سازمان جهانی بهداشت اخیرا قطعنامه ای را تصویب کرده است که بموجب مقابله با مارگزیدگی یکی از اولویت های جهانی سلامت خواهد بود.
اکنون این سازمان به کمک گروهی متشکل از دانشمندان کشورهای مختلف جهان برنامه ای را برای مقابله با این مشکل از طریق عرضه پادزهرهای ارزانتر و آموزش پزشکی ارائه خواهد کرد.
مارگزیدگی برای بسیاری از افراد در سراسر جهان چیزی است که فقط ممکن است در کابوس خود ببینند ولی برای بسیاری دیگر واقعیتی است که هر روز در معرض خطر آن هستند.
سالانه حدود دو میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در سراسر جهان توسط مار گزیده می شوند. از این بین حدود ۱۰۰ هزار نفر جان خود را از دست می دهند و حدود سه برابر آن دچار آسیب ها و معلولیت های دائمی مانند قطع عضو می شوند.
دانشمندان و فعالان سالهاست که خواستار اقدامی جهانی در این زمینه بوده اند و می گویند مارگزیدگی یکی از معضلات نواحی استوایی و گرمسیری است که مورد غفلت قرار گرفته است.
دیوید ویلیامز مدیر واحد تحقیقات سم شناسی استرالیا در دانشگاه ملبورن یکی از اعضای اصلی گروهی خواهد بود که توسط سازمان جهانی بهداشت برای حل این مشکل تشکیل خواهد شد.
وی می گوید: "من فکر می کنم که مارگزیدگی همیشه یکی از مشکلاتی بوده است که مورد غفلت قرار گرفته است. این بیماری مناطق فقیر است و بیشتر فقیرترین افراد را تحت تاثیر قرار می دهد، در برخی از فقیرترین کشورهای جهان، مردمی که استطاعت داشتن گروه های لابی را ندارند، افرادی که صدای سیاسی ندارند و بهمین دلیل در سکوت عذاب می کشند."
این برنامه که توسط ۲۸ متخصص از سراسر جهان تدوین خواهد شد، قصد دارد تا میزان مرگ و میر و معلولیت ناشی از مارگزیدگی را تا سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش دهد.
درمان افرادی که دچار مارگزیدگی می شوند مستلزم دسترسی داشتن به پادزهرهاست ولی دکتر ویلیامز می گوید دسترسی کافی وجود ندارد.
وی می گوید: " یکی از بزرگترین مشکلات این است که درمان مارگزیدگی یا وجود ندارد، یا در دسترس نیست و یا گران است."
دکتر ویلیامز می گوید بسیاری از افراد که به داروهای با کیفیت دسترسی ندارند، ناچار به برخی روشهای مرسوم سنتی روی می آورند.
وی می گوید: "واقعیت این است که در بسیاری از موارد، مارگزیدگی حتی گزارش نمی شود. اگر به جنوب شرق آسیا بروید، مثلا کامبوج و یا لائوس، حدود 80 درصد از افرادی که دچار مارگزیدگی می شوند هرگز به بیمارستان نمی روند و سراغ شفادهندگان سنتی می روند و این می تواند وضعیت را حتی وخیم تر کند"
اکثر قربانیان مارگزیدگی در مناطق روستایی زندگی می کنند و بسیاری از آنها زنان و کودکان هستند. ۴۰ درصد از افرادی که دچار مارگزیدگی می شوند کودک هستند. بسیاری از این افراد حتی اگر از مارگزیدگی جان سالم به در ببرند دچار معلولیت های دائمی مانند قطع عضو و نابینایی می شوند.
با وجودی که استرالیا به دلیل داشتن مارهای سمی شناخته شده است، ولی در مقایسه با کشورهای دیگر نسبتا امن است.
جف ایسبیستر (Geoff Isbister) متخصص سم شناسی از دانشگاه نیوکسل می گوید تعداد موارد مارگزیدگی در استرالیا به بیش از هزار مورد در سال نمی رسد و از این بین فقط دو تا چهار نفر جان خود را از دست می دهند.
وی می گوید: "بله، ما مارهای خطرناکی داریم، اما همین تعداد مارهای خطرناک در همه جای دنیا هستند. در استرالیا، احتمال این که در حین رانندگی آسیب ببینید بیشتر از این است که دچار مارگزیدگی شوید."
وی می گوید افرادی که تازه وارد استرالیا می شوند نباید نگران مارگزیدگی باشند.
دکتر ایسبیستر و دکتر ویلیامز می گویند تحقیقات، منابع و پادزهرهای با کیفیت استرالیا گنجینه ای ارزشمند برای مبارزه جهانی با مشکل مارگزیدگی هستند.
مطالب بیشتر:
پناهگاه آبزیان منلی
