Η Μετάφραση των Εβδομήκοντα αποτελεί τη σπουδαιότερη από τις πρώτες μεταφράσεις της Παλαιάς Διαθήκης και την πρώτη, στην ουσία, γραπτή μετάφραση από την εβραϊκή στην ελληνιστική κοινή γλώσσα.
Η μετάφραση έγινε σταδιακά μεταξύ του 3ου και του 1ου αιώνα π.Χ. από ελληνόγλωσσους Ιουδαίους και μεταγενέστερα περιέλαβε επιπλέον βιβλία, πέρα από αυτά που ανήκουν στον Ιουδαϊκό Βιβλικό κανόνα (Τανάκ). Μερικά ταργκούμ που αποτελούσαν μεταφράσεις ή παραφράσεις των Εβραϊκών Γραφών στην αραμαϊκή έγιναν επίσης εκείνη την εποχή.
Συμβολίζεται στην ελληνική βιβλιογραφία ως Ο' (ο αριθμός εβδομήντα στον αλφαβητικό τρόπο αρίθμησης, δηλαδή «κατά τους εβδομήκοντα») και στην αγγλική βιβλιογραφία ως LXX (ο αριθμός εβδομήντα στον λατινικό τρόπο αρίθμησης, ή αλλιώς Septuaginta).
Στην σειρά μας «Μιλούμε Ελληνικά τον Μάρτιο» εστιάζουμε σήμερα στην λεγόμενη «Μετάφραση των Εβδομήκοντα». Ο Καθηγητής Βρασίδας Καραλής, Διευθυντής της Έδρας Νεοελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ, εξηγεί στο Ελληνικό Πρόγραμμα γιατί αυτή η μετάφραση είναι σταθμός στην ιστορία και την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας αλλά και ευρύτερα του δυτικού πολιτισμού.
