Ο Tim Quinn, είναι ο πρόεδρος του Gun Control Australia.
Αναφέρει ότι υπήρξε διάβρωση των νόμων περί όπλων στην Αυστραλία τα χρόνια μετά τη σφαγή στο Πορτ Άρθουρ.
Αυτή την άποψη συμμερίζεται και ο Stephen Bendle, ο Σύμβουλος της Αυστραλιανής Συμμαχίας για την Ασφάλεια των Όπλων, και ανώτερος σύμβουλος του Ιδρύματος Alannah and Madeline Foundation, το οποίο ιδρύθηκε στη μνήμη των Alannah και Madeline Mikac, οι οποίες βρήκαν τραγικό θάνατο σε ηλικία μόλις έξι και τριών ετών, στη σφαγή του Port Arthur στην Τασμανία το 1996, μαζί με τη μητέρα τους και άλλα 32 άτομα.
Ο κ. Bendle αναφέρει ότι υπάρχει ένα λόμπι για τα όπλα στην Αυστραλία που έχει υποστηρίξει με επιτυχία την άρνηση ακόμη αυστηρότερων νόμων για τα όπλα, εδώ και δεκαετίες.
Το SBS News επικοινώνησε με την ομάδα λόμπι για τα όπλα SICA, για το ρεπορτάζ αυτό.
Δεν ήταν άμεσα διαθέσιμοι για σχόλιο.
Σε κάθε περίπτωση, το τοπίο της νομοθεσίας για τα όπλα στην Αυστραλία είναι περίπλοκο, επειδή οι κυβερνήσεις των πολιτειών και των εδαφών έχουν συνταγματική ευθύνη για την πλειονότητα της νομοθεσίας για τα όπλα, γεγονός που καθιστούσε δύσκολη τη διαμόρφωση συνεκτικών νόμων για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μετά το Πορτ Άρθουρ, κάθε πολιτειακή κυβέρνηση, με την ενθάρρυνση του τότε πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ, προχώρησε σε σημαντικές αλλαγές στη νομοθεσία της Αυστραλίας για τα όπλα, εισάγοντας νομοθεσία που έγινε γνωστή ως Εθνική Συμφωνία για τα όπλα και οργανώνοντας μια μεγάλη επαναγορά όπλων.
Η Δρ. Alice Grundy είναι συν-συγγραφέας πολλών εκθέσεων του Αυστραλιανού Ινστιτούτου για τον έλεγχο των όπλων.
Μας επισημαίνει ότι ο κόσμος μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν τώρα περισσότερα όπλα στην Αυστραλία από ό,τι πριν από το Πορτ Άρθουρ, περίπου ένα όπλο για κάθε επτά άτομα στη χώρα, αν και ακριβή στοιχεία είναι δύσκολο να βρεθούν.
Η Δυτική Αυστραλία είναι η μόνη πολιτεία που έχει περιορισμό στον αριθμό των όπλων που μπορεί να αγοράσει κάποιος, με ανώτατο όριο τα δέκα.
Η Δρ. Alice Grundy αναφέρει ότι αυτό δεν σημαίνει ότι κανείς άλλος δεν μπορεί ποτέ να αγοράσει περισσότερα από δέκα όπλα, σημαίνει απλώς ότι αυτή είναι η προεπιλεγμένη ρύθμιση.
Η Samara McPhedran είναι κύρια ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Griffith.
Δημοσίευσε ένα άρθρο στο Conversation που αναφέρει ότι, παρόλο που ο αριθμός των αδειών οπλοφορίας και των νόμιμα κατοχυρωμένων όπλων αυξάνεται εδώ και δεκαετίες, η κατάχρηση των όπλων μειώνεται για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Συμπληρώνει λέγοντας ότι οι ανθρωποκτονίες που σχετίζονται με όπλα άρχισαν να μειώνονται στις αρχές της δεκαετίας του 1980, συνέχισαν να μειώνονται με τον ίδιο ρυθμό μετά το Πορτ Άρθουρ και παραμένουν σταθερές και χαμηλές σήμερα.
Ποιος λοιπόν έχει στην κατοχή του όπλα, και ποιος τυπικά έχει άδεια οπλοφορίας;
Κατ' αρχάς, κάθε δικαιοδοσία διαθέτει άδειες ανηλίκων που επιτρέπουν σε παιδιά ηλικίας 12 ετών να χρησιμοποιούν νόμιμα όπλο.
Η υπηρεσία όπλων της αστυνομίας της Τασμανίας αναφέρει ότι αυτό γίνεται για να τους επιτραπεί να λάβουν οδηγίες για την ασφαλή χρήση όπλου υπό επίβλεψη.
Αλλά γενικά, αν κάποιος άνω των 18 ετών θέλει άδεια οπλοφορίας, πρέπει να προσκομίσει έναν πραγματικό λόγο γι' αυτό.
Αυτοί οι γνήσιοι λόγοι μπορεί να περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε λέσχες ή διαγωνισμούς αθλητικών σκοπευτών, τον έλεγχο των ζωυφίων ή το ερασιτεχνικό κυνήγι, την πρωτογενή παραγωγή για αγρότες και για συλλέκτες που ενδιαφέρονται για τη συλλογή ιστορικών και παλαιών όπλων.
Η Νέα Νότια Ουαλία είναι η μόνη πολιτεία που έχει επί του παρόντος την απαίτηση για έλεγχο του κατά πόσον οι κάτοχοι άδειας χρησιμοποιούν τα όπλα τους για τους γνήσιους λόγους για τους οποίους λένε ότι χρειάζονται το όπλο.
Ένα νέο νομοσχέδιο έχει κατατεθεί στο κοινοβούλιο της εν λόγω πολιτείας, το οποίο υποστηρίζεται από την κυβέρνηση Μινς, και το οποίο θα αλλάξει τον νόμο, έτσι ώστε ο "γνήσιος" λόγος κατοχής όπλου να περιλαμβάνει την κατοχή άδειας κυνηγιού για διατήρηση.
Για τον Stephen Bendle, το νομοσχέδιο για το κυνήγι είναι εξωφρενικό.
Για την Δρ. Alice Grundy μια περαιτέρω ανησυχία είναι η τεχνολογική πρόοδος στην παραγωγή όπλων.
Σύμφωνα με τον Stephen Bendle, οι συνήγοροι κάνουν ό,τι μπορούν για να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα.
Η μεγάλη ανησυχία δεν είναι μόνο ο αριθμός των όπλων αλλά και πού βρίσκονται.
Η Δρ Grundy επισημαίνει ότι μια μεγαλύτερη συνεργασία μεταξύ των πολιτειών θα βοηθούσε πραγματικά στη διαχείριση των όπλων στη χώρα και θα εργαζόταν προς την κατεύθυνση στρατηγικών για την καταπολέμηση της κλοπής των όπλων και της κατοχής τους από άτομα χωρίς άδεια.
Αναφέρει ότι ένα εθνικό μητρώο επρόκειτο να αποτελέσει μέρος των μεταρρυθμίσεων για τα όπλα, μετά της τραγωδίας στο Πορτ Άρθουρ, αλλά ακόμη δεν έχει συμβεί.
