نتایج یک تحقیق جدید حاکی از این است که الگوهای جنسیتی مرتبط با فرهنگ خانوادگی دانش آموزان استرالیایی می تواند روی عملکرد تحصیلی آنها تاثیر بگذارد.
این تحقیق که در دانشگاه کرتین (Curtin University) در وسترن استرالیا انجام شده است نشان می دهد دانش آموزانی که والدین آنها از کشورهایی به استرالیا مهاجرت کرده اند که در آنها جنسیت یک مانع برای ادامه تحصیل در دبیرستان محسوب می شود، نتایج بدتری در آزمون های استاندارد کسب می کنند.
پژوهشگران در دانشگاه کرتین مطالعه ای را در مورد عملکرد تحصیلی دانش آموزان خانواده های مهاجر انجام داده اند.
پیش فرض این مطالعه این بوده است که دانش آموزانی که والدین آنها از کشورهایی به استرالیا مهاجرت کرده اند که در آنها دختران دسترسی محدودی به تحصیل دارند، حتی اگر خود این دانش آموزان در استرالیا متولد شده باشند، در آزمون های استاندارد نتایج ضعیف تری کسب می کند.
دکتر مایک داکری (Mike Dockery) رهبر این تحقیقات در مرکز اقتصاد Bankwest Curtin می گوید این مطالعه با موفقیت ثابت کرده است این پیش فرض درست است.
وی می گوید: "چیزی که ما پیدا کردیم این بود که کنترل های مربوط به پیشینه فرهنگی کشورهایی والدین در آنجا متولد شده بودند روی عملکرد تحصیلی این دختران در علوم، خواندن و ریاضیات تاثیر داشت. و ما این را تشخیص دادیم."
وی می گوید چیزی که انتظار نداشت در این مطالعه مشخص شود وجود یک ارتباط قوی تر بین پیشینه فرهنگی والدین و عملکرد تحصیلی پسرها بود.
اما این تحقیق نشان داد که دانش آموزان پسری که والدین آنها از کشورهایی به استرالیا آمده اند که در آنها میزان حضور پسرها در دبیرستان کمتر از دختران است، عملکرد تحصیلی ضعیف تری در آزمون های مدارس دارند.
وی می گوید: "وقتی ما روی فاکتورهای مختلف کار کردیم و مشخصات مختلف را آزمایش کردیم، چیزی که کشف کردیم این بود که در مورد دختران، این کشور مادرش است که مهم است ولی در مورد پسران، کشور پدر مهم است و روی عملکرد آنها تاثیر می گذارد."
دکتر داکری می گوید نتایج این مطالعه نشان می دهد که رفتارهای فرهنگی و الگوهای جنسیتی در یک خانواده از والدین به فرزندان منتقل می شود.
اما وی اضافه می کند که این خیلی دشوار است که بتوان تعیین کرد آیا والدین به طور فعالانه و عمدی این رویکردهای فرهنگی را به فرزندان خود آموزش می دهند و یا آنها به طور ناخودآگاه این رفتارها را یاد می گیرند.
وی می گوید: "ما فکر می کنیم شواهد کافی به دست آورده ایم که نشان می دهد این تاثیر، نوعی تاثیر فرهنگی است و از طریق تفکرات قالبی جنسیتی صورت می گیرد. یعنی به این صورت که پسرها به پدر و عموهای خود نگاه می کنند تا ببینند در شبکه های خانوادگی چطور عمل می کنند و دختران به مادرهای خود نگاه می کنند تا ببینند آنها چه کار می کنند."
کشورهای افغانستان، سومالی، جمهوری آفریقای مرکزی، سودان و زامبیا از جمله کشورهایی هستند که در آنها میزان دسترسی دختران به دبیرستان، بسیار کمتر از پسران است.
این در حالی است که در برخی کشورهای دیگر از جمله کویت، لیبی و آفریقای جنوبی نرخ تحصیل پسرها در دبیرستان ها کمتر از دختران است.
در چنین کشورهایی معمولا پسرها مدرسه را رها می کنند تا به کسب مهارت های تجربی فنی و حرفه ای باشند و یا در پی کار در بخش آزاد باشند و کسب درآمد را شروع کنند.
سارا اورورا (Sara Aurorae) مدیر برنامه حمایت تحصیلی در مرکز جوانان چند فرهنگی (Centre for Multicultural Youth) است.
وی می گوید راهنمایی دانش آموزان در مدارس بهترین راه برای شکستن حلقه محرومیت تحصیلی است.
خانم اورورا می گوید: "همه چیز در مدرسه شروع می شود. بنابراین، این خیلی مهم است که بتوان توانمندی لازم را در دانش آموزان ایجاد کرد تا در محیط آکادمیک بمانند و آن را ترک نکنند. و فکر می کنم این خیلی مهم است که پناهجویان و مهاجران جوان و نیازهای خاص آنها را بشناسیم."
در این مطالعه نتایجی که ۱۲ هزار دانش آموز غیر مهاجر، مهاجر نسل اول و مهاجر نسل دوم در آزمون "برنامه ارزیابی دانش آموزان بین المللی" سال ۲۰۱۵ کسب کرده بودند مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
دکتر مایک داکری رهبر این تحقیقات می گوید نکته دیگری که در این مطالعه مشخص شد این بود که به طور کلی دانش آموزان مهاجر نسل اول و نسل دوم در درس های علوم، ریاضیات و خواندن، در مقایسه با دانش اموزان غیر مهاجر عملکرد بهتری دارند.
وی می گوید: "این معمولا به سیستم مهاجرتی ما نسبت داده می شود به این صورت که همانطور که می دانید بیشترین از برنامه های مهاجرتی متخصصان حمایت می کند، یعنی افرادی که اهمیت زیادی برای تحصیل قائل هستند و یا بسیار تحصیل کرده هستند."
