Luka w edukacji rdzennych mieszkańców Australii i wyboista droga ku przyszłości

Edukacja jest drogą do ogromnych możliwości, ale w Australii przez zbyt długi czas uczniowie z rdzennych rodzin zmagali się z trudnościami w osiąganiu sukcesów. Choć wciąż jest wiele do zrobienia , jednak zachodzą pozytywne zmiany. Coraz więcej uczniów rdzennego pochodzenia kończy szkołę, uniwersytety włączają wiedzę Pierwszych Narodów do programów nauczania, a inicjatywy prowadzone przez społeczności przynoszą realne efekty. W tym odcinku usłyszymy wypowiedzi, również ekspertów ds. edukacji rdzennych mieszkańców jak i samych uczniów o tym, co działa, dlaczego edukacja kulturowa jest ważna i w jaki sposób wiedza rdzennych społeczności oraz kultura zachodnia mogą się łączyć, aby przynieść korzyści wszystkim uczniom.

First Nations-led education sees stronger engagement, outcomes and pathways for young people. Credit: courtneyk/Getty Images

Key Points

• The gap in education outcomes between Indigenous and non-Indigenous students has narrowed over the years, but still remains. 
• Some experts believe that embracing First Nations-led and cultural education initiatives will improve education outcomes for all children. 
• A Year 12 graduate credits teacher support and connection with culture through school for her academic milestone.  

Przed kolonizacją europejską kultury Pierwszych Narodów posiadały bogate systemy edukacyjne – głęboko związane z ziemią, z naturą i wspólnotą społeczną. Te tradycje wciąż oferują cenne obserwacje także dziś.

Mimo to wciąż istnieją nierówności w wynikach edukacyjnych. Uczniowie pochodzenia rdzennego mają niższą frekwencję, słabsze wyniki z czytania, pisania i matematyki oraz mniejszą obecność na uniwersytetach. Wynika to z historycznych i wciąż istniejących czynników, takich jak dyskryminacja, brak edukacji uwzględniającej kontekst kulturowy oraz niekorzystna sytuacja społeczno-ekonomiczna.

W ramach tych przeprosin złożono obietnicę zmniejszenia przepaści między rdzennymi a nierdzennymi Australijczykami w różnych obszarach życia, w tym w edukacji.

Sharon Davis, pochodząca z ludów Bardi i Kija, jest dyrektorką generalną Narodowej Korporacji Edukacji Aborygenów i Wyspiarzy z Cieśniny Torresa (NATSIEC).

“Ustawy i polityka od samego początku jawnie dążyły do tego, by trzymać dzieci aborygeńskie z dala od szkół"

 

Jednak kluczową sprawą Narodowego Porozumienia w sprawie Zmniejszenia Luki jest reforma metody, w której rządy współpracują z Pierwszymi Narodami i społecznościami w celu przezwyciężenia nierówności doświadczanych przez Aborygenów i Wyspiarzy z Cieśniny Torresa.

“Wiemy, że organizacje kontrolowane przez społeczności aborygeńskie to najbardziej trwały sposób odpowiadania na potrzeby tych społeczności. Tam, gdzie nasi ludzie przewodzą edukacji, widzimy lepsze zaangażowanie, lepsze wyniki i mocniejsze ścieżki rozwoju dla naszej młodzieży. I równie ważne jest autentyczne partnerstwo. Kiedy nasze organizacje mają prawo do podejmowania decyzji, bo opieramy naszą pracę na doświadczeniach z życia, a nie na domysłach, wtedy właśnie widać prawdziwą zmianę” 

Sharon Davis, CEO of NATSIEC Source: Supplied / Sharon Davis

W 2008 roku rząd Australii wystosował oficjalne przeprosiny do rdzennych Australijczyków za krzywdy, których doświadczyli, szczególnie za przymusowe odbieranie dzieci ich rodzinom, społecznościom i krajowi pochodzenia.

W ramach tych przeprosin złożono obietnicę zmniejszenia przepaści między rdzennymi a nierdzennymi Australijczykami w różnych obszarach życia, w tym w dziedzinie edukacji.

Kluczowym celem tego, co obecnie nazywa się Krajowym Porozumieniem na rzecz Zlikwidowania Dysproporcji, jest reforma sposobu, w jaki rządy współpracują z ludźmi i społecznościami Pierwszych Narodów, aby pokonać nierówności, takie jak zobowiązanie do budowania sektora kontrolowanego przez społeczności.

„Wiemy, że organizacje kontrolowane przez społeczności aborygeńskie są najbardziej zrównoważonym sposobem zaspokajania potrzeb społeczności” - mówi Davis.

„A tam, gdzie nasi ludzie prowadzą edukację, widzimy lepsze zaangażowanie, lepsze wyniki i większe możliwości dla naszych młodych ludzi.”

Czy przez edukację kulturalną możemy iść do przodu?

Dr Anthony McKnight jest mężczyzną z Awabakal, Gameroi i Yuin, pracującym w Centrum Rdzennych Narodów Woolyungah na Uniwersytecie Wollongong. Spędził wiele lat na nauczaniu i badaniu kwestii, jak włączyć aborygeńską pedagogikę do programu nauczania, wiedzy i praktyki.

