آمار و ارقام وزارت کشور استرالیا حاکی از این است که فقط یک نفر از هر هشت مهاجر جدید استرالیا در خارج از سیدنی و ملبورن اسکان پیدا می کند.
با توجه به کمبود برخی تخصص ها و مشاغل در مناطق حاشیه ای یا به اصطلاح ریجنال استرالیا، یک تحقیق در ایالت کوئینزلند سعی کرده است تا متوجه شود چرا مهاجران تمایلی برای اسکان در خارج از این دو شهر بزرگ ندارند.
این تحقیق که توسط دانشگاه سنترال کوئینزلند انجام شده است نشان می دهد حس انزوا، دسترسی محدود به خدمات و کمتر بودن فرصت ارتباط با افرادی که پیشینه مشابه دارند جزو دلایل اصلی هستند که باعث می شوند مهاجران جدیدی که به استرالیا می آیند در خارج از این دو شهر بزرگ اسکان پیدا نکنند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد دولت فدرال استرالیا و دولت های فدرال این کشور در کنار گروه های قومی باید راه هایی را پیدا کنند تا مهاجران جدید تشویق شوند در مناطق ریجنال و حاشیه ای اسکان پیدا کنند.
با وجود این که این مطالعه روی وضعیت در مناطق حاشیه ای ایالت کوئینزلند انجام شده است، جولیان تیشر (Julian Teicher) استاد اشتغال و منابع انسانی در این دانشگاه می گوید این مساله ای ملی است.
وی می گوید: "این فقط به دلیل کمبود خدمات نیست، بلکه در حقیقت برای دولت ها نیز راحت تر است تا افراد را در بخش های پرتراکم شهرها اسکان دهند چون فکر می کنند خدماتی که مهاجران له آن نیاز خواهند داشت در این مراکز متمرکزتر هستند. بهمین دلیل این نوعی راحت طلبی است چون با خود می گویند خوب این راحت تر است که این ها را در شهرهای بزرگ اسکان دهیم و بعدا آنها را جابجا کنیم. خوب این به این شکل کار نمی کند."
آمار و ارقام دولت استرالیا نشان می دهد در سال مالی ۲۰۱۶-۲۰۱۷ از بیش از ۱۲۰ هزار مهاجری که با ویزاهای تخصصی وارد استرالیا شدند فقط حدود ۱۰ هزار نفر ویزای "برنامه مهاجرتی حمایتی ریجنال" (Regional Sponsored Migration Scheme) داشته اند.
این در حالی است که شمار افرادی که با ویزاهای ریجنال وارد استرالیا می شوند جوابگوی تقاضا به نیروی کار در این مناطق نیست و همین امر باعث شده است تا کارفرمایان در این مناطق به نیروهای کار موقت خارجی و یا بک پکرها وابسته شوند.
پرفسور تیشر می گوید بخشی از مشکل ناشی از پیش فرض هایی است که مهاجران در مورد زندگی در مناطق ریجنال دارند.
وی می گوید ممکن است برخی از این تصورات درست باشد ولی برخی دیگر غلط است.
این مطالعه نشان می دهد تصورات رایج در مورد مناطق ریجنال و روستایی به این شکل است که افراد در آنها دچار انزوا هستند، با رفتارهای نامناسب روبرو می شوند، فرصت های تحصیلی اندک است و زیرساخت های تلفن همراه و اینترنت ضعیف است.
پرفسور تیشر می گوید: "یکی از مشکلات دیگر که ما تشخیص دادیم این است که ضعف ارتباطی در مورد فرصت های موجود نیز وجود دارد. این به این معنی نیست که مشکلی در مورد اسکان مهاجران در این مناطق وجود ندارد و یا این که مهاجرانی نداریم که پس از مدتی سکونت در این مناطق دورافتاده عازم شهرها شده اند. من فکر می کنم این مساله ای پیچیده است، این فقط یک مساله واحد نیست که باعث شکل دادن به اسکان افراد می شود."
وی می گوید موانعی که مانع اشتغال مهاجران جدید در مناطق ریجنال می شوند شامل عدم آگاهی کافی در مورد فرصت های شغلی موجود، نداشتن تسلط کافی به زبان انگلیسی و ارتباط محدود بین مهاجران و کارفرمایان در این مناطق باشد.
این مطالعه حاکی از این است که تحقیقات آینده باید به این موضوع بپردازد که رهبران جوامع مهاجر می تواند به اسکان مهاجران جدید در مناطق ریجنال کمک کنند و با کارفرمایان در این مناطق ارتباط برقرار کنند تا مهاجران را تشویق به اسکان در این مناطق کنند.
نیک تبی (Nick Tebbey) رییس شورای اسکان استرالیا که نمایندگی آژانس های اسکان مهاجران در استرالیا را بر عهده دارد می گوید برخی از جوامعه شروع به همکاری و هماهنگی با کارفرمایان و دولت های محلی مناطق ریجنال کرده اند. با این وجود می گوید این اقدامات هنوز در اول راه است.
وی می گوید: "بسیاری از جوامع تازه شروع به توجه به این مساله کرده اند. و این راهی نسبتا جدید است. ولی قطعا هر جا که ما شاهد همکاری بین جوامع و شوراهای محلی بوده ایم، شاهد موارد بسیار فوق العاده ای از موفقیت بوده ایم و انها توانسته اند استرالیایی های جدید را تا تشویق کنند که آنجا بروند و زندگی کنند."
این مطالعه جدید نشان می دهد دوستان و خویشاوندانی که در استرالیا زندگی می کنند می توانند نقش مهمی در جذب مهاجران جدید به مناطق مختلف ایفا کنند.
شهر کوچک پیرمید هیل (Pyramid Hill) در شمال ایالت ویکتوریا یکی از مناطق ریجنال است که در جذب مهاجران جدید و انسجام آنها در جامعه موفق بوده است.
حدود ۱۰۰ مهاجر فیلیپینی در این منطقه زندگی می کنند و یک چهارم جمعیت این شهر کوچک را تشکیل می دهند. بسیاری از این افراد در بخش کشاورزی فعالیت می کنند.
بسیاری از این افراد به دلیل این که تعریف این منطقه را از مهاجران دیگر شنیده بوده اند تصمیم گرفته اند در این منطقه اسکان پیدا کنند.
آقای تبی می گوید اکنون زمان آن رسیده تا کارزارهای بهتری برای اطلاع رسانی در مورد فواید مهاجرت به مناطق ریجنال ایجاد شود.
وی می گوید: "چیزی که ما بیشتر به آن نیاز داریم این است که کارزارهایی برای اطلاع رسانی و افزایش سطح آگاهی مردم داشته باشیم تا بدانند چه فرصت هایی در مناطق ریجنال و روستایی استرالیا موجود است تا افراد بتوانند تصمیمات آگاهانه تری در مورد انتخاب جایی که می خواهند در آن زندگی کنند و فرصت هایی که در آن موجود است بگیرند."
اوایل امسال دولت فدرال استرالیا طرحی را ارائه کرد که بموجب آن تا ۴۵ درصد از مهاجران دائم جدید باید چند سال در مناطق حاشیه ای و یا ایالت های کم جمعیت تر مانند ساوت استرالیا اسکان داده شوند.
اما این طرح این سوال را ایجاد کرد که دولت چطور خواهد توانست مهاجران را مجبور کند در این مناطق بمانند، بدون این که اختلاف های حقوقی در مورد محروم کردن افراد از آزادی حرکت ایجاد شود.
