در پی قتل عام ۲۳ام ثور مادران و نوزادان در شفاخانه ۱٠٠ بستر دشت برچی کابل، افغان‌های آسترالیا تلاش می‌کنند از هر راه ممکن به بازماندگان این حمله کمک کنند؛ تعدادی با اهدای پول، شماری با آغوش باز برای کودکان بی‌مادر و پناهجویی بازداشتی با اهدای تابلویی نقاشی.
ناوقت صبح سه‌شنبه (۱٢ام می/۲۳ام ثور) سه مهاجم مسلح در لباس نیروهای امنیتی افغانستان بر زایشگاه شفاخانه‌ای واقع در محله مزدحم هزاره‌نشین در جنوب‌غرب کابل هجوم بردند و دست کم ۲۴ نفری، به شمول ۱٦ زن و دو نوزاد، را به ضرب گلوگه کشتند.
سازمان داکتران بدون مرز که زایشگاه شفاخانه صدبستر دولتی دشت برچی را اداره می‌کند، گفت مهاجمان مسلح به طور کاملاً هدفمند برای «کشتن مادران» آمده بودند.
جوامع افغان‌های مقیم آسترالیا که از این حمله «وحشیانه» «شوکه» شده‌اند، در صدد کمک به بازماندگان این قتل عام برآمده‌اند.
آن‌ها با راه‌اندازی چندین کارزار آنلاین و خانوادگی برای جمعآوری کمک، تلاش می‌کنند به بازماندگانی که پیش‌ازپیش از بیکاری، فقر و اثرات اقتصادی همه‌گیری کووید-۱٩ رنج می‌بردند، کمک کنند.
بی‌بی آمنه که در این حمله مادرش را از دست داد، خودش به خاطر زخم ناشی از اصابت گلوله در انستیتوت فرانسه برای زنان و کودکان تحت درمان قرار دارد. Source: Getty Images
یک کارزار فیسبوکی «بنیاد خیریه بابه مزاری» در ادلاید، که به نیازمندان و آسیب‌دیدگان حمله‌های تروریستی در افغانستان امدادرسانی می‌کند، تا کنون بیش از ٣٤٠٠ دالر کمک جمعآوری کرده است.
بنیاد بابه مزاری که می‌گوید از «حمله وحشیانه بر شفاخانه زایمان غرب کابل شوکه شده»، و چندین خانواده مقیم آسترالیا با مراجعه به این بنیاد پیشنهاد حمایت دوامدار مالی از نوزادان را داده‌اند.
روح‌الله حسینی، ٣٢ ساله، فعال اجتماعی ساکن شهر سوان هیل ویکتوریا کارزار دیگری را از طریق وبسایت «GoFundMe» به راه انداخته تا به قربانیان آن‌چه او یک حمله «بزدلانه» و «خیلی خیلی وحشیانه» توصیف می‌کند، کمک کرده باشد.
آقای حسینی به اس‌بی‌اس دری گفت: «خودتان در جریان هستید که نزدیک ٢٤ انسان، مادر و نوزاد را زیر گلوله قرار دادند... در این باره کارزاری را راه‌اندازی کرده‌ایم که پولی جمعآوری کنیم تا به آن‌هایی که اعضای خانواده شان را از دست داده یا زخم برداشته، ... کمک کنیم».
آرزو صافی، وکیل مدافع مقیم سیدنی این حمله را «شنیع‌ترین جنایت علیه مادران و نوزادان» خوانده و گفته است او به انستیتوت صحی فرانسه برای مادران و کودکان کمک کرده است.
روح‌الله حسینی این حمله را «خیلی خیلی وحشیانه» و «بزدلانه» توصیف کرد. Source: Supplied
انستیتوت صحی فرانسه برای مادران و کودکان مشغول تداوی نوزاد دختری به نام بی‌بی آمنه است که ۱۱ ساعت بعد از تولدش مادر خود را از دست داد و خودش با زخم چندین گلوله به این مرکز منتقل شد.
