Μεγάλωσε ακούγοντας ελληνική μουσική στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς.
Απόγονος Ελληνοκυπρίων από το Καστελλόριζο και το χωριό Μυρτού, που βρίσκεται στα νοτιοδυτικά της Κερύνειας, στην Μεγαλόνησο, ο Απόστολος Νικολάου δεν ασχολήθηκε έντονα με τη μουσική έως το λύκειο.
Στη συνέχεια τον κέρδισε η σύνθεση μουσικής, ενώ ακολούθησε την επιθυμία του να μάθει άρπα.
Ο νεαρός Ελληνοκύπριος Αυστραλός θα εμφανιστεί σε δύο επερχόμενες συναυλίες με την Αυστραλιανή Ορχήστρα Νέων, στην παγκόσμια πρεμιέρα του έργου "Ngapa William Cooper" του διάσημου συνθέτη Nigel Westlake.
Οι συναυλίες θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 9 Ιουλίου στο Llewellyn Hall της Καμπέρας και τη Δευτέρα 10 Ιουλίου στην Όπερα του Σύδνεϋ, με μοναδικό αρπιστή τον Απόστολος Νικολάου.
Ο ταλαντούχος 19χρονος άρχισε να παίζει άρπα μόλις στα 16 του, αρκετά αργά σε σχέση με το πότε οι περισσότεροι προχωρημένοι ή επαγγελματίες μουσικοί, ξεκινούν την καριέρα τους.
«Ήταν μια λίγο παράξενη και ξαφνική αλλαγή για μένα, γιατί πάντα έκανα μουσική από πολύ μικρός. Οι γονείς μου ξεκίνησαν την αδελφή μου στο πιάνο και το βιολί όταν ήταν πέντε και έξι ετών, και έκανα το ίδιο δύο χρόνια αργότερα. Η μητέρα μου είναι δασκάλα, οπότε πάντα ήταν πολύ υπέρ του ότι πρέπει να προσπαθούμε όσο περισσότερα μπορούμε και να μάθουμε με διαφορετικούς τρόπους. Και έτσι ήταν απλά κάτι που κάναμε και ποτέ δεν επικεντρώθηκα σε αυτό, ή ποτέ δεν ήμουν εξαιρετικά καλός σε αυτό, αλλά το απολάμβανα και ήταν κάτι που έκανα παράλληλα με τις άλλες μου δραστηριότητες. Όταν ήμουν γύρω στα δώδεκα, ανακάλυψα τη σύνθεση και τη συγγραφή μουσικής παράλληλα με το πιάνο και το βιολί που εξακολουθούσα να κάνω. Στα 14 μου περίπου, για κάποιο λόγο, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί, πραγματικά μαγεύτηκα και ξετρελάθηκα με την άρπα», είπε.
Μια αγάπη που όπως εξηγεί, ήταν με την πρώτη ματιά.
«Δεν είδα κανέναν να παίζει, δεν άκουσα γι' αυτήν, κανείς δεν μου είπε γι' αυτήν. Απλά ήξερα πραγματικά ότι ήθελα να παίξω αυτό το όργανο. Έτσι, το ανέφερα στους γονείς μου και κατά κάποιο τρόπο μου είπαν πως, κάνω ήδη αρκετά. Ήρθε πραγματικά από το πουθενά. Νομίζω ότι υπέθεσαν ότι θα το ξεχνούσα ή σκέφτηκαν ότι ίσως δεν ήταν επείγον, αλλά για κάποιο λόγο δεν έφυγε και ένιωσα πραγματικά την ανάγκη να το επιδιώξω. Έτσι τους υπενθύμιζα συνεχώς ότι ήθελα πραγματικά να δοκιμάσω αυτό το όργανο», σημειώνει.
Ο Απόστολος Νικολάου δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στις ιδιαιτερότητες που έχει αυτό το μουσικό όργανο.
«Έχει έναν πολύ μοναδικό ήχο. Και είναι πραγματικά ένας ήχος που πολλοί άνθρωποι μπορεί να συνδέσουν με τον ουρανό ή με το νερό λόγω του πόσο καταπραϋντικός και πόσο πραγματικά ιδιαίτερος και απομονωμένος είναι ο ήχος της άρπας. Έτσι, από πολλές απόψεις, η άρπα είναι πραγματικά πολύπλευρη, καθώς μπορεί να είναι σόλο όργανο και μπορεί να είναι συνοδευτικό ή και ορχηστρικό όργανο. Ως πιανίστας και βιολιστής, ειδικά στην ορχήστρα, ως βιολιστής, παίζεις σε ένα τμήμα, ενώ ως αρπίστας, αν και εξακολουθούμε να παίζουμε μερικές φορές σε τμήματα, είναι πραγματικά ένα σόλο όργανο και παίζεις με τα δικά σου μουσικά, δημιουργικά μέσα. Και το περίεργο με την άρπα είναι ότι επειδή είναι τόσο μοναδική και δεν υπάρχουν πολλές από αυτές και δεν υπάρχουν πολλοί από εμάς που παίζουμε άρπα, σε πολλούς ανθρώπους αρέσει πραγματικά να κοιτάζουν το όργανο επειδή είναι ένα όμορφο και τους αρέσει να βλέπουν τα χέρια μας όπως παίζουμε. Αυτή ακριβώς είναι η γοητεία και η μαγεία που περιστρέφεται γύρω από αυτό, είναι κάτι που νομίζω ότι είναι αρκετά μοναδικό. Και κάθε όργανο έχει το δικό του μεγαλείο. Αλλά νομίζω ότι η άρπα έχει τη δική της δόξα. Αυτός είναι ο λόγος που συνδέεται με τον ουρανό και τους αγγέλους», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον μίλησε και για τις επερχόμενες συναυλίες του.
«Η συναυλία αποτελείται από τρία κομμάτια, όλα γραμμένα από τον μαέστρο Nigel Westlake. Το πρώτο έργο ονομάζεται The Glass Soldier, και έχει συνδέσεις με τα γεγονότα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το δεύτερο κομμάτι τιτλοφορείται Beneath the Waves, και διασκευάστηκε για την ταινία με τίτλο Blueback. Αποτελείται από διαφορετικούς ήχους που θα ακούγατε γύρω από τον ωκεανό. Έτσι, στο Beneath the Waves, ακούμε στο δεύτερο μέρος τον ήχο των θαλάσσιων πλασμάτων που ενώνονται. Το τρίτο και τελευταίο κομμάτι είναι το κύριο γεγονός της βραδιάς, το Nampa William Cooper, που αποτελεί έναν κύκλο τραγουδιών και αναφέρεται στον uncle William Cooper, ο οποίος ήταν ένας ιθαγενής που ηγήθηκε διαμαρτυρίας κατά του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», είπε.
Ακούστε περισσότερα στη συνέντευξη που βρίσκεται στο podcast.
