استرالیا دی یا روز استرالیا را می توان از جنبه های مختلفی دید. بسیاری این روز را با باربکیو و کنسرت و جشن و مهمانی می گذارنند. و برای بسیاری هم، روزی است که جشن رسمی شهروندی استرالیا یا سیتیزن شیپ آن ها برگزار می شود.
امسال در ۳۶۵ جشن جداگانه، بیش از ۱۶ هزار نفر از ۱۴۶ کشور در سراسر استرالیا، به طور رسمی شهروند این کشور شدند. این تعداد از پارسال، رقم بالاتری بوده است. سال گذشته؛ ۱۲ هزار نفر در این روز شهروندی استرالیا را دریافت کردند.
فرماندار کل، سر پیتر کاسگروو، و نخست وزیر اسکات موریسون، شاهد مراسم شهروندی در کنبرا بودند. آقای کاسگروو می گوید که این چنین مراسمی، بسیار شوق برانگیز است.
او می گوید: "چه طور می شود در این چنین مراسمی تحت تاثیر قرار نگرفت و به شوق نیامد، وقتی که می بینی مردم گام دیگری برمی دارند و به طور رسمی بخشی از این ملت می شوند؟ این هیجان و اشتیاق بزرگ، امروز بار دیگر مشهود بود. این لحظه ای بزرگ است."
این روز برای بسیاری که تصمیم می گیرند شهروند استرالیا شوند، روز بزرگی است. در ملبورن، ناگا پاندیری که در هند به دنیا آمده است، یکی از کسانی بود که در این روز شهروند استرالیا شد. اولین واکنش او، هیجان و افتخار بود.
او می گوید: "خیلی هیجان انگیز است. باور نکردنی است. من از سال ۲۰۰۸ به عنوان دانشجو این جا بوده ام. من این را افتخاری قابل ستایش می دانم. ما بسیار متشکریم. خیلی ممنون."
آقای پاندیری در این ماجرا تنها نیست. امروزه هند بزرگ ترین منبع مهاجرانی است که شهروند استرالیا می شوند. کشورهای دیگر به ترتیب، انگلستان، فیلیپین، چین و کره جنوبی هستند.
اما روز استرالیا برای همه روز شادمانی به حساب نمی آید. بسیاری از جوامع بومی استرالیا، این روز را روز تهاجم می نامند، و برای خسارتی که با ورود انگلیسی ها در ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸ به فرهنگ آن ها وارد آمد، غمگساری می کنند. به همین منظور، تظاهرات و تجمعات بسیاری هم در سراسر کشور به وقوع پیوست.
دست کم 5هزار نفر در تظاهراتی که در مرکز شهر ملبورن انجام شد، برای پس گرفتن حق ماکلیت زمین بومیان شرکت کردند. ریش سفید یا الدرِ بومی ایوون ولدون در تجمعی در سیدنی گفت که روز استرالیا، روز سیاه مردمان بومی است، روزی است که سبوعیت علیه بومیان به رسمیت شناخته می شود، تا ملت بتوانند با آن خود را آرام کنند.
در تجمعی که در بریزبین شکل گرفت، تظاهرکنندگان خواستار ایجاد فرصت های بیشتر برای بومیان شدند.
در تظاهرات هوبارت، رهبر بومیان، نالا مانسل گفت که روز استرالیا، تعین سلب مالکیت از مردمان بومی است.
او گفت: "۲۶ ژانویه، روزی است که سفید پوست ها این سرزمین را اشغال کردند. روزی که سفیدها نخست در آن روز به کشور ما حمله کردند، و روزی نیست که شایسته ی جشن گرفتن باشد."
بسیاری از جامعه های بومیان بر این باورند که روز استرالیا باید تاریخ دیگری باشد. اما این پیشنهاد باز هم از سوی نخست وزیر اسکات موریسون رد شد. آقای موریسون می گوید که ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸ روزی سخت برای خیلی ها ست، و نه فقط بومیان.
او می گوید: "این روز، روزی نیست که در آن بی خیال از کنار تاریخ بگذریم. همان طور که قبلن هم گفته ام، ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸، برای اجداد من هم روز خیلی سختی بوده است. آن ها به اختیار خودشان به این جا نیامدند و خیلی هاشان شرایط بسیار سختی داشتند."
حالا با وجود این که جشن ها و مراسم مربوط به روز استرالیا، به طور رسمی تمام شده است و پرونده ی آن تا سال دیگر بسته شده، اما به نظر می رسد که بحث های مربوط به آن همچنان ادامه خواهد داشت.