Dr McKnight uważa, że musimy przepisać to, co oznacza „zamykanie luki” , "Closing the Gap" w edukacji rdzennych narodów.

„Dla mnie edukacja jest wtedy jeśli masz edukację aborygeńską i zachodnią metodę nauczania, a następnie studenta aborygeńskiego pomiędzy.” Mówi, że inicjatywy mające na celu zamknięcie luki zazwyczaj dążą do zbliżenia ucznia do zachodniej metody edukacji.

Ale wtedy pozostawiają ogromną lukę w ich własnym systemie edukacji.” 

“Zamykanie luki’ w obecnym rozumieniu oznacza, że osoba aborygeńska ma zbliżyć się do zachodniego modelu edukacji. Według mojej opinii powinno chodzić o to, by dziecko aborygeńskie było w centrum, a obie kultury spotykały się w tym punkcie, zachowując równowagę. Nasi uczniowie muszą być przygotowani do życia w obu systemach edukacji.” 

Dr McKnight has spent years teaching and researching how to embed Aboriginal pedagogy in curriculum, policy, and practice. Source: Supplied / MichaelDavidGray

Dr McKnight uważa, że ważne jest popularyzowanie praktyk edukacyjnych, które łączą zachodnią edukację z rdzennymi systemami nauczania, aby dzieci uczyły się o ziemi, na której żyją, i o tym, jak o nią dbać.

„Dbając o to miejsce…staramy się dbać nie tylko o dzieci Aborygenów, ale także o dzieci nie-Aborygenów. To byt, który zapewnia nam wszystko, czego potrzebujemy, i wszyscy chodzimy po tej samej ziemi, pijemy tę samą wodę, oddychamy tym samym powietrzem”.

Równość w edukacji – plan działania już w realizacji

Według najnowszych danych udostępnionych przez Krajowe Porozumienie w kwestii Likwidacji Luki, różnica w wynikach edukacyjnych między uczniami rdzennymi i nierdzennymi zmniejszyła się na przestrzeni lat, ale nadal istnieje.

“Na przykład wskaźnik utrzymania rdzennych uczniów w szkołach średnich wynosi obecnie około 59 procent, podczas gdy wśród uczniów nierdzennych około 85 procent. To porównanie nam pokazuje, że coś w systemie nie działa.,” Davis says. 

“System edukacyjny, który mamy, nigdy nie był zaprojektowany dla Pierwszych Narodów. A kiedy widzimy braki w wynikach, jest to raczej odzwierciedlenie tego, jak edukacja nie potrafiła sprostać potrzebom uczniów i młodzieży aborygeńskiej oraz wyspiarskiej z Cieśniny Torresa, a nie na odwrót.”

Retori Lane (L) with her mother, Jenadel Lane. Source: Supplied / Retori Lane

W zeszłym roku młoda kobieta z ludu Gamilaroi, Retori [Re-TOR-i] Lane [Lejn], świętowała zdanie matury (Higher School Certificate) w Dubbo Senior College.

Retori należy do największej w historii Australii grupy rdzennych uczniów, którzy ukończyli 12. rok nauki w Nowej Południowej Walii.

Lane mówi, że najważniejsze było dla niej wspierające środowisko edukacyjne.

Jej grupa wsparcia obejmowała pracowników szkoły, nauczycieli rdzennych mieszkańców oraz osoby z Narodowej Korporacji Sportów Aborygeńskich Australii (NASCA) – organizacji prowadzącej programy w całej Nowej Południowej Walii i Terytorium Północnym, które pomagają rdzennym uczniom utrzymywać więź z kulturą i odnosić sukcesy w nauce.

“Miałam naprawdę dużo wsparcia, zwłaszcza od całego personelu. I także od pracowników NASCA – przychodzili, zabierali cię na zajęcia, pomagali na każdym etapie. A nauczyciele byli zawsze gotowi pomóc we wszystkim.”

Mama Retori, Jenadel jest wicedyrektorką w Dubbo Senior College, gdzie jej córka zakończyła naukę.

Była pierwszą osobą w swojej rodzinie, która poszła na uniwersytet. Teraz mówi o międzypokoleniowych zmianach w edukacji rdzennych mieszkańców.

“Moją pasją jest pomaganie dzieciom Aborygenów w ukończeniu 12. klasy, jest to mój mały wkład w rozwój mojej grupy. Dlatego zostałam nauczycielką.

“Miejmy nadzieję, że ukończenie szkoły otworzy przed nimi nowe możliwości w życiu.” 

Retori będzie studiować Bachelor of Arts specjalizując się w studiach nauk narodów rdzennych.

“Próbuję znaleźć się w sytuacji, w której będę mogła edukować inne dzieci rdzennych mieszkańców, które od setek lat utraciły tę możliwość. Mam nadzieję, że pomogę w procesie odrodzenia tej kultury, przywróceniu jej do życia.”  

Subskrybuj lub zapoznaj się z podcastem Australia Explained, aby uzyskać więcej cennych informacji i wskazówek dotyczących osiedlenia się w Australii. Masz jakieś pytania lub pomysły na tematy? Wyślij nam e-mail na adres [e-mail].