Βασικά σημεία
- Περίπου 90.000 παιδιά πέθαναν στα οικοτροφεία της Ιρλανδίας
- Οι θάνατοι αυτοί έγιναν μέσα σε 76 χρόνια μέχρι το 1998
- Στα οικοτροφεία εξανάγκαζαν ανύπαντρες μητέρες να δίνουν τα παιδιά για υιοθεσία
- Επίσημη απολογία από την Ιρλανδική κυβέρνηση μετά τις αποκαλύψεις ειδικής έρευνας
Η επιτροπή που πραγματοποίησε την έρευνα στα λεγόμενα «οικοτροφεία για μητέρες και μωρά» της Ιρλανδίας (CIMBH) διαπίστωσε «ανησυχητικά» επίπεδα βρεφικής θνησιμότητας στα ιδρύματα, τα οποία λειτουργούσαν στην ιστορικά Καθολική χώρα μέχρι το 1998.
Περίπου 9.000 παιδιά πέθαναν σε 18 οικοτροφεία, όπου οι ανύπαντρες μητέρες εξαναγκάζονταν να αποχωριστούν τα παιδιά τους και να τα δώσουν για υιοθεσία. Το 15% αυτών των παιδιών κατέληξαν νεκρά σε μια περίοδο 76 ετών, έως το 1998. Τα οικοτροφεία διευθύνονταν από την Καθολική εκκλησία και το ιρλανδικό κράτος και στέγαζαν ανύπαντρες γυναίκες που έμεναν έγκυες, χωρίς υποστήριξη από τους συντρόφους και την οικογένειά τους, αντιμετωπίζοντας σοβαρό κοινωνικό στίγμα.
Ο Ιρλανδός πρωθυπουργός Micheál Martin είπε ότι η έκθεση εκθέτει μια βαθιά μισογυνιστική κουλτούρα στην Ιρλανδία, που κράτησε για αρκετές δεκαετίες και βασιζόταν σε μια διεστραμμένη θρησκευτική ηθική, από την οποία απουσίαζε η βασική καλοσύνη.
Μία μητέρα θύμα αυτής της κακομεταχείρισης ήταν και η Terri Harrison. Τον Φεβρουάριο του 1973, σε ηλικία 18 χρονών ήταν άγαμη και έγκυος. Διέφυγε στο Λονδίνο, αλλά εντοπίστηκε από έναν ιερέα και δύο μοναχές, απήχθη και μεταφέρθηκε σε ένα από τα πλέον διαβόητα εκκλησιαστικά ιδρύματα της Ιρλανδίας, για μητέρες και μωρά. Η κα Harrison είπε στο κανάλι 4 ότι εκεί καθημερινά τους έλεγαν πόσο βρώμικες και άθλιες είναι, ενώ δεν θα ξεχάσει ποτέ τον θρήνο, που έμοιαζε με κραυγή άγριου ζώου, όταν τους έπαιρναν για πάντα τα παιδιά τους.
Ήταν σαν να ακούς ένα ζώο να ουρλιάζει στην άγρια φύση ... δεν μπορώ να το περιγράψω. Αλλά το ακούω ακόμα.
Ο γιος της Terri Harrison, Niall, δόθηκε για υιοθεσία. Δεν τον έχει δει από τότε που ήταν πέντε ημερών. Έκτοτε προσπαθεί να τον βρει. Μερικά από τα παιδιά υιοθετήθηκαν και άλλα παρέμειναν στα οικοτροφεία, μέχρι να σταλούν σε κρατικά χρηματοδοτούμενα ορφανοτροφεία, όπου και εκεί τα φαινόμενα κακοποίησης ήταν τρομακτικά.
