Ο κ. Συτιλίδης, τόνισε το γεγονός ότι έχουν «αλλάξει διάφοροι παράγοντες» τόσο στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ.
«Δεν είναι μόνο μια αλλαγή κατεύθυνσης της Ουάσιγκτον. Νομίζω ότι αυτό που συνέβη είναι, πρώτα απ' όλα, και δίνω τα εύσημα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, … ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως, δεδομένου του γεωπολιτικού ρόλου της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, έχει μια μοναδική ευκαιρία να συνδέσει ζωτικούς ενεργειακούς εφοδιασμούς.
«Αυτή τη στιγμή, μιλάμε για φυσικό αέριο, ενδεχομένως και για πετρέλαιο, αλλά αυτή τη στιγμή, για φυσικό αέριο, βαθιά στην καρδιά της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, βοηθώντας αυτές τις χώρες να αντιμετωπίσουν την προηγούμενη, τρέχουσα και πιθανώς μελλοντική διακοπή της παροχής ρωσικού πετρελαίου και φυσικού αερίου σε αυτές τις χώρες.
Επιπλέον, έχουμε δει τις ΗΠΑ να αναθεωρούν τη στάση τους απέναντι στη συμφωνία συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ... Αυτό σημαίνει μια νέα στάση όσον αφορά στο έργο Eastmed;
«Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για να το πούμε. Το έργο EastMed βασίστηκε στη δημιουργία ενός εξαιρετικά δύσκολου αγωγού. Και μιλάμε καθαρά για τεχνολογία και μηχανική, όχι για πολιτική. Η αρχική ιδέα του αγωγού Ισραήλ–Κύπρου–Ελλάδας ήταν ότι θα υπήρχε ένας αγωγός κατά μήκος του βυθού της Ανατολικής Μεσογείου, που:
Α) ιστορικά είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε σεισμούς,
Β) σε ορισμένα τμήματα, ιδίως στην περιοχή μεταξύ δυτικής Κύπρου και Ρόδου, νότια του Καστελλόριζου, έχει πολύ βαθιά χάσματα που δυσκολεύουν τη μακροπρόθεσμη σταθερότητα ενός αγωγού.
«Η άποψή μου πάντα ήταν: αφήστε τους πολιτικούς έξω. Αν ιδιωτικές εταιρείες μπορούν, μέσω μηχανικών και τεχνικών, να σχεδιάσουν ή να κατασκευάσουν έναν αγωγό που αντέχει σε σεισμούς και στο πιεστικό περιβάλλον του βυθού, ας τον χτίσουν.
Προετοιμάζονται οι ΗΠΑ να ηγηθούν μιας πρωτοβουλίας για τη διεξαγωγή διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και άλλων χωρών σχετικά με τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο;
«Έχουμε δει αρκετά δημοσιεύματα χωρίς τεκμηρίωση, και δεν μπορώ να τονίσω αρκετά το «χωρίς τεκμηρίωση». Δεν έχουμε ιδέα αν όντως υπάρχει κάτι σε εξέλιξη.
«Από τη δική μου οπτική, αυτή τη στιγμή θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο - και μάλλον όχι προτεραιότητα για την κυβέρνηση Τραμπ - να φέρει μαζί Ελλάδα, Τουρκία, Αίγυπτο και Λιβύη για οριοθέτηση ΑΟΖ.
Πολλοί ειδήμονες στην Ελλάδα και την Κύπρο παρατηρούν την προσέγγιση του Προέδρου Τραμπ για την επίτευξη ειρήνης στον πόλεμο στην Ουκρανία. Και η παρατήρηση είναι ότι η εισβολέας χώρα, η Ρωσία, ανταμείβεται για την επιθετικότητά της. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία μπορεί, ομοίως, να ανταμειφθεί για την εισβολή της στην Κύπρο, όταν και αν πραγματοποιηθούν παρόμοιες διαπραγματεύσεις;
«Πράγματι, προκαλεί σύγχυση εδώ στην Ουάσιγκτον, για εμάς που θέλουμε να βοηθήσουμε σε μια δίκαιη, δημοκρατική και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, αλλά και στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.
«Υπάρχουν ομοιότητες, και έχουμε τονίσει ειδικά προς την ΕΕ ότι είναι υποκριτικό να μιλούν για «ιερά ιδεώδη κυριαρχίας» για την Ουκρανία, όταν η Κύπρος, μέλος της ΕΕ από το 2004, παραμένει κατεχόμενη και διαιρεμένη από την παράνομη τουρκική εισβολή από το 1974. Για να το τονίσουμε: από το 2004, η ΕΕ έχει μέλος της την Κύπρο, που εξακολουθεί να είναι υπό στρατιωτική κατοχή.
Όσον αφορά στον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, δήλωσε χαρακτηριστικά
«Δεν πρόκειται για «επιβράβευση Ρωσίας». Το ζήτημα είναι ότι η Ουκρανία καταστρέφεται καθημερινά ως κράτος.
«Ρωτώ όσους απαιτούν συνέχιση του πολέμου. Ποιος είναι ο οδικός χάρτης; Ποιο το τελικό σχέδιο; Πώς θα νικήσει η Ουκρανία μια υπερδύναμη με πολλαπλάσια στρατιωτική ισχύ;
«Είναι μια τραγική κατάσταση, αλλά έτσι λειτουργούν οι διεθνείς σχέσεις.
Δυστυχώς, η ηθική έχει ελάχιστη σχέση με το ποιος κερδίζει και ποιος χάνει.
«[…]υπάρχει η ρητορική, και υπάρχει η πραγματικότητα.
Η πραγματικότητα είναι ότι η Ουκρανία, βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, με ελάχιστη διαπραγματευτική δύναμη.» κατέληξε ο κ. Συτιλίδης.
Ο κ. Συτιλίδης, επίσης, αναφέρθηκε και στο μεγαλόπνοο σχέδιο IMEC.
