Key Points
- Duizenden inheemse kinderen werden van hun families gescheiden en naar de blanke samenleving gestuurd.
- Deze scheidingen veroorzaakten een diep en blijvend trauma, dat van generatie op generatie werd doorgegeven.
- Gemeenschappen herstellen door culturele hereniging en ondersteuningsprogramma's.
- Voorlichting en nationale erkenning zijn de sleutel tot genezing.
Waarschuwing: Deze aflevering bevat aangrijpend materiaal, waaronder verwijzingen naar trauma, het weghalen van kinderen en vermeldingen van Aboriginals en Torres Strait Islanders die zijn overleden.
Van 1910 tot de jaren 1970 werden duizenden kinderen van Aboriginals en Torres Strait Islanders systematisch uit hun huizen geplaatst onder officieel overheidsbeleid. Deze kinderen werden in instellingen geplaatst of ondergebracht bij niet-inheemse gezinnen.
Waarom werden kinderen weggehaald?
Shannan Dodson, een Yawuru-vrouw uit de regio Broome en CEO van de Healing Foundation, zegt dat er een verwoestende reden zat achter hun verwijdering.
"Wat hartverscheurend was aan de Gestolen Generaties, was dat het tienduizenden kinderen waren die werden weggehaald, en meestal alleen maar omdat ze wilden assimileren in de niet-Aboriginal cultuur... Veel van die kinderen werden mishandeld en velen zagen hun familie nooit meer terug."
Kinderen werden specifiek aangepakt omdat ze eerder geneigd waren te accepteren wat hun werd verteld en hun cultuur af te wijzen. Families werden vaak misleid – ze kregen te horen dat hun kinderen waren overleden of dat ze ongewenst waren.
Door slechte registratie is het moeilijk te bepalen hoeveel kinderen er zijn weggehaald, maar het aantal zou wel eens kunnen oplopen tot één op de drie kinderen. We weten echter wel dat elke Aboriginal- en Torres Strait Islander-gemeenschap voorgoed veranderd is, en de littekens blijven.
CANBERRA, AUSTRALIA - FEBRUARY 13: Members of Australia's Stolen Generation react as they listen to Australian Prime Minister Kevin Rudd deliver an apolgy to indigenous people for past treatment on February 13, 2008 in Canberra, Australia. The apology was directed at tens of thousands of Aborigines who were forcibly taken from their families as children under now abandoned assimilation policies. (Photo by Mark Baker-Pool/Getty Images) Credit: Pool/Getty Images
Waar gingen de kinderen heen?
Veel gestolen kinderen werden naar staats- en kerkelijke instellingen in het hele land gebracht.
Deze werden aangeduid als trainingscentra of slaapzalen, waar de kinderen aan extreme discipline werden onderworpen. Ze werden van hun identiteit ontdaan en kregen een nieuwe naam, taal en religie.
Broers en zussen werden vaak van elkaar gescheiden en sommige instellingen huisvestten alleen baby's.
In 1943, werd de oude Aunty Lorraine Peeters, een Gamilaroi en Wailwan-vrouw, op 4-jarige leeftijd naar het Cootamundra Domestic Training Home voor Aboriginal Meisjes in Nieuw-Zuid-Wales gebracht. Haar twee broers gingen naar het beruchte Kinchela Aboriginal Boys' Training Home.
"Je kreeg automatisch straf als je vergat blank te zijn," herinnert ze zich.
"We konden niet eens praten over Aboriginal zijn en je accepteert dat als een vierjarige die gehersenspoeld wordt. Je vergat al snel de Aboriginal gewoonten en leerde blanke gewoonten. En de straffen waren daar afschuwelijk."
De daaropvolgende tien jaar werd Aunty Lorraine opgeleid tot huishoudster voor blanke gezinnen.
Tegenwoordig is ze een krachtige stem voor overlevenden en de oprichter van het Marumali-programma, een helingsinitiatief op maat voor mensen die gedwongen uitzetting hebben meegemaakt.
Shannan Dodson CEO Healing Foundation
Wat is intergenerationeel trauma?
Het trauma dat kinderen, gezinnen en gemeenschappen ervaren, blijft doorwerken van generatie op generatie.
Er zijn tegenwoordig jongeren die niet weten wie ze zijn, waar ze vandaan komen of waarom ze zich gedragen zoals ze doen, zegt Aunty Lorraine.
