لیدیا مارتینز هرگز رویای ورود به سیاست را نداشت.
البته این تا زمانی بود که کرسی حزب فرتلین در تیمور لسته، این مسئولیت را بر شانه او نهاد.
در کشوری با حداقل امکانات مراقبت از کودکان و به عنوان مادر دو فرزند، او که در آن زمان ۴۱ ساله بود، قبل از اینکه دید خانواده اش برای استقلال کشور در نهایت او را متقاعد کند در ابتدا بسیار مردد بود.
این قضیه مربوط به سال ۲۰۱۷ بود و او هنوز هم یک نماینده پرافتخار است.
او به اس بی اس نیوز گفت: «من از فرض پذیرش این سمت بسیار خوشحالم زیرا این راه خوبی در چگونگی کمک به راه دیگری به کشورم است.»
به لطف یک سیستم سهمیه بندی که در سال ۲۰۰۶ معرفی شد و احزاب سیاسی را مجبور به معرفی یک زن برای هر سه نامزد در انتخابات ملی کرد، او اکنون در میان ۲۶ زن در پارلمان تیمور لست است.

Timor Leste MP Lidia Martins Source: Supplied
با میزان ۳۸ درصد، این کشور یکی از بالاترین نرخ های نمایندگی زنان آسیا در پارلمان را در خود جای داده است.
وی گفت: سهمیه ۳۰ درصدی سیاست خوبی برای درگیر کردن زنان در تیمور است، بنابراین باید ادامه داده شود.
در همین حال، این تصویر در پاپوآ گینه نو کشور همسایه بسیار متفاوت است.
با وجود رکورد بی سابقه تعداد نامزدهای زن در آخرین انتخابات، هیچ زنی در پارلمان در پاپوآ گینه نو وجود ندارد.
جولی بوکیکون، از برنامه توسعه سازمان ملل متحد در پاپوآ گینه نو می گوید عوامل زیادی موثر هستند، از جمله فرهنگ، هزینه بالای کمپین ها و امنیت.
وی گفت:"همانطور که در بسیاری از کشورها در اقیانوس آرام ... مردان بر جامعه ما تسلط دارند، مردان به عنوان رهبر دیده می شوند و بنابراین برای زنان بسیار سخت است که به عنوان رهبر شناخته شوند. "

There are currently no women sitting in the PNG parliament Source: Getty
انتظار می رود پارلمان برای اصلاح آن،به ایجاد پنج کرسی اضافی منطقه ای که منحصراً برای زنان در انتخابات سال آینده محفوظ می شود، رای دهد.
خانم بوکیکون می گوید این پیشرفت کوچک، اما مهم است. وی گفت:«پنج کرسی کافی نخواهد بود، همه ما این را می دانیم، اما این که نشان دهیم زنان می توانند رهبران خوبی باشند، می توانند در مجلس باشند و می توانند در مورد توسعه کشور تصمیم های بسیار مهمی بگیرند.»
'اقدامات بسیار موثر'
در سال ۱۹۹۸ زنان ۱۲.۷ درصد کرسی های قانونگذاری را در سراسر جهان در اختیار داشت. که امروز، به ۲۵.۴ درصد افزایش یافته است.
تنها چهار کشور در سیاست به برابری جنسیتی دست یافته اند: رواندا با ۶۱ درصد، کوبا و بولیوی هر دو با ۵۳ درصد و امارات متحده عربی با ۵۰ درصد.
به گفته بدنه برابری جنسیتی سازمان ملل متحد، برابری جنسیتی در نهادهای قانونگذاری ملی پیش از سال ۲۰۶۳ به دست نخواهد آمد.
سابین فریزر، از بخش زنان سازمان ملل متحد، سهمیه بندی جنسیتی را تنها ابزار موثر برای جانمایی سریع نمایندگی سیاسی زنان می داند.
وی تصریح کرد: به نظر می رسد که می بینیم سهمیه بندی ها پنج درصد افزایش در تعداد زنان مجلس ایجاد کرده است، بنابراین ... آنها اقدامات بسیار موثری در بسیاری از کشورهای جهان بوده اند."
او گفت برابری جنسیتی سیاسی منجر به تصمیم گیری بهتری می شود که منعکس کننده کل جامعه است.
'این در مورد تغییر ذهنیت است'
با این حال سهمیه بندی همیشه ساده نیست.
ساموآ پس از انتخابات ماه گذشته، تا حدودی به دلیل قوانین پیرامون نمایندگی زنان در پارلمان، در بلاتکلیفی سیاسی فرو رفت.
منتقدان می گویند این کار انتخاب نامزدها را بر اساس شایستگی تضعیف می کند، دیدگاهی که اعضای ارشد حزب لیبرال استرالیا در سال های اخیر به صدا در آورده اند.
READ MORE
با این حال، در پی افشاگری هایی پیرامون فرهنگ محل کار پارلمان فدرال، برخی از لیبرال های مشهور زن حمایت خود را در ماه مارس ازاین ایده نشان دادند.
اسکات موریسون نخست وزیر این کشور گفت با این امر موافق است، چیزی که به نظر می رسید تغییری از مقاومت طولانی مدت ائتلاف در برابر سهمیه بندی ها را نشان می دهد.
تنها ۲۵ درصد نمایندگان لیبرال در سراسر پارلمان های ایالتی و فدرال زن هستند.
حزب کارگر در سال ۱۹۹۴ سهمیه های جنسیتی را تصویب کرد و نمایندگی زنان خود را در پارلمان به حدود ۴۸ درصد افزایش داده است.
اولگا شورچکوف، دانشیار اقتصاد کالج ولزلی در آمریکا، به مطالعه اثرات سهمیه بندی جنسیتی می پرداخت.

Prime Minister Scott Morrison and Deputy Prime Minister Michael McCormack with female members of the government's cabinet in 2019. Source: AAP
او می گوید: "یک استدلال علیه سهمیه بندی هایی که می شنوید زیاد پیش می آید این است که فقط تعداد کمی از زنان واجد شرایط یا با تجربه کافی وجود دارند تا از آن انتخاب شوند، به طوری که وقتی سهمیه بندی ها به وجود می آید، می تواند حداقل به طور موقت، مقداری کاهش در اثربخشی دولت به وجود آورد".
او گفت که این تفکر تا حد زیادی به سوگیری و کلیشه های جنسیتی نسبت داده می شود که سهمیه بندی برای مبارزه با آنها طراحی شده است.