هدف این برنامه که طی پنج سال آینده اجرا می‌شود، ارائه حمایت‌های پیشگیرانه و مداخله زودهنگام در ازدواج‌های اجباری است.
این اقدام حکومت با استقبال صلیب سرخ آسترالیا روبه‌رو شده است.
لینا گارسیا-دازا، مدیر ارشد مقابله با قاچاق این سازمان، می‌گوید این سرمایه‌گذاری چیزی است که آن‌ها از دیر باز بدین‌سو برای آن دادخواهی کرده‌اند.
او می‌گوید صلیب سرخ شکاف‌هایی را در برنامه‌های جلوگیری از ازدواج اجباری شناسایی کرده است که با این پول می‌توان آن‌ها را برطرف کرد.
پروفیسر جنیفر برن، از سازمان مبارزه با برده‌داری آسترالیا، می‌گوید قربانیان ازدواج اجباری یا افراد در معرض خطر آن احساس می‌کنند که آزادی انتخاب خود را از دست داده‌اند.
او می‌گوید ازدواج اجباری بدون رضایت کامل و آزادانه یکی از طرفین یا هردو طرف صورت می‌گیرد و معمولاً با اجبار یا تهدید و فریب همراه است.
ازدواج اجباری در سال ۲۰۱۳ در آسترالیا به یک جرم جنایی تبدیل شد و نقض حقوق بشر محسوب می‌شود.
این‌گونه ازدواج‌ها اغلب حوادث خشونت خانگی را به همراه دارند.
با این وجود، هنوز هیچ فردی در رابطه به ازدواج اجباری محکوم نشده است.
سارا پولز، مدیر اجرایی گروه کاتولیک‌های مذهبی علیه قاچاق انسان، با استقبال از این اقدام حکومت می‌گوید که افراد در معرض خطر ازدواج اجباری نیاز به حمایت‌های بسیار تخصصی دارند.
او می‌گوید برنامه‌های حمایتی باید از نظر فرهنگی برای قربانیان مناسب باشند و نیازهای انفرادی آن‌ها را مد نظر بگیرند.
قربانیان ازدواج اجباری ممکن است به دلایل مختلف، مانند مسایل مالی یا اجتماعی، فشار شدیدی را از جانب اطرافیان خود برای موافقت با ازدواج تجربه کنند.
برخی از جوامع ازدواج‌های سنتی را راهی برای محافظت از فرزندان شان در برابر روابط ناخواسته می‌دانند.
در این جوامع ممکن است ترتیب ازدواج افراد از سنین خیلی پایین داده شده باشد.
خانم گارسیا-دازا از صلیب سرخ می‌گوید یکی از دلایل اصلی گزارش نشدن بسیاری از این حوادث این است که قربانیان نمی‌دانند برای کمک به کجا مراجعه کنند.
قربانیان ازدواج اجباری اغلب ممکن است احساس کنند که در دام افتاده‌اند و راهی برای رهایی ندارند.
تأثیر ازدواج اجباری بر سلامت فرد می‌تواند شدید باشد.
پروفیسر برن از سازمان مبارزه با برده‌داری آسترالیا، توضیح می‌دهد که این اثرات تنها به سلامت روان قربانیان محدود نمی‌شوند، بلکه سلامت جسمی آن‌ها را نیز به خطر می‌اندازند.
او می‌افزاید، بازماندگان ازدواج اجباری ممکن است نخواهند درباره تجربه شان صحبت کنند، زیرا از یک‌سو از آینده خود ترس و وحشت دارند و از سوی دیگر می‌خواهند پیوندهای خانوادگی خود را حفظ کنند و خانواده‌های شان را به دردسر نیندازند.
بيشتر بخوانيد
چطور به خدمات سقط جنین در آسترالیا دسترسی حاصل کنیم؟
حکومت فدرال همچنین ۲.۲ میلیون دالر دیگر را به پروژه 'اسپیک نو' (Speak Now)- به معنای همین اکنون صحبت کنید- اختصاص داده است.
هدف این پروژه، افزایش آگاهی در مورد اثرات ازدواج اجباری از طریق آموزش است.
پروژه 'اسپیک نو' و برنامه حمایت از قربانیان ازدواج اجباری بخشی از برنامه بزرگ‌تر حکومت برای از بین بردن خشونت علیه زنان و کودکان تا سال ۲۰۳۰ است.
سازمان حفاظت از کودکان (Save The Children) تخمین می‌زند که سالانه بیش از ۷.۵ میلیون دختر جوان در سراسر جهان به اجبار تن به ازدواج می‌دهند.
پولیس فدرال آسترالیا نیز می‌گوید که ازدواج اجباری رایج‌ترین شکل گزارش‌شده برده‌داری مدرن در آسترالیاست.
