Για την έκθεση των πινάκων έδωσε την συγκατάθεσή της η αδερφή της πρόωρα χαμένης ποιήτριας, εικαστικού και μουσικού, η Ανδρέα Δημητρίου, ποιήτρια και η ίδια.
Η Κριστέλλα Δημητρίου, ελληνοκυπριακής καταγωγής, έζησε στην Ελλάδα και την Αυστραλία. Απεβίωσε το 2018 έπειτα από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Έκτοτε, η Αντρέα Δημητρίου έχει επιδοθεί σε μια διαρκή προσπάθεια να διασώσει και να αναδείξει το εικαστικό και γενικά όλο το έργο που άφησε πίσω της η αδερφή της.
Η αείμνηστη Ελληνοαυστραλή καλλιτέχνιδα Κριστέλλα Δημητρίου Source: Supplied
Οι ζωγραφικοί πίνακες παρουσιάστηκαν στο κοινό στο πλαίσιο εκδήλωσης του Γενικού Προξένου για εργαζομένους σε ελληνόφωνα μέσα ενημέρωσης, την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου.
«Είχα πάει σε εκδήλωση στον «Δημόκριτο» όπου εκτίθεντο έργα της Κριστέλλας Δημητρίου… Εκεί γνωρίστηκα με την αδερφή της Αντρέα και συζητήσαμε την πιθανότητα να φιλοξενηθούν πίνακες της και στο Προξενείο. Κάναμε την αίτηση στο υπουργείο, εγκρίθηκε και η έκθεση είναι πλέον πραγματικότητα. Χαίρομαι για αυτή την εξέλιξη. Θέλω όλοι να δείτε τα έργα και μπορεί σε κάποιους να μιλήσουν όπως μίλησαν και σε μένα», επισήμανε ο κ. Κακαβελάκης.
Source: SBS / SBS Greek
Στην προσφώνηση της η Αντρέα Δημητρίου απηύθυνε θερμές ευχαριστίες στον κ. Κακαβελάκη για την πρωτοβουλία του και την συνεργασία που είχαν και μίλησε με ιδιαίτερη συγκίνηση για τα έργα της αδερφής της.
«Για μένα τα έργα της αδερφής μου είναι σαν εκρήξεις ομορφιάς. Ένα μέρος της δουλειάς της αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα στο καρκίνο, στην αναμέτρηση με τον θάνατο, στην πολιτική, στο ανέφικτο του έρωτα, ή στην απονιά της ανθρωπότητας. Το κομμάτι που με σαγηνεύει πιότερο στο έργο της είναι αυτό στο οποίο διακρίνεις την ψυχή της. Ενδεχομένως ασυνείδητα αποτύπωσε όλη την ομορφιά που είχε μέσα της στον καμβά. Αυτό νοιώθω όταν κοιτάζω τους πίνακές της μέσα από το υπνοδωμάτιό της. Οι όποιες δυσκολίες αντιμετώπισε , που δεν ήταν λίγες, δεν κατάφεραν να κάμψουν την λάμψη μέσα της», ανέφερε για την αδερφή της η Αντρέα Δημητρίου.
«Σας προτρέπω», συμπλήρωσε, «να αφήσετε τον εαυτό σας ελεύθερο όταν δείτε τα έργα, όπως όταν είμαστε μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, όταν είμαστε, μέσα σε ένα όνειρο, όταν είμαστε ευάλωτοι ή ερωτευμένοι, ανοιχτοί στην ομορφιά που μας φοβίζει σαν δίκοπο μαχαίρι. Σας παρακαλώ να τα νοιώσετε. Ας είναι για σας χάρμα οφθαλμών και αισθήσεων. Αφήστε τα να σας παρασύρουν», επισήμανε η κυρία Δημητρίου ευχαριστώντας ιδιαίτερα τον πρόξενο κ. Κακαβελάκη.
Η ποιήτρια Αντρέα Δημητρίου Source: SBS / SBS Greek
Να σημειωθεί πως η κυρία Δημητρίου είπε ότι «η έκθεση θα παραμείνει στο προξενείο σε μόνιμη βάση».
Στην εκδήλωση στο προξενείο, μεταξύ των παρισταμένων ήταν ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, Βασίλης Παπαστεργιάδης.
Να αναφερθεί ότι όποιος Ελληνο-Αυστραλιανός οργανισμός ενδιαφέρεται να φιλοξενήσει έργα της Κριστέλλας Δημητρίου στους δημόσιους χώρους του, μπορεί να επικοινωνήσει με την Αντρέα Δημητρίου στο email tsakpina1808@yahoo.com.
