Το ταξίδι μας στο Ντάργουιν μας οδήγησε στο στούντιο της Γεωργίας Πολίτη, μιας φωτογράφου η δουλειά της οποίας είναι συνυφασμένη με την ιστορία της εδώ παροικίας.
Γεννημένη και μεγαλωμένη στο Ντάργουιν της Βόρειας Επικράτειας, η αγάπη της για την φωτογραφία μοιάζει να ήταν γραφτό να ανθίσει.
Από το πρώτο της βραβείο σε γυμνασιακή ακόμη ηλικία, μέχρι την ημέρα που σύζυγός της της χάρισε την πρώτη της φωτογραφική μηχανή, η Γεωργία Πολίτη άφησε το ταλέντο της να εξελιχθεί σε κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό χόμπι.
Ανοίγοντας τις πόρτες του στούντιο της, η νεαρή φωτογράφος αναφέρεται στην καταγωγή της λέγοντας πως η ίδια, οι αδελφές της και οι γονείς της γεννήθηκαν στο Ντάργουιν, ενώ οι παππούδες και οι γιαγιάδες της κατάγονται από την Πελοπόννησο, την Κάλυμνο, την Κρήτη και την Κω, όπως σημειώνει.
Μεγαλώνοντας στο Ντάργουιν, σε μια ισχυρή ελληνική κοινότητα, μεγάλωσε με ελληνικούς χορούς, με ελληνικές εκδηλώσεις και συχνά με ελληνικά οικογενειακά πικ νικ και δείπνα.
«Το κανονικό μου όνομα ήταν Γεωργία Τομάζος. Η οικογένειά μου κατάγεται από το Πελοπόννησο, την Κω, την Κρήτη και την Κάλυμνο. Είμαστε εδώ από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 και η οικογένειά μου δεν έφυγε ποτέ. Οι παππούδες μου και από τις δύο πλευρές ήρθαν για δουλειά, έκαναν οικογένεια και έμειναν», είπε.
Το Ντάργουιν είναι ένα πολύ πολυπολιτισμικό μέρος, ειδικά με τους Έλληνες. Οπότε το θέμα είναι να πούμε τις ιστορίες για το πώς φτάσαμε εδώΓεωργία Πολίτη - Φωτογράφος
Μιλώντας για το πάθος της για τη φωτογραφία και την πρώτη αναγνώριση που απέκτησε, αναφέρει πως πάντα είχε αυτό το μικρόβιο μέσα της. Είτε επρόκειτο για ζωγραφική, είτε για σχέδιο, είτε για φωτογραφία, υπογραμμίζοντας το πρώτο βραβείο που έλαβε όταν ήταν ακόμη στο σχολείο.
Μεγαλώνοντας, ο νυν σύζυγός της εκπλήρωσε την επιθυμία της αποκτώντας την πρώτη της φωτογραφική μηχανή. Μέσω αυτής άρχισε να βγάζει φωτογραφίες και πορτραίτα της οικογένειάς της, χωρίς να έχει καμία πρόθεση να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό, όπως λέει:
«Η πρώτη μου φωτογραφική μηχανή ήταν μια Polaroid στα οκτώ μου χρόνια. Στη συνέχεια ασχολήθηκα πολύ με την τέχνη και τις χειροτεχνίες. Κέρδισα καλλιτεχνικά βραβεία στο σχολείο, ζωγραφική, σχέδιο, τέτοια πράγματα. Και στη συνέχεια προσπαθούσα να ασχοληθώ με τη φωτογραφία κάθε τόσο, αλλά το ξεχνούσα λόγω σπουδών ή δουλειάς. Ο σύζυγός μου μου αγόρασε μια φωτογραφική μηχανή το 2016, έβγαζα φωτογραφίες σε οικογενειακές εκδηλώσεις και οικογενειακά πορτρέτα, η επιχείρηση ξεκίνησε τυχαία. Απλά συνέχισε να με οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση. Οι άνθρωποι συνέχιζαν να μου λένε να το δοκιμάσω, και έτσι ξεκίνησε η επιχείρηση», σημειώνει.
Η Γεωργία Πολίτη πρόσφατα κυκλοφόρησε το δικό της φωτογραφικό άλμπουμ, το οποίο περιγράφει την ιστορία απλών ανθρώπων που ζουν στην πόλη της.
Σε αυτό το φωτογραφικό αφιέρωμα αποτυπώνει ρεαλιστικά την ποικιλομορφία της κοινότητας και τη συμβολή της ελληνικής ομογένειας στο πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό της Βόρειας Επικράτειας.
Η σειρά Darwin DiverCity, όπως σημειώνει, ξεκίνησε τυχαία, όπως ακριβώς και η επιχείρησή της, φωτογραφίζοντας 55 άτομα. Και καταγράφοντας 55 διαφορετικές ιστορίες. Η σειρά αυτή γιορτάζει την ποικιλομορφία της Επικράτειας και τις ιστορίες των ανθρώπων της.
«Προφανώς, το Ντάργουιν είναι ένα πολύ πολυπολιτισμικό μέρος, ειδικά με τους Έλληνες. Οπότε το θέμα είναι να πούμε τις ιστορίες για το πώς φτάσαμε εδώ, γιατί ήρθαμε εδώ, γιατί πολλοί άνθρωποι δεν το ξέρουν. Η γενιά μου, πολλοί από εμάς δεν ξέρουν. Έτσι, ήταν πολύ ωραίο να μάθω για το πώς μερικές ελληνικές οικογένειες ήρθαν εδώ τη δεκαετία του 1920, ή οι περισσότερες από αυτές μεταξύ 1950 και 1960 και στη συνέχεια να μάθω τι πέρασαν από τον κυκλώνα Tracey, τι πέρασαν για άλλα πράγματα όπως οι πόλεμοι από τους οποίους προήλθαν, αλλά και για τον πολιτισμό τους. Πολλές από τις φωτογραφίες έχουν ανθρώπους με πολιτιστική ενδυμασία, και απλά εξηγούν από πού προέρχονται και τι σημαίνει το Ντάργουιν γι' αυτούς. Ο παππούς μου πέθανε νέος και δεν κατάφερα ποτέ να ακούσω την ιστορία του», αναφέρει.
Σχετικά με το φωτογραφικό αφιέρωμα που έκανε με τον τίτλο Darwin DiverCity υπογραμμίζει:
«Είχα την ιδέα να κάνω ένα πολυπολιτισμικό αφιέρωμα και έτσι ξεκίνησε. Έτσι φωτογράφισα δύο ανθρώπους που είχαν όμορφα κοστούμια, και τότε τους τηλεφώνησα και τους είπα: "Κοιτάξτε, θα σας δώσω όλες τις υπόλοιπες φωτογραφίες σας δωρεάν, επειδή θα το κάνω αυτό δωρεάν από εδώ και πέρα. Όποιον επιλέξω και θέλει να συμμετάσχει σε αυτό, θα είναι δωρεάν”. Έχω φωτογραφίσει 55 άτομα στην 1η σειρά, 50 είναι στο βιβλίο. Και στη συνέχεια, η 2η σειρά, την οποία συνεχίζω ακόμα, είναι περίπου 20 άτομα. Οπότε ο στόχος είναι 100 διαφορετικοί άνθρωποι, που προέρχονται από οποιοδήποτε υπόβαθρο», είπε.
Ακούστε περισσότερα πατώντας play στο podcast που συνοδεύει αυτό το άρθρο.
