خانم دِب سولیوان (Deb Sullivan) یکی از مدیران پروژه Birdlife Australia است. او وقتی فهمید که پلیکان جوانی که سال گذشته در ویکتوریا آن را علامت گذاری کرده بود، هفتصد کیلومتر دورتر ردیابی شده است، از خوشحالی گریست.
به گزارش ای بی سی، او گفت: «خیلی هیجان زده بودم و از خوشحالی گریستم. واقعا خوشحال بودم. اغلب وقتی که پرنده ها علامت گذاری می شوند، برای مدت زمانی طولانی چیزی از سفرهایشان نمی شنوید. شاید هم هیچوقت. اینکه یکی از پرنده های جوان ما که حدودا ده ماهه است در نیوساوت ولز، یعنی بیش از هفتصد کیلومتر دورتر از جایی که او را علامت گذاری کردیم دیده شود، واقعا خارق العاده است».
او اضافه کرد: «اصلا فکرش را هم نمی کردیم که پرندگان منطقه ما چنین مسافت طولانی را پرواز کنند. این پلیکان نر جوان در دسامبر سال گذشته در دریاچه های گیپسلند در ویکتوریا علامت گذاری شد».
این پرنده که باندی با رنگ های قرمز و سفید و شماره ۲۱۷ داشت، آخرین بار در اوایل ماه مارس در دریاچه های گیپسلند دیده شد.
این پلیکان سپس در ماه جون، در سولجِرز پوینت (Soldiers Point) در پورت استیفنس (Port Stephens) در نیوساوت ولز مشاهده شد. خانم سولیوان گفت: «یکی از محافظان حیات وحش به دنبال پرنده ای بود که دچار مشکل شده بود. او به خاطر پیشینه کاری و تجربه اش دریافت که این پلیکان باندی از یک پروژه تحقیقاتی روی پایش دارد و به سرعت عکسی گرفت و مشاهده اش را گزارش کرد. این گزارش در سیستم نهایتا در یک صبح زود به من رسید و یک روش بسیار عالی برای بیدار کردن من بود.»
جمع کردن اطلاعات ریز
خانم سولیوان گفت که این پلیکان جوان، یکی از ۲۵ پرنده ای بود که در یک منطقه زاد و ولد پلیکان ها در دریاچه های گیپسلند در ویکتوریا علامت گذاری شد.
او گفت که هدف این پروژه پژوهشی، جمع آوری اطلاعات درباره عادت های جابجایی و زاد و ولد پلیکان ها بود و اینکه آنها کجا می روند و چه مسافتی را در جابجایی هایشان طی می کنند.
پلیکان استرالیایی در سراسر استرالیا، پاپوآ نیوگینی و غرب اندونزی پیدا می شود و گهگاهی هم گزارش هایی از مشاهده آنها در نیوزیلند و جزایر مختلف غرب اقیانوسیه منتشر می شود.
برخی از این پلیکان ها در هر سال در مناطق ساحلی زاد و ولد می کنند و برخی دیگر گاهی به سمت دریاچه های درون سرزمینی و تالاب ها می روند. یکی از این دریاچه ها، دریاچه آیر (Lake Eyre) در ساوت استرالیاست که در مواقع نادری که آب دارد، پلیکان ها را به خود جذب می کند.
خانم سولیوان گفت که پژوهشگران هنوز سعی می کنند که جزییات بیشتری از نحوه سفر پلیکان ها را کنار هم بگذارند. او گفت: «نظریه های مختلفی درباره مهاجرت پلیکان ها وجود دارد. بعضی از محققان معتقدند که پلیکان هایی که در ساحل زندگی می کنند اغلب تنها در مسیرهای ساحلی مهاجرت می کنند و پرندگانی که بیشتر مایلند در سرزمین های داخلی تولید مثل کنند، مسیرهای داخلی مثل دریاچه آیر را برای مهاجرت انتخاب می کنند. اما اینها فقط نظریه های مختلف هستند که بر اساس داستانهای مختلف شکل گرفته اند. اطلاعات جمع آوری شده در پروژه ما، به پرسش های بیشتری درباره حرکت پلیکان ها پاسخ خواهد داد».
خانم سولیوان اضافه کرد: «امیدوارم که بدانم آیا پرنده ای در سال های آینده برای تولید مثل به زادگاهش بر می گردد؟ خیلی جالب خواهد بود که ببینیم پرنده ای که علامت گذاری شده به آنجا بر می گردد یا نه؟»
کمک شهروندان علاقه مند به دانش
خانم سولیوان گفت که در این پروژه پلیکان ها با نوارهای رنگی با نوشته های مشخص، علامت گذاری شده اند تا به آسانی بتوان تعیین کرد که از کجا هستند.
او مردم را تشویق کرد که از این موضوع آگاه باشند و هرگونه مشاهده پرنده های علامت گذاری شده ازجمله پرنده شماره ۲۱۷ را گزارش کنند.
خانم سولیوان گفت: «گزارش های رسیده از اینگونه مشاهدات از شهروندان علاقه مند به دانش برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز برای مطالعات جابجایی پلیکان ها بسیار حیاتی است. نمی دانیم پرندگانمان حالا کجا هستند. پرنده جوانی که پیدا شد، یکی از چند پرنده یک آشیانه بود، بنابراین چه کسی می داند که بقیه آنها کجا هستند؟ نمی دانیم که پرنده شماره ۲۱۷ در سفرش به شمال با آنها همسفر بوده یا نه، بنابراین از همه می خواهیم که خوب نگاه کنند».
ردیاب ماهواره ای برای پلیکان ها
یک نوع ردیاب سبک ماهواره ای به زودی به بدن پلیکان های دریاچه های گیپسلند متصل خواهد شد. خانم سولیوان گفت: «این کار اطلاعات ما از جابجایی پلیکان ها را افزایش خواهد داد و اطلاعات لحظه ای را در اختیار ما قرار می دهد. این نخستین بار است که از این فناوری برای پلیکان ها استفاده می کنیم و این اتفاق به زودی رخ خواهد داد.»
