نتایج یک نظر سنجی جدید از جوانان جهان نشان می دهد آنها نسبت به رهبرانشان و آینده خود بی اعتماد هستند و جوانان استرالیا نیز از این روند مستثنی نیستند.
نتایج نظرسنجی Deloitte Millenial Survey نشان می دهد کمتر از نیمی از جوانان استرالیا معتقدند آینده ای بهتر از والدینشان خواهند داشت.
این نظرسنجی جهانی که توسط شرکت خدمات حرفه ای Deloitte انجام شده است نشان داد افرادی که بین سالهای ۱۹۸۳ و ۱۹۹۴ متولد شده اند در مورد کار، کسانی که در قدرت هستند و آینده بدبین هستند.
تروریسم، تغییرات اقلیمی و نابرابری حقوق ها از جمله مهمترین نگرانی های کارگران جوان در کشورهای در حال توسعه است.
کیتی ایچسون (Katie Acheson) از مرکز Youth Action می گوید این نظرسنجی به مسائلی اشاره می کند که برای سال ها وجود داشته است.
وی می گوید: "ما شاهد این هستیم که در استرالیا مردم، یا مردم مسن تر، به این نتیجه می رسند که شاید وضعیت برای جوانان کمی سخت تر است، نه به این دلیل که به اندازه کافی سعی نمی کنند، بلکه به این دلیل که آنقدر که فکر می کردیم کار وجود ندارد. و یا این که آنها مهارت های متفاوتی کسب کرده اند، سیستم آموزشی آنها را برای کارهای دیروز آماده می کند در حالی که ما نیاز داریم آنها برای کارهای فردا آماده شوند."
این نظرسنجی نشان می دهد این جوانان همچنین از کسب و کارهایی که به جای ایجاد تاثیری مثبت، سودآوری را اولویت شماره یک خود قرار داده اند خسته شده اند.
در سال ۲۰۱۷، حدود ۶۵ درصد این افراد معتقد بودند که کسب و کارها به صورت اخلاقی عمل می کنند. در سال ۲۰۱۸، این میزان به ۴۸ درصد رسید.
دیوید هیل، یکی از مدیران ارشد شرکت دیلویت (Deloitte) استرالیا می گوید عملکرد کسب و کارها باید ارتقا پیدا کند.
وی می گوید این خیلی مهم است که کسب و کارها به مسائلی که برای جوانان مهم است، از جمله محیط های کار انعطاف پذیر، توجه کنند.
نگرانی های این جوانان در مورد آینده شان نیز در نتایج این نظرسنجی مشهود بود، به طوری که فقط ۴۳ درصد از آنها معتقد بودند خوشبخت تر از والدینشان خواهند شد. در استرالیا، کانادا، انگلیس و آمریکا این میزان حتی کمتر بود.
الکساندرا کراسیک (Aleksandra Krasic) دانشجوی روانشناسی می گوید معمولا به این فکر می کند که چه آینده ای خواهد داشت.
وی می گوید: "نگرانی در مورد آینده ام. نگرانی در مورد این که آیا به اندازه کافی پول خواهم داشت تا مستقل زندگی کنم. قطعا همه دوستان من که در گروه سنی من هستند هم همین نگرانی ها را دارند."
خانم کراسیک می گوید با وجودی که شرایط برای خانواده وی که در دهه ۸۰ میلادی از صربستان به استرالیا مهاجرت کرده اند همیشه راحت نبوده است، ولی این مهاجرت فرصت هایی را برای وی خلق کرده است که در غیر این صورت ممکن نبودند.
وی می گوید: "آنها واقعا باید از صفر شروع می کردند، چون به کشوری جدید آمده بودند ولی من شخصا احتمالا سختی کمتری را برای دنبال کردم اهدافم در استرالیا خواهم داشت چون تحصیلاتم را در این جا تمام کردم."
اما کیتی ایچسون می گوید در مورد این خوش بینی ابراز تردید می کند و می گوید: "این نسل، اولین نسلی است که وقتی به والدینشان نگاه می کنند می گویند وضع من بدتر است و اکنون چیزی که شاهدش هستیم این است که استانداردهای زندگی استرالیایی ها در حال کاهش است و برای اولین بار در حال تاثیر گذاشتن روی این نسل است."
همرسانی کنید
