Αν έχεις βρεθεί σε κάποιο ελληνικό νησί το καλοκαίρι ή αν ζεις κοντά στη θάλασσα εδώ στην Αυστραλία, είναι πολύ πιθανό να έχεις ακούσει έναν χαρακτηριστικό ήχο από την κόρνα κάποιου πλοίου.
Αυτός ο ήχος δεν είναι τυχαίος — αποτελεί μέρος ενός παλιού ναυτικού κώδικα επικοινωνίας που έχει σώσει ζωές.
Η χρήση της κόρνας στα πλοία είναι μια παράδοση που κρατάει αιώνες και παραμένει σημαντικό μέσο πλοήγησης.
Σε αντίθεση με τα τυχαία κορναρίσματα στους δρόμους, κάθε ήχος στη ναυσιπλοΐα έχει σαφή σημασία.
Σύμφωνα με το εγχειρίδιο Boat Ed, η σύντομη κόρνα διαρκεί περίπου ένα δευτερόλεπτο, ενώ η παρατεταμένη από τέσσερα έως έξι δευτερόλεπτα.
Οι σύντομες κόρνες λειτουργούν παρόμοια με τα φλας στα αυτοκίνητα:
- Μία σύντομη κόρνα σημαίνει στροφή προς τα αριστερά (πλευρά port)
- Δύο σύντομες κόρνες σημαίνουν στροφή προς τα δεξιά (πλευρά starboard)
- Τρεις σύντομες κόρνες δείχνουν ότι το πλοίο κινείται προς τα πίσω (astern propulsion)
Αν ακούσεις μία παρατεταμένη κόρνα ακολουθούμενη από τρεις σύντομες, αυτό σημαίνει ότι το πλοίο ετοιμάζεται να αποπλεύσει από το λιμάνι ενώ ταυτόχρονα κάνει όπισθεν.
Αυτός ο συγκεκριμένος συνδυασμός χρησιμοποιείται όταν ένα πλοίο απομακρύνεται από τον ντόκο.
Η εξέλιξη της ναυτικής επικοινωνίας
Στα πρώτα χρόνια της ναυσιπλοΐας, οι ναυτικοί επικοινωνούσαν με καμπάνες, σημαίες και χειρονομίες — μέσα αποτελεσματικά μόνο σε μικρές αποστάσεις.
Η είσοδος της ατμοκίνησης στα τέλη του 18ου αιώνα έφερε την ατμοσφυρίχτρα, που επέκτεινε το εύρος της ακουστικής επικοινωνίας.
Στις αρχές του 20ού αιώνα, τα πνευματικά κέρατα (air horns) αντικατέστησαν τις ατμοσφυρίχτρες, προσφέροντας πιο καθαρό και δυνατό ήχο, κατάλληλο για μεγαλύτερες αποστάσεις.
Σήμερα, η χρήση ηχητικών σημάτων στη θάλασσα ρυθμίζεται νομοθετικά.
Σύμφωνα με τους κανονισμούς του Λιμενικού των ΗΠΑ (USCG), όλα τα σκάφη κάτω των 20 μέτρων πρέπει να διαθέτουν συσκευή παραγωγής ήχου — κόρνα ή σφυρίχτρα — ώστε να μπορούν να δηλώνουν την παρουσία και τις προθέσεις τους.
