Σε συνεργασία με το Εθνικό Κρατικό Θέατρο, ο ομογενής σκηνοθέτης Στάθης Γράψας ξεκίνησε εργαστήρια θεάτρου στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα, στο Κέντρο Απεξάρτησης Τοξικομανών Κρατουμένων στη Θήβα και στο Ψυχιατρείο Κρατουμένων Κορυδαλλού. Η ηλικία των ατόμων με τα οποία εργάζεται ο ομογενής καλλιτέχνης ξεκινά από 15 ετών.
Η δουλειά του Στάθη Γράψα καταγράφεται αυτήν την περίοδο από τον γνωστό Έλληνα σκηνοθέτη, παραγωγό και σεναριογράφο Μενέλαο Καραμαγγιώλη. Το ντοκιμαντέρ αναμένεται να προβληθεί τον ερχόμενο Οκτωβρίου σε ειδική εκδήλωση στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών, ενώ προγραμματίζεται να συμμετάσχει και σε τρία διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.
Image
Καριέρα σε δυο ηπείρους
Ο κ. Γράψας, προτού εγκατασταθεί στην Αθήνα το 1995, συνεργαζόταν με τοπικούς θιάσους της Μελβούρνης. Όταν πήγε στην Ελλάδα, συνέχισε τις σπουδές του στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Κώστα Καζάκου, στο Εθνικό Θέατρο, και στο Θέατρο Άττις με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο.
«Οι εμπειρίες αυτές με στιγμάτισαν και με καθόρισαν και έχω βρει τον τρόπο να μοιράζομαι την εμπειρία αυτή του θεάτρου με ομάδες όχι επαγγελματικών ηθοποιών, αλλά με άτομα που έχουν μια διαφορετική ανάγκη να υπάρχουν στην σκηνή» δήλωσε στο Ελληνικό Πρόγραμμα.
Το θέατρο σε Ελλάδα και Αυστραλία
Αν και έχει ως βάση του πλέον την Αθήνα, και έχοντας ζήσει μέχρι τα 25 του στην Μελβούρνη, ο κ. Γράψας λέει ότι πάντα επανέρχεται στις Αντίποδες, παραμένει δραστήριος εντός της Παροικίας.
Αναφέρεται στην κουλτούρα του θεάτρου στην Ελλάδα όπου, όπως λέει, είναι πιο γνωστή και διαδεδομένη και ως μέρος της καθημερινότητας και της ζωής εκεί. «Στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη ύπαρξης και συμμετοχής στο θέατρο. Στην Αυστραλία αν και υπάρχει θεατρική κίνηση είναι ωστόσο σε ένα άλλο επίπεδο, ενώ και το ζητούμενο εδώ είναι διαφορετικό».
Στιγμιότυπο από την τελευταία παράσταση ΠΕΡΣΠΕΚΤΙΒ του Στάθη Γράψα που δόθηκε στην Μελβούρνη τον Απρίλιο και τον Μάιο. Source: Supplied
Οι ομάδες του
Το υλικό των παραστάσεων που έχει ανεβάσει στην Αυστραλία προέρχεται από την ομάδα. «Η δουλειά γίνεται με τα μέλη της ομάδας και από συζητήσεις μαζί τους. Πρόκειται καθαρά για βιωματικές ιστορίες. Υπάρχει μια άλλη προσέγγιση στη θεατρική δράση».
Αναφέρεται και στο τέταρτο τείχος που χωρίζει την σκηνή και τους θεατές. «’Πέφτει’ το τέταρτο τείχος, ‘μιλάμε’ στους θεατές και απευθυνόμαστε προς αυτό μέσω της αφήγησης. Υπάρχει και ένα παιχνίδι που γίνεται. ‘Παίζω θέατρο, και υπάρχω τώρα’, ή ‘αντιπροσωπεύω κάτι άλλο πέρα από μένα, αλλά αυτήν την στιγμή με αφορά’».
Ο κ. Γράψας λέει ότι στον θεατρικό χώρο υπάρχει ένα διαρκές «πάρε-δώσε», μια «φοβερή ανταλλαγή ενέργειας». «Αλίμονο», λέει, «αν σταματήσουμε να ψάχνουμε και να ερευνούμε ποιοι είμαστε και πού πάμε. Ο καλύτερος τρόπος να το μάθουμε αυτό είναι μέσω των άλλων απέναντί μας», καταλήγει ο ομογενής καλλιτέχνης.
Πατήστε Play στο Podcast που συνοδεύει την κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε τη συνέντευξη.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οι ξεχωριστοί μας "Ήρωες" στο Ελληνικό Μουσείο
