«Το όνομά μου είναι Falmata, είμαι εκτοπισμένη στο Νίγηρα. Όπως γνωρίζουμε ο Νίγηρας είναι μια χώρα στο Σαχέλ, οι συνθήκες ζωής είναι εξαιρετικά δύσκολες, εξαιρετικά περίπλοκες λόγω της έλλειψης των πάντων. Δεν υπάρχει πόσιμο νερό. Δεν υπάρχει νοσοκομείο. Οι άνθρωποι πεινάνε πάρα πολύ. Βιώνουν διάφορες σοβαρές συνθήκες, συμπεριλαμβανομένης της ξηρασίας, ενώ μερικές φορές όταν βρέχει, η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη. Η ζωή δεν είναι εύκολη ειδικά για τις γυναίκες και τα παιδιά».
Αυτά ήταν τα λόγια της Madame Falmata, ένα εκτοπισμένο άτομο στον Νίγηρα, που μοιράστηκε την ιστορία της σε μια συνέντευξη Τύπου στη σύνοδο κορυφής για το κλίμα.
Οι εκπρόσωποι της διάσκεψης των Ηνωμένων Εθνών για το κλίμα στο Σαρμ ελ Σέικ της Αιγύπτου ήρθαν αντιμέτωποι με το πώς είναι πραγματικά να είσαι εκτοπισμένος εν μέσω μιας κλιματικής έκτακτης ανάγκης.
Η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, προειδοποιεί ότι τα κλιματικά σοκ συνδυάζονται με τις συγκρούσεις, την επισιτιστική ανασφάλεια και τις παρατεταμένες επιπτώσεις της πανδημίας COVID-19, επηρεάζοντας ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Ο Andrew Harper, ειδικός σύμβουλος της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τη δράση για το κλίμα, λέει ότι αυτοί που ευθύνονται λιγότερο για την κλιματική κρίση και είναι λιγότερο ικανοί να προσαρμοστούν στους κλυδωνισμούς της, πλήττονται περισσότερο.
«Ο αντίκτυπος της κλιματικής αλλαγής ενισχύει τα τρωτά σημεία. Αυτές οι ευπάθειες σε πολλές περιπτώσεις οδηγούν σε συγκρούσεις, ανταγωνισμό για τους πόρους, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να μετακινηθούν. Και δυστυχώς, σε ορισμένες καταστάσεις ξεσπούν σε βία, είτε πρόκειται για το Σαχέλ, την Ανατολική Αφρική, τη Νότια Αφρική, τη Νότια Ασία και την Αμερική», είπε μεταξύ άλλων.
Όπως σημειώνει ο χρόνος τελειώνει και ο αριθμός των ανθρώπων που εκτοπίζονται στο εσωτερικό της χώρας τους αυξάνεται συνεχώς, ταχύτερα από ό,τι μπορούν να βοηθήσουν οι οργανισμοί αρωγής.
Διαβάστε ακόμη
Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για την «Κιβωτό του Κόσμου»
«Πέρυσι, ουσιαστικά ένα άτομο εκτοπιζόταν ανά δευτερόλεπτο λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων. Φυσικά, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Οι εθνικές κυβερνήσεις αδυνατούν επίσης. Αν κοιτάξουμε το Πακιστάν, τις χώρες του Σαχέλ, την Κένυα και τη Μοζαμβίκη. Όλα τα αναπτυξιακά κέρδη για τα οποία αγωνίστηκαν και πάλεψαν την τελευταία δεκαετία, είτε χάνονται είτε κινδυνεύουν», είπε.
Η πρέσβειρα καλής θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες Emtithal Mahmoud αναφέρθηκε στις δικές της αναμνήσεις, ως πρώην Σουδανή πρόσφυγας.
Όπως είπε η μόνη απάντηση είναι να συνεργαστεί ο πλανήτης - και να το κάνει άμεσα.