Η ομιλία της κυρίας Αντρέα Δημητρίου στην εκδήλωση, όπως μας την προώθησε η ίδια έχει ως ακολούθως:
Έντιμότατε κύριε γενικέ πρόξενε της Ελλάδος στην Μελβούρνη
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι,
Νιώθω μεγάλη χαρά καθώς σήμερα παρουσιάζεται ενώπιον σαν ένα τμήμα του έργου της αδελφής μου ! Τα έργα που πλέον κοσμούν το προξενείο μας θα παραμείνουν εδώ σε μόνιμη έκθεση !
Η αδελφή μου πάντα ήθελε να είναι στην Ελλάδα ! Και να που θα βρίσκεται εδώ στο South Melbourne , διπλά στο Port Melbourne, στο τόπο που μεγάλωσε !
Δεν μπορώ παρά να είμαι ευγνώμων και ευχαριστώ το Γ. Π Εμάνουελ Κακαβελάκη που αγάπησε αυτό που αγάπησα , που κατανόησε αυτό που κατανόησα !
Η βαθιά πνευματική και ψυχική του καλλιέργεια τον καθιστά τον πλέον ξεχωριστό πρόξενο στην πόλη μας !
Η Κριστέλλα επηρεάστηκε από τον Μark Rothko και τον Arthur Βoyd, και παρόλο που έζησε λίγο κατάφερε να δημιουργήσει μια δική της ιδιαίτερη φωνή. Εργα της έχουν εκτεθεί στην Εθνική πινακοθήκη της Βικτορίας και της Καμπέρας, στο Art space στο Sydney, στο θέατρο La Mama στην Μελβούρνη, στο Charles- Leopold Mayer foundation στο Παρίσι, στο Θέατρο Τέχνης "Κάρολος Κουν" και κατ' επανάληψη στην γκαλερί Τιτάνιουμ στην Αθηνά.
Ενα μέρος της δουλειάς της αναφέρεται άμεσα ή έμμεσα στον καρκίνο ( Μετάσταση), στην πολιτική ( Το πετρέλαιο καίει στο Ιράκ), στο ανέφικτο του έρωτα ή στην απονιά της ανθρωπότητας ( Δάκρυα στην έρημο), όμως το τμήμα που με σαγηνεύει πιότερο είναι αυτό μέσα από το οποίο διακρίνεις την ψυχή της, είναι αυτό που δεν ανήκει σε αυτό τον κόσμο, είναι το αλλούτερο, ενδεχομένως ασυνείδητα, χωρίς να το ξέρει, αποτύπωσε όλη την ομορφιά που είχε μέσα της.
Οι όποιες δυσκολίες αντιμετώπιζε δεν κατάφεραν να κάμψουν την λάμψη μέσα της. Αν η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη, όπως λέει ο Πλάτωνας, τότε την διακρίνουμε μέσα από την άπειρη ωραιότητα των χρωμάτων και των σχημάτων της, που είναι άμεσοι φορείς και μεταφορείς των συναισθημάτων της, μέσα από την λάμψη της αεροβατεί ανάμεσα στο φυσικό και το μεταφυσικό, το ρεαλιστικό και το υπέρ-ρεαλιστικό, πέρα από τις βεβαιότητες, πέρα απ’ ότι είναι άμεσα ορατό.
Μέσα από το αιθέριο στίγμα της δεν υπάρχει μόνο αυτή εσαεί, υπάρχει και ο μπαμπάς μας, έτσι δεν θα πρέπει να είναι λυπημένη, γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι του, γι’ αυτό το βρήκε τόσο δύσκολο να ζήσει χωρίς αυτόν .
Κληρονόμησε την ευαισθησία του, την αγάπη του για τα χρώματα, για την μουσική, και την φιλοσοφική του σκέψη.
Φύλαγε τα προσωπικά του αντικείμενα ως κόρη οφθαλμού, και ήταν έξω φρενών όταν τα άλλα δυο μέλη της οικογένειας τα πέταξαν στα σκουπίδια, απ' όπου και τα μάζεψε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα πέταγαν και τα δικά της, ότι θα είχε την ίδια τύχη... Του γράφει μετά το θάνατο του, ‘’ Όσα αξίζεις εσύ δεν τα αξίζουν μαζί ο ουρανός και όλη η γη.
Σε ευχαριστούμε μπαμπά, ας αγαλλιάσει η ψυχή σου.