Ο Peter Mulryan τοποθετήθηκε σε ένα οικοτροφείο στο Tuam, στα δυτικά της Ιρλανδίας, μέχρι την ηλικία των τεσσάρων ετών. Λέει ότι τα μωρά και τα παιδιά συνήθως παραμελούνταν και λιμοκτονούσαν. Τα άφηναν νυστικά στο κρύο, χωρίς φροντίδα και αγάπη, να κλαίνε ασταμάτητα.
Σε μια άλλη περίπτωση η Άννα Κορίγκαν, είχε 2 μεγαλύτερα αδέλφια, τον John και τον William Dolan, οι οποίοι γεννήθηκαν στο ίδρυμα του Tuam. Ο ένας περιλαμβάνεται στα 802 μωρά και παιδιά που πέθαναν εκεί και οι υπεύθυνοι τα έθαψαν σε έναν μαζικό τάφο. Η κα Corrigan λέει ότι η καρδιά της ραγίζει για τους αδελφούς που ποτέ δεν γνώρισε.
Source: Press Association
Ένας από τους αδελφούς μου είναι στη λίστα των νεκρών. Ο άλλος δεν είναι. Η καρδιά μου ραγίζει.
Ένα ακόμα θύμα που επέζησε η Carmel Larkin, περιέγραψε τα όσα έγιναν στα ιδρύματα για μητέρες και μωρά ως το "Ολοκαύτωμα" της Ιρλανδίας. Ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Micheál Martin τόνισε ότι ήρθε η ώρα για μια επίσημη κρατική απολογία στο κοινοβούλιο. Για αυτό το κακό που έκαναν ως κοινωνία στις ανύπαντρες μητέρες και τα παιδιά τους. Ένα κακό που δεν επέβαλε είπε καμία ξένη δύναμη.
Ο θεσμός της Εκκλησίας στην Ιρλανδία έχει πληγεί από μια σειρά σκανδάλων για παιδόφιλους ιερείς, κακοποίηση σε ιδρύματα, αναγκαστικές υιοθεσίες και άλλα οδυνηρά ζητήματα.Η Ιρλανδική κυβέρνηση αναφέρει ότι θα παράσχει οικονομική αποζημίωση στα θύματα και θα υποστηρίξει της εκταφή και, όπου είναι δυνατόν, την ταυτοποίηση των λειψάνων των νεκρών παιδιών.
Η Άννα Κορίγκαν λέει ότι η Εκκλησία δεν έχει αναλάβει επαρκώς το μέρος της ευθύνης που της αναλογεί, παράλληλα με το ιρλανδικό κράτος. Το κράτος λέει αναλαμβάνει την ευθύνη και την μεταβιβάζει στους φορολογούμενους πολίτες, αλλά η εκκλησία πέφτει στα «μαλακά», επειδή οι πολιτικοί φοβούνται τη δύναμη της Εκκλησίας.
Για πολλά από τα θύματα των οικοτροφείων για μητέρες και μωρά, τα αποτελέσματα της έρευνας και η απολογία της Ιρλανδικής κυβέρνησης δεν αποτελούν το τέλος της μάχης τους. Η Terri Harrison λέει ότι έχει κάνει πολλές συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το θέμα όλα αυτά τα χρόνια με έναν στόχο - να προσπαθήσει να βρει τον γιο της, Niall, ο οποίος σήμερα, θα ήταν 48 ετών. Θέλει να του πει ότι δεν τον έχει ξεχάσει ποτέ και πως ακόμα ζει σε κάθε κύτταρο της.
Ζω σε κάθε κύτταρο του σώματός σου, όσο κι εσύ στο δικό μου. Και θέλω απλώς με όλη μου την καρδιά να μπορέσω να σε συναντήσω, μία φορά. Έστω μία φορά, ακόμη και ένα τηλεφώνημα, να ακούσω τη φωνή σου.
Ακούστε περισσότερα πατώντας play στο podcast που συνοδεύει την αρχική φωτογραφία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
Διαβατήρια Ελλάδας, Αυστραλίας στη δεκάδα των ισχυρότερων