خانم صافی با اشتراک‌گذاری صفحه جمعآوری کمک انستیتوت صحی فرانسه برای مادران و کودکان در فیسبوکش نوشته است: «صحنه نوزادان بی‌جان، و نوزادان به شدت زخمی (که بیشترشان مادران خود را در این حمله از دست دادند)، در تمام هفته دز ذهنم ماند. این چیزی نبود که نادیده بگیریم».
پیشنهاد به فرزندی گرفتن و حمایت دوامدار مالی
همانند بسیاری از افغان‌های دور از وطن، آقای حسینی و خانمش نوریه- که در حال حاضر در افغانستان زندگی می‌کند- ابتدا تصمیم گرفتند یکی از کودکان بی‌مادر شده در این قتل عام را به فرزندی بگیرند.
خانواده حسینی که می‌دانستند آوردن این کودک به آسترالیا همراه با دختر سه ماهه خودشان مشکل خواهد بود، با خانواده خواهر خانم حسینی به تفاهم رسیدند که آن‌ها سرپرستی کودک را بر عهده بگیرند و خانم حسینی به او شیر بدهد.
اما با واکنش‌های منفی به ایده به فرزندگی گرفتن در شبکه‌های مجازی، خانواده حسینی دریافتند که این گزینه شاید حکم «پاشیدن نمک بر زخم این خانواده‌ها» را داشته باشد.
آقای حسینی گفت: «برای فعلاً گزینه به فرزندی گرفتن کمی سختی‌های خودش را دارد، حتا طوری چراغ سرخی را نشان می‌دهد که شاید حتا غیرممکن باشد، چرا که واقعیت تلخی است، و [برای] آن‌هایی که زن شان را از دست داده، ... هم یک کمک است و هم نمک‌پاشیدن سر زخم شان».
«بچه‌ها (دوستانم) با چند تا از خانواده‌هایی که مثلاً مادران را از دست داده، صحبت کرده‌اند و آن‌ها حتا راضی نیستند که اطفال شان را به فرزندی بدهند».
نیروهای امنیتی در ورودی شفاخانه ۱٠٠ بستر دشت برچی کابل Source: AP
اهدای تابلوی نقاشی از سوی پناهجوی بازداشتی
عکسی از لحظات پس از حمله، مادری را نشان می‌دهد که به ضرب گلوله مهاجمان کشته شده و در حالی روی زمین افتاده، نوزادش را محکم در آغوش گرفته است. بر بنیاد گزارش‌ها، کودک این خانم از این حمله جان سالم بدر برده است.
پناهجوی هنرمند، ناصر مرادی که فعلاً در «اقامتگاه ترانزیتی مهاجرت ملبورن» به سر می‌برد، این تصویر را نقاشی کرده است.
آقای مرادی که نقاشی را به طور خودآموز در بیشتر از پنج سال اقامتش در این بازداشتگاه مهاجرت فرا گرفته، تا کنون بیش از ۱٥٠ اثر خلق کرده که در چندین نمایشگاه به نمایش درآمده‌اند.
ناصر مرادی، پناهجوی هزاره با اهدای تابلوی نقاشی‌اش به بازماندگان حمله، از دوستانش خواسته آن را به حراج بگذارند. Source: Supplied
مرادی که قادر به کمک مالی نیست، این تابلوی خودش را به کودکان قربانی این حمله اهدا کرده و از دوستانش خواسته آن را به حراج بگذارند.
آقای مرادی ضمن نشر تابلوی نقاشی خود در فیسبوک نوشته است: «تنها درنده‌ترین وحشیان به مادر و نوزاد حمله می‌کنند، نه برای حفاظت از خود، بلکه با قصد سیاسی وحشت‌آفرینی. آن‌ها جان‌های تازه را می‌گیرند تا به وحشت زندگی بخشیده باشند».
