομα στην εφηβική ηλικία δυσκολεύονται στην εκμάθηση αυτής της νέας μνήμης. Λέει στο Πρόγραμμά μας ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τον εγκέφαλο ενός εφήβου. "Γι’ αυτό και θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα στο θέμα και οι έφηβοι θα πρέπει να είναι πιο ανοιχτοί στην συμπεριφορική θεραπεία. Είναι μια διαδικασία που θα κρατήσει χρόνια".
Και συνεχίζει: "Μόλις καταλήγουμε σε διάφορα συμπεράσματα από τις έρευνές μας στα πειραματόζωα, τότε χρειάζεται να τα εφαρμόσουμε και στον άνθρωπο. Αυτή είναι η φύση της έρευνας: προσπαθούμε πάντα να βελτιώσουμε τις θεραπείες που ήδη υπάρχουν και στη συνέχεια να εμπλουτίσουμε την τράπεζα των γνώσεων μας για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος που είναι το πιο περίπλοκο όργανο του ανθρώπινου σώματος".