"Het is een vicieuze cirkel. Als we die niet doorbreken in onze gezinnen, blijft hij voortduren."
Door het gebrek aan ondersteuningssystemen in het verleden wordt trauma vaak onbewust doorgegeven aan kinderen, omdat ze getuige zijn van de pijn die hun ouders en grootouders ervaren.
Dit staat bekend als intergenerationeel trauma.
Overlevenden vertellen hoe moeilijk het kan zijn om hun eigen kinderen op te voeden, omdat ze niet zijn opgegroeid in een liefdevolle of ondersteunende omgeving, legt Shannan Dodson uit.
Sommige overlevenden hebben toegegeven dat ze, door het trauma dat ze hebben meegemaakt, dat trauma helaas hebben doorgegeven aan hun eigen kinderen. En we zien die cyclus zich vervolgens herhalen naar kleinkinderen en achterkleinkinderen. Daarom noemen we het intergenerationeel trauma.
De symptomen van intergenerationeel trauma zijn vandaag de dag zichtbaar in de hoge mate van gezinsbreuk, geweld, opsluiting, zelfmoord en drugs- en alcoholmisbruik.
Gemeenschappen werken nu aan het doorbreken van de traumacyclus door middel van genezing.
A vital component of healing is education—ensuring that all Australians understand the truth about the Stolen Generations. Credit: davidf/Getty Images
Hoe ziet een helingsproces na trauma eruit?
"Ik denk dat een helingsproces voor iedereen anders is, maar we weten wel dat overlevenden zelf moeten bepalen hoe die er voor hen uitziet", zegt Shannan Dodson.
Helen betekent het heropbouwen van familiestructuren en sterke gemeenschappen. Het betekent ook het heropbouwen van een gevoel van identiteit en trots. Opnieuw verbinding maken met het land, de cultuur en de taal helpt de identiteit te herstellen die is weggenomen.
Overlevenden uiten ook hun behoefte om hun ervaringen te delen en vrijuit te kunnen spreken over historisch onrecht.
"In kringen en bijeenkomsten creëer je de genezing die daar plaatsvindt", zegt Aunty Lorraine over haar werk bij de Coota Girls Aboriginal Corporation, opgericht door voormalige bewoners van het Cootamundra Home.
"Ze praten erover, ze helen ervan, door gewoon te kletsen, te delen... en hoe meer ze dat doen, hoe meer ze vergeten worden."
Intergenerational Trauma Animation, The Healing Foundation
Deze video bevat de stem van een overleden persoon.
Voorlichting en waarheid vertellen
Een ander essentieel onderdeel van genezing is voorlichting – ervoor zorgen dat alle Australiërs de waarheid over de Gestolen Generaties begrijpen.
"Ik zou graag zien dat [niet-inheemse Australiërs] hun kinderen de kans geven om de ware geschiedenis van dit land te leren kennen," dringt Aunty Lorraine aan, "en de systemen ontmantelen, ontmantelen en opnieuw beginnen, want het beleid dat over onze mob wordt geschreven is echt racistisch, racistisch gebaseerd."
Leilla Wenberg, a member of the Stolen Generation removed from her parents car at 6 months of age, holds a candle during a National Sorry Day commemorative event at the Royal Prince Alfred Hospital on May 26, 2009 in Sydney, Australia. National Sorry Day has been held annually on May 26 since 1998 to acknowledge the wrongs that were done to indigenous families of the stolen generation. Credit: Sergio Dionisio/Getty Images
Wat nu voor de overlevenden van de Gestolen Generaties?
2008 was een keerpunt, toen bood toenmalig premier Kevin Rudd de langverwachte excuses aan aan de Gestolen Generaties, hun nakomelingen en hun families.
Hierop volgden verschillende initiatieven en ontwikkelingen, waaronder de oprichting van de Healing Foundation.
Overlevenden en hun families hebben blijvende steun nodig, aldus Shannan Dodson.
"Onze organisatie pleit echt voor een nationaal genezingspakket, zodat de resterende gerechtigheid die nodig is voor de overlevenden van de Gestolen Generatie plaatsvindt voordat er helaas nog meer overlevenden komen te overlijden."
Door middel van programma's zoals Marumali, steun van de Healing Foundation en initiatieven vanuit de gemeenschap kan intergenerationele genezing worden voortgezet.
Echte genezing vereist ook dat heel Australië luistert naar overlevenden en hen helpt hun verhalen terug te vinden.
READ MORE
What is Closing the Gap?
