Από τη διαβίωση στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, μέχρι εκείνη σε κάποιο σκάφος που είναι δεμένο στη μαρίνα, πολίτες στρέφονται σε «μη παραδοσιακές» μεθόδους στέγασης για να βάλουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους.
Αυτού του είδους οι ρυθμίσεις διαβίωσης συχνά αντιπροσωπεύουν μια αλλαγή στις επιλογές του τρόπου ζωής, αλλά για ορισμένους στις μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο, είναι μια αναγκαστική απόφαση λόγω των περιορισμένων επιλογών εν μέσω των αυξανόμενων πιέσεων του κόστους ζωής.
Ο Dan Prochazka ζει στο νεόκτιστο σπίτι του, έχοντας ως συγκάτοικους τουλάχιστον 10 ενήλικες, τέσσερα παιδιά και έναν σκύλο.
Το σπίτι των οκτώ υπνοδωματίων και των δύο μπάνιων βρίσκεται μιάμιση ώρα έξω από τη Μελβούρνη, κοντά στην περιφερειακή πόλη Castlemaine.
Πρόκειται για ένα εναλλακτικό στυλ στέγασης, γνωστό ως «συν-κατοίκηση» – «συγκατοίκηση αλλά για ενήλικες», όπως το θέτουν ο Dan και η σύντροφός του Nicola.
Οι εμπειρίες της Nicola από τη διαβίωση σε κοινόχρηστα σπίτια στη Μελβούρνη ώθησαν το ζευγάρι να χτίσει το δικό του σπίτι.
Οι συγκάτοικοι ηλικίας μεταξύ 20 και 40 ετών αποτελούν εργένηδες, ζευγάρια με παιδιά και μια ανύπαντρη μητέρα, που συμβιώνουν αρμονικά.
Η Caitlin McGee διευθύντρια έρευνας του Ινστιτούτου για το Αειφόρο Μέλλον στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σύδνεϋ, αναφέρει πως ενώ η συγκατοίκηση είναι διαδεδομένη σε μέρη του κόσμου, όπως η Σκανδιναβία, υπάρχει κενό στην αγορά της Αυστραλίας.
«Στην Αυστραλία, είτε έχεις ιδιοκτησία, είτε νοικιάζεις, είτε βρίσκεσαι σε κάποιο είδος κοινωνικής στέγασης, ενώ στην Ευρώπη, υπάρχουν πολλά πράγματα στο ενδιάμεσο που είναι πραγματικά καλές επιλογές για τους ανθρώπους, που αγωνίζονται να αντέξουν οικονομικά τη στέγαση», είπε.
Για παράδειγμα ο Dan Prochazka χρεώνει 190 έως 250 δολάρια την εβδομάδα ανά υπνοδωμάτιο, την ώρα που οι ενοικιαστές πληρώνουν περίπου 400 δολάρια για σπίτια ενός ή δύο υπνοδωματίων στο Castlemaine.
Ο Dan ξεκαθαρίζει ωστόσο ότι εξακολουθεί να υπάρχει ένα στίγμα που συνδέεται με τη συγκατοίκηση.
«Πολλά από τα σπίτια είναι αρκετά χάλια και οι άνθρωποι περνούν άσχημα σε αυτές τις καταστάσεις», είπε.
Στο προάστιο Northcote της Μελβούρνης, ο Gupta μετέτρεψε το πατρικό του σπίτι σε χώρο συγκατοίκησης έξι υπνοδωματίων.
«Αντί να το πουλήσουμε σε πλειστηριασμό και να το νοικιάσουμε σε μια οικογένεια... έχουμε 12 άτομα που ζουν εκεί. Αυτό διευκολύνει την κρίση στέγασης», δήλωσε.
Είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς πόσοι άνθρωποι συγκατοικούν στην Αυστραλία, καθώς δεν καταγράφεται στην απογραφή.
Μια κοινή μελέτη του 2018 από το Πανεπιστήμιο του Κουίνσλαντ και το Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ διαπίστωσε ότι υπάρχει μια στροφή προς την κοινοτική στέγαση, ενώ ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε κοινόχρηστα διαμερίσματα αυξήθηκε περισσότερο από 40% μεταξύ 2001 και 2016.
Η μελέτη εκτίμησε ότι πάνω από 25.000 Αυστραλοί σε 1.700 κοινότητες ζουν σε ομαδικές κατοικίες πέντε ή περισσότερων μη συγγενών ατόμων και «μοιράζονται πτυχές της διαβίωσης για συλλογικό καλό».
