نوریه حق‌نگر، کارشناس امور زنان در اداره امور ریاست جمهوری افغانستان می‌گوید گروه‌های اجتماعی و دادخواهانه زنان پس از امضای توافق‌نامه صلح امریکا و طالبان تلاش می‌کنند به طرف‌های معامله بقبولانند تا دستاوردهای شان را نادیده نگیرند.
خانم حق‌نگر به اس‌بی‌اس دری گفت: «در این شب‌وروزها تمامی گروه‌های اجتماعی زنان هی تلاش دارند تا هر دو طرف را متقاعد بسازند تا حقوق زنان نقض نشوند، دستاوردهای زنان نادیده گرفته نشوند و دیگر زنان به عقب برنگردند، و فشارهایی که در گذشته بودند، دیگر بر زنان تحمیل نشوند؛ چون زن خودش امروز منحیث یک قوت در جامعه وجود دارد، حضور دارد و تحمل این‌همه زجر و ستمی را که در طول تاریخ قبول کرده، دیگر ندارد».
این کارشناس امور زنان می‌گوید موضع دولت افغانستان در قبال حقوق زن و حضور اجتماعی-سیاسی‌اش واضح است، اما طالبان تا کنون ابراز نظر رسمی دیگری در این مورد نداشته، جز این‌که بگویند با حضور زنان در «چوکات اسلامی» موافق هستند.
با آن‌که طالبان در سال‌های اخیر موضع نرم‌تری نسبت به آموزش زنان گرفته، با توجه به این‌که زنان افغانستان خاطره خوشی از این گروه ندارند، معلوم نیست در صورت بازگشت آن‌ها به قدرت، چه در انتظار زنان افغانستان خواهد بود.
به باور خانم حق‌نگر، حضور و فعالیت زنان در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی لازمه «عصر و زمانه» کنونی است.
او می‌گوید زنان در دو دهه اخیر پیشرفت‌های چشم‌گیری در تمام عرصه‌ها داشته و چشم‌پوشی از این دستاوردها برای شان قابل قبول نیست.
او گفت: «خوش‌بختانه در این اواخر، یا در این دو دهه اخیر، وضعیت زنان نظر به گذشته بهبود یافته و زنان توانسته‌اند در اثر سعی و تلاش خودشان در آغاز، و در اثر حمایت‌های دولت های موجود، به جاهایی برسند و از لحاظ سیاسی به جاها و مقام‌های خوب رهبری دولت رسیده‌اند».
«از لحاظ فکری به یک رشد خوبی رسیده‌اند، هرچند که افغانستان نیاز بالاتر از این را دارد، اما با آن‌هم، زنان افغانستان از گذشته به این طرف یک گراف صعودی تکامل طی را می‌کنند».
Source: SBS Dari
خانم حق‌نگر، پس از به رسمیت شناخته شدن برابری حقوق زن و مرد در قانون اساسی جدید افغانستان، تصویب و به اجرا گذاشته شدن قوانین «منع خشونت علیه زنان» و «منع آزارواذیت زنان و اطفال» را از دستاوردهای ارزنده دیگر در عرصه حقوق زن در آن کشور خواند.
به گفته او، پس از به اجرا گذاشته شدن قانون منع خشونت در برابر زنان، «مخصوصاً مردان متوجه شده‌اند که دیگر نمی‌توانند از زنان به حیث ابزار استفاده کنند، دیگر نمی‌توانند زن را مورد توهین و تحقیر قرار بدهند».
«و چیزی که بسیار زیاد خوب است، این است که زنان باید از این قانون استفاده کنند. گاه‌گاهی زنان خودشان عقب نشینی می‌کنند، آزارواذیت را قبول می کنند، که گویا برادرم خبر نشود، گویا مادرم خبر نشود، گویا من وقت ندارم که به محکمه بروم، به سارنوالی (دادستانی) بروم قضیه را پی‌گیری کنم».
