Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί να πλημμυρίσει τις Μαλδίβες και το αρχιπέλαγος του Ινδικού Ωκεανού έχει ήδη ξεμείνει από πόσιμο νερό, αλλά ο νέος πρόεδρος της νησιωτικής χώρας λέει ότι έχει απορρίψει τα σχέδια μετεγκατάστασης των πολιτών.
Αντ’ αυτού, ο πρόεδρος Μοχάμεντ Μουίζου υπόσχεται ότι το βυθισμένο σε χαμηλό υψόμετρο έθνος θα αναχαιτίσει τα κύματα μέσω φιλόδοξων εγγειοβελτιωτικών έργων και της οικοδόμησης νησιών ψηλότερα.
Ωστόσο, περιβαλλοντικές οργανώσεις και οργανώσεις για τα δικαιώματα προειδοποιούν ότι τέτοια έργα θα μπορούσαν ακόμη και να επιδεινώσουν τους κινδύνους πλημμύρας.
Ο πολυτελής προορισμός διακοπών φημίζεται για τις λευκές αμμουδιές, τις γαλαζοπράσινες λιμνοθάλασσες και τους απέραντους κοραλλιογενείς υφάλους του, αλλά η αλυσίδα των 1.192 μικροσκοπικών νησιών βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της κλιματικής κρίσης και δίνει μάχη για την επιβίωσή της.
Όμως ο 45χρονος πρόεδρος της χώρας ζήτησε 500 εκατομμύρια ευρώ σε ξένη χρηματοδότηση για την προστασία των ευάλωτων ακτών, και δήλωσε ότι οι πολίτες του δεν θα εγκαταλείψουν την πατρίδα τους.
Το περιβαλλοντικό φαινόμενο συνδέεται με το λιώσιμο των πάγων και στους δύο πόλους της γης αλλά και βουνά και οροσειράς.
Για παράδειγμα, στις συνήθως παγωμένες κορυφές των Ιταλικών Άλπεων, το 2022 το πάχος του πάγου εκεί είχε μειωθεί κατά τέσσερα μέτρα.
Φέτος, αν και η θερμοκρασία εκεί ήταν σε πιο κανονικά επίπεδο, ωστό το πάχος του πάγου μειώθηκε κατά 2.5 μέτρα.
Ο Ιταλός κορυφαίος κλιματολόγος Luca Mercalli [[mer-KAH-lee]] εκτιμά πώς το 10% του πάγου στις Άλπεις εξαφανίστηκε μέσα σε δύο χρόνια.
Λέει πως ο πάγος έχει εξαφανιστεί εντελώς, εκθέτοντας βράχους που ίσως δεν είχαν δει το φως του ήλιου για 6.000 χρόνια.
Είναι επίσης συναρπαστικό να βλέπεις για πρώτη φορά αυτούς τους βράχους που ήταν κάτω από τον πάγο για χιλιάδες χρόνια.
Αλλά αυτό μας δίνει επίσης μια ένδειξη της σοβαρότητας και της ταχύτητας της υπερθέρμανσης του πλανήτη, λέει ο ειδικός.
Ο Λούκα Μερκάλι έγινε γνωστός για τις τηλεοπτικές του διαμάχες με τους σκεπτικιστές της κλιματικής κρίσης, αλλά δεν βλέπει πλέον το νόημα να συνεχίζει να το κάνει, περιγράφοντάς το ως μια «άχρηστη λογομαχία».
Ήταν μάλιστα ένας από τους πρώτους κλιματικούς μετανάστες της Ιταλίας, αφού εγκατέλειψε την κατοικία στο Τορίνο και κατευθυνόμενος σε πιο μεγάλα υψόμετρα.
«Δεν μου αρέσει η ζέστη και το καλοκαίρι υποφέρω. Και έτσι πριν από μερικά χρόνια αποφασίσαμε να εφαρμόσουμε μια στρατηγική προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή σε ατομικό επίπεδο.
Ελπίζει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις στη φετινή σύνοδο κορυφής για το κλίμα που θα γίνει στο Ντουμπάι.
Ωστόσο, σε μία άλλη συνάντηση για το κλίμα, αυτό της Διακυβερνητικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων της Περιβαλλοντικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την πλαστική ρύπανση, στο Ναϊρόμπι της Κένυας (INC3), δυστυχώς τα αποτελέσματά της είναι απογοητευτικά.
Στον αγώνα ενάντια στην πλαστική και την κλιματική κρίση, χώρες-παραγωγοί ορυκτών καυσίμων, όπως το Ιράν, η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, κάνουν ό,τι μπορούν για να αποδυναμώσουν τη Συνθήκη.
Ο Graham Forbes, υπεύθυνος της παγκόσμιας εκστρατείας για τα πλαστικά και επικεφαλής της αποστολής της Greenpeace στις διαπραγματεύσεις για μια Παγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικά, δήλωσε: «Τα πλαστικά βλάπτουν άμεσα 8,1 δισεκατομμύρια ανθρώπους στον ευαίσθητο πλανήτη μας, όμως οι ηγέτες των χωρών επέλεξαν να δώσουν περισσότερη σημασία στις εταιρείες πετροχημικών, σαν να είναι οι μόνοι ενδιαφερόμενοι που πρέπει να ακουστούν».
Η Παγκόσμια Συνθήκη για τα Πλαστικά αναφέρει πως θα πρέπει να μειωθεί η παραγωγή πλαστικού τουλάχιστον κατά 75% ως το 2040.
Αν δεν γίνει, θα υπάρξουν μεγάλες βλαβες στο κλίμα, τη βιοποικιλότητα και στην ίδια την υγεία μας.
Αυτό είναι πλέον αδιαμφισβήτητο, παρόλα αυτά οι διαπραγματεύσεις πήγαιναν προς την καταστροφή.
Οι κυβερνήσεις επέτρεψαν στα συμφέροντα της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων να οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις προς μια Συνθήκη η οποία, χωρίς αμφιβολία, θα επιδεινώσει το πρόβλημα της πλαστικής κρίσης και θα επιταχύνει την κλιματική αλλαγή.
