Παράλληλα θα παρουσιαστεί και η 5η έκδοση του βιβλίου «Χαρούμνο Σύδνεϋ» του ιδίου συγγραφέα.
Αναφερόμενος στα «Τετράδια αμνησίας», ο συγγραφέας σημειώνει: «Είναι ένα όνειρο κι ένα μανιφέστο. Η ζωή όπως τη ζεις και την ονειρεύεσαι. Θα ονειρευθούμε τόσο πολύ που στο τέλος δεν θα έχουμε τίποτα άλλο να ονειρευθούμε και θα σκάσουμε. To Sydney και η Αθήνα σε τωρινό χρόνο και το Παρίσι σαν ανάμνηση. Είναι ρεαλισμός και ουτοπία μαζί».
Η μετανάστευση και η επιθυμία για ζωή, για μία άλλη ζωή που πάντα διαφεύγει
Το βιβλίο ξεκίνησε να γράφεται στο Σύδνεϋ από το 1995 με αφορμή τις τότε πυρηνικές δοκιμές των Γάλλων στον Ειρηνικό Ωκεανό.
«Ο κορμός όμως της μυθιστορηματικής πλοκής» όπως εξηγεί ο συγγραφέας, «στηρίζεται στην ύπαρξη πάλι μίας μυστηριώδους γυναίκας που υπάρχει και δεν υπάρχει, που έχει χάσει την μνήμη της και καταφεύγει σε Νοσοκομείο του Βορείου Σύδνεϋ. Εκεί ο νεαρός γιατρός που την κουράρει την ερωτεύεται κι αυτή εξαφανίζεται. Η ιστορία λοιπόν μίας αμνήμονος φυγάδος, μίας ζόρικης ασθενούς από την Καμπέρα που τη διηγείται ο νεαρός γιατρός στο Σύδνεϋ κατά τη διάρκεια ενός παροικιακού χορού στο συγγραφέα. Κι ο συγγραφέας με τη σειρά του την μεταπλάθει σε επαναστάτρια και τη διηγείται σε μας. Ο παροικιακός συγγραφέας επιστρέφει οίκαδε, και στην πατρίδα έρχεται σε επαφή με ένα Χάος που προαναγγέλλει τη χρεωκοπία, όχι μόνο την οικονομική, αλλά και την πολιτική, την πολιτιστική, την ηθική κλπ. Τη μεγάλη ένδεια. Κουβαλάει πάντα μαζί του και την ηρωΐδα του μία επικίνδυνη, ψυχικά ασταθή, επαναστάτρια ή εν πάση περιπτώσει αν όχι την ίδια, την κόρη της, την Τιτίκα Ποθητού ως αντιπρόσωπο».
Κατά τον συγγραφέα, ο αναγνώστης, καλείται να δώσει απάντηση πάνω σε μία λέξη με βαριά νοηματική σημασία, όπως είναι η Αμνησία.
«Δηλαδή να δώσει τη δική του ερμηνεία. Τι σημαίνει επιτέλους Αμνησία; Πρέπει να θυμόμαστε ή να ξεχνάμε τις ταπεινώσεις και τις προσβολές και να κοιτάμε μπροστά; Ή μήπως πρέπει να θυμόμαστε τα εγκλήματα για να εκδικηθούμε όπως οι ηρωίδες του βιβλίου; Αμνησία ή επιλεκτική μνήμη; Πότε "εκπαιδεύουμε το μυαλό μας να ξεχνά τις ντροπιαστικές ή τις δυσάρεστες στιγμές, πότε υποκρινόμαστε ότι έχουμε πάθει αμνησία;" Οι περισσότεροι των δολοφόνων ισχυρίζονται ότι δεν θυμούνται τίποτα από τη σκηνή του εγκλήματος. Πότε λέμε αλήθεια και πότε ψέματα;. Πότε λέει αλήθεια ο συγγραφέας? Ο αναγνώστης, πρέπει να δώσει απαντήσεις και να ανασυνθέσει τα Τετράδια αμνησίας που σκόρπισαν», αναφέρει ο Δρ. Τζουμάκας.
Να σημειωθεί ότι το έργο αυτό είναι το τρίτο μέρος μίας τριλογίας του συγγραφέα μετά το «Χαρούμενο Σύδνεϋ» και τη «Γυναίκα με τ’ αγκάθια στο Λαιμό».
Ποιος είναι ο Δρ Δ. Τζουμάκας
Ο Δημήτρης Τζουμάκας διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Σύδνεϋ δίδαξε στα Πανεπιστήμια ΝΝΟ και Macquarie. Διετέλεσε Διευθυντής στη Δημοσιογραφική Διεύθυνση της Γραμματείας Ενημέρωσης στην Αθήνα (πρώην Υπουργείο Τύπου) από την οποία πρότινος αφυπηρέτησε.
Η ανωτέρω φωτογραφία, είναι πρόσφατη, στο Palacio de Bellas Artes μπροστά σε γιγάντιο πίνακα του επαναστάτη ζωγράφου Jose Clemente Orozco στην πρωτεύουσα του Μεξικού (Mexico City) με τίτλο Catharsis (1934) πουκοσμεί το εξώφυλλο του τελευταίου βιβλίου του "Τετράδια αμνησίας" (εκδόσεις Ηρόδοτος 2019).
