شانزده سال قبل، وقتی یکی از دوستان خانوادگی آن‌ها در آسترالیا خانواده محمد را به عنوان پناهنده ضمانت (اسپانسر) کرد، زندگی او، زنش زرغونه و پنج فرزندشان برای همیشه دگرگون شد.
نور تنها، یکی از فرزندان این خانواده که در شش سالگی به آسترالیا آمد، اکنون تحصیلات خود را در دانشگاه به پایان رسانده و در مسیر ستاره شدن در دنیای کریکت قرار دارد.
آقای تنها که اکنون ٢٢ سال دارد، نخستین عضو دانشگاه‌رفته خانواده خود است، اما می‌گوید اگر نصایح پدرش در مورد چنگ زدن به فرصت‌های موجود در آسترالیا گوش نمی‌کرد، این کار ناممکن بود.
او می‌گوید: «وقتی ما در آسترالیا بزرگ می‌شدیم، پدرم یک روز گفت، 'گوش کن، این‌جا آسترالیاست، این‌جا خانه توست ... برو راه خودت را انتخاب کن، برو راه درست را انتخاب کن'».
خواهرش بزرگ‌تر از خودش اکنون خانه و زندگی مستقل دارد و صاحب چند فرزند است، اما محمد هنوز با پدر و مادرش در ناحیه اوبرن سیدنی زندگی می‌کند.
پدرش در اوایل مهاجرت به آسترالیا از شغل فرش‌فروشی نان خانواده‌اش را در می‌آورد، اما دوره آسانی نبود و آن‌ها به کمک‌های سخاوت‌مندانه همسایگان خود نیازمند بودند.
آقای تنها می‌گوید بزرگ شدن در اوبرن آسان نبوده و بعضی اوقات تشویق می‌شد مسیرش را از راه راست کج کند، اما کریکت او را از انحراف در زندگی نجات داد.
او با اشاره به تجارب کودکی و جنگ و ناآرامی در افغانستان می‌گوید: «واقع‌بینانه بگویم، کاری را که [کریکت] برای من کرده، این است که نحوه نگاهم را به زندگی تغییر داده است».
«وقتی در کوچه‌های اوبرن بزرگ می‌شدیم، متأسفانه زمانی اوبرن به خشونت‌های باندی معروف بود، کریکت راه بیرون‌رفت من بود. کریکت راه من برای بیرون کشیدن همه‌چیز از ذهنم و فقط یافتن مکان خوشی برای خودم بود».
همزمان با روبه‌راه شدن در مکتب و نایل آمدن به پیشرفت‌هایی در درس‌هایش، کریکت به او اعتمادبه‌نفس و باور داد که در زندگی‌اش موفق خواهد شد.
او می‌گوید: «به یاد دارم که یک کودک خرد هشت یا نُه ساله بودم و با بزرگ‌سالان بازی می‌کردم، و خوب بازی می‌کردم، این به من اعتمادبه‌نفس داد. و هرچه بیشتر بازی کردم، بیشتر درک کردم که چقدر من این بازی را دوست دارم و بیشتر درک کردم که این ورزش از چه اندازه دردسر مرا دور نگه می‌دارد».
نور سال گذشته از رشته فیزیوتراپی (تن‌درمانی) از دانشگاه سیدنی فارغ شد، ولی با وجود داشتن چنین گزینه‌ای به عنوان آینده شغلی، بخش بزرگی از وقتش را وقف بازی حرفه‌ای کریکت می‌کند.
او سال گذشته وارد تیم جانبی هاوکسبری شد و عضو تیم متعلق به جامعه افغان‌هاست که در حال حاضر در «جام ملت تندر» (Thunder Nation Cup) بازی می‌کند.
جیک بالنیو، برگزارکننده این تورنمنت، باور دارد که یک نمایش خوب در این مسابقات می‌تواند دری را برای شمولیت در آکادمی تندر سیدنی برای نور باز کند.
رشید خان معروف‌ترین بازیکن کریکت افغان در جهان است.
نور می‌گوید، با توجه به این‌که سابقه و تجربه مشابه با این ستاره کریکت دارد، او نیز می‌تواند قله‌های مشابهی در آینده فتح کند.
این خودباوری خیلی فاصله دارد از ذهنیت کودک شش ساله‌ای است که اصلاً فکر نمی‌کرد به سن بزرگ‌سالی برسد، چه رسد به این‌که به ستاره شدن در یک ورزش پرطرفدار فکر کند.
او می‌گوید: «وقتی شش ساله بودم، و هنوز این را به یاد دارم، به خاطر آن‌چه در افغانستان شاهد بودم، باور نداشتم که تا سن بلوغ زنده بمانم. اما با توجه به این واقعیت تا بزرگ‌سالی زنده مانده‌ام، ذهنیتم این است که باید از هر موقعیتی که در زندگی دارم، نهایت استفاده را ببرم».
و این نهایت استفاده کاری است که او در همه عمرش کرده است؛ ابتدا در مکتب، سپس در دانشگاه و اکنون در کریکت.
ممکن است نور تنها نتواند به بازی در تیم ملی آسترالیا یا افغانستان برسد، اما برای واقعیت بخشیدن به این رویای خود، هرچه در توان دارد انجام خواهد داد.
