Η Kim McNamara είναι δυστυχώς ένα από τα άτομα που αναγκάστηκε να μεγαλώσει απότομα, καθώς ζούσε καθημερινά με τον τρόμο και την απειλή της ενδοοικογενειακής βίας.
Στο σχολείο, μπορεί να μην είναι προφανές - οι φωνές για βοήθεια συχνά παρερμηνεύονται ή δεν ακούγονται.
Αλλά ένα τέτοιο τραύμα σε αυτά τα κρίσιμα χρόνια για την ανάπτυξη των παιδιών, έχει επιπτώσεις ακόμα και στην ενήλικη ζωή.
Και τώρα όσοι το έχουν βιώσει απαιτούν να ακουστούν αυτές οι φωνές τους.
Η Kim δεν θυμάται πολλά από τα παιδικά της χρόνια.
Αλλά κοιτάζοντας στο παρελθόν, μπορεί να καταλάβει πως επηρεάστηκε η γνωστική και συναισθηματική της ανάπτυξη εκείνα τα χρόνια.
«Εάν κάνεις αυτές τις σκέψεις αισθάνεσαι πολύ καταβεβλημένος. Μπορεί, επίσης, να επηρεάσει τη μνήμη. Παρατηρώ ότι μερικές φορές είμαι λίγο πιο αγχωμένη, μπορεί να νιώθω ότι οι σκέψεις μου σταματούν πριν ολοκληρώσω την πρότασή μου», αναφέρει η Κιμ.
Αλλά θυμάται ότι δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στο σχολείο πολλές φορές.
«Θυμάμαι πολύ τo συναίσθημα του τρόμου και του φόβου, δεν ήξερα τι με περίμενε όταν θα επέστρεφα το σπίτι στο τέλος της ημέρας», λέει η Κιμ.
Έρευνα του The Australian Childhood Foundation διαπιστώνει ότι το 68% των παιδιών που έχουν εκτεθεί σε κακοποίηση μένουν τουλάχιστον δύο χρόνια πίσω ακαδημαϊκά.
Αυτή η αδυναμία συγκέντρωσης στην τάξη συχνά αναγνωρίζεται εσφαλμένα.
Συχνά δεν αναγνωρίζουν πότε ένας δάσκαλος προσπαθεί να τα βοηθήσει.
Η Saskia Behan, ψυχολόγος που εργάζεται σε καταφύγιο για γυναίκες και παιδιά, λέει ότι τα παιδιά που έχουν εκτεθεί σε ενδοοικογενειακή βία συχνά διαγιγνώσκονται λανθασμένα με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας ή Αυτισμό.
«Είναι πάντα πιο εύκολο για τους ανθρώπους να κάνουν διαγνώσεις με βάση παρατηρήσιμες συμπεριφορές αντί να σκέφτονται τι άλλο μπορεί να κρύβεται πίσω από τις συμπεριφορές που βλέπουμε. Μερικές φορές είναι επειδή οι άνθρωποι δεν ξέρουν. Η ενδοοικογενειακή βία μπορεί να είναι αρκετά ύπουλη. Και δεν είναι πάντα ξεκάθαρο για τους ειδικούς ότι τα παιδιά έχουν αυτές τις εμπερίες και τότε κάνουν τη διάγνωση με βάση τις παρατηρήσιμες συμπεριφορές», αναφέρει η κα Behan.
Η έκθεση του Αυστραλιανού Ιδρύματος Παιδικής ηλικίας βρίσκει επίσης ότι το 42% των παιδιών που εκτίθενται σε κακοποίηση έχουν μεγάλες δυσκολίες να κάνουν και να κρατήσουν φίλους.
Και το 48% αναγνωρίζει ότι αισθάνονται φόβο στο σχολικό περιβάλλον.
Αρκετοί, αναπτύσσουν ασφαλή προσκόλληση με τον μη βίαιο γονέα τους.
Υπάρχει μία γραμμή ειδικά για τα παιδιά, το Kids Help Line (1800 55 1800).
