«Η πανδημία μπορεί να έκλεισε τίς Εκκλησίες μας, να μας στέρησε την Θεία Κοινωνία, μας ένωσε όμως όλους στο όνομα του Ιησού Χριστού, σαν μια μεγάλη οικογένεια, και μάς δίδαξε κάτι πού εδώ και πολλά χρόνια είχαμε ξεχάσει: την οικογενειακή προσευχή», επισημαίνει ο Σεβασμιώτατος.
Το πλήρες μήνυμά του, έχει ως ακολούθως:
ΜΑΚΑΡΙΟΣ
ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἁγιωτάτης Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας, ὑπέρτιμος καί Ἐξαρχος πάσης Ὠκεανίας, τοῖς Θεοφιλεστάτοις Ἐπισκόποις, τῷ εὐαγεῖ κλήρῳ, ταῖς μοναστικαῖς ἀδελφότησι, τοῖς Προέδροις τῶν ἐντίμων Διοικητικῶν Συμβουλίων καί Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων, τοῖς διδάσκουσι καί τοῖς διδασκομένοις ἐν τοῖς Σχολείοις, τοῖς ἐργαζομένοις ἐν τοῖς φιλανθρωπικοῖς καθιδρύμασι καί παντί τῷ χριστεπωνύμῳ πληρώματι τῆς ἐν Αὐστραλίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, χάρις εἴη καί εἰρήνη παρά τοῦ ἐνδόξως Ἀναστάντος Σωτῆρος Χριστοῦ.
Τιμιώτατοι Ἀδελφοί συνεπίσκοποι καί ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ Χάρις τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μᾶς ἀξίωσε νά ἑορτάσουμε κι ἐφέτος τό Πάσχα, ἀλλά μέ ἕνα τελείως διαφορετικό τρόπο, ἕναν τρόπο πού δέν παραπέμπει σ᾽ αὐτό πού ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ὀνομάζουμε, «παραδοσιακό Πάσχα». Ἡ πανδημία πού ἐνέσκηψε πάνω σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα δημιούργησε νέες καταστάσεις καί νέα δεδομένα, τά ὁποῖα μᾶς χώρισαν σωματικά ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας καί μᾶς ἀπομάκρυναν ἀπό τή Θεία Κοινωνία. Βρεθήκαμε ξαφνικά ὅλοι μας ἐκτός «τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ» καί, ὡς ἐκ τούτου, προσπαθήσαμε νά βιώσουμε τά μεγαλύτερα γεγονότα στή ζωή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας «ἐκ τοῦ μακρόθεν».
Ἔτσι τό ἐπέτρεψε ὁ Θεός, γιά τούς λόγους πού ὁ ἴδιος γνωρίζει. Τόν δοξάζουμε καί τόν εὐγνωμονοῦμε, διότι γνωρίζουμε ὅτι, ἀκόμη καί μέσα ἀπό αὐτή τή δοκιμασία, ὁπωσδήποτε θά προέλθει κάποιο καλό γιά τή σωτηρία μας. Πιστεύω ὅτι ἕνα ἀπό τά μεγάλα μαθήματα πού διδαχθήκαμε αὐτό τόν καιρό εἶναι ὅτι τελικῶς δέν πρέπει νά χάνουμε τή ζωντανή καί καθημερινή ἐπικοινωνία μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, εἴτε εἴμαστε ἐντός τοῦ ναοῦ εἴτε εἴμαστε ἐκτός. Πολλές φορές ἐκλαμβάνουμε τήν πνευματική ζωή ὡς μιά κατάσταση πού θά μπορούσαμε νά τή ζήσουμε μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ἀλλά ἀπομονωμένοι ἀπό τούς ἄλλους. Αὐτή ἡ σκέψη εἶναι βολική καί ἐπαναπαύει τή συνείδησή μας, κυρίως ὅταν ἔχουμε βγάλει τόν πλησίον ἀπό τή ζωή μας. Ὅμως, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς διδάσκει τήν κοινωνία τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, τή σχέση τῶν ζώντων μετά τῶν τεθνεώτων, τήν ἑνότητα ὅλων τῶν ἀνθρώπων μεταξύ τους. Ἡ ἐφετινή Ἀνάσταση ἐγείρει αὐτή τή μεγάλη πρόκληση γιά ὅλους μας. Τή ζήσαμε ἔξω ἀπό τό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά, θέλω νά πιστεύω, ὄχι ἀπομακρυσμένοι ἀπό τό πρόσωπο τοῦ πλησίον. Ἡ πανδημία μπορεῖ νά ἔκλεισε τίς Ἐκκλησίες μας, νά μᾶς στέρησε τή Θεία Κοινωνία, μᾶς ἕνωσε ὅμως ὅλους στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σάν μιά μεγάλη οἰκογένεια, καί μᾶς δίδαξε κάτι πού ἐδῶ καί πολλά χρόνια εἴχαμε ξεχάσει: τήν οἰκογενειακή προσευχή. Ἡ πανδημία, τελικά, μᾶς βοήθησε νά καταλάβουμε ὅτι ἡ ἀγάπη δέν εἶναι ἕνα ἁπλό συναίσθημα. Στήν πραγματικότητα εἶναι ἕνας τρόπος νά ὑπάρχουμε στόν κόσμο.
Χριστός Ἀνέστη ἀδελφοί καί ἀγαπητά μου παιδιά! Χριστός Ἀνέστη!
Χρόνια πολλά, φωτοφόρα, χαρούμενα καί ἀναστάσιμα.
Ἐν Σύδνεϋ, τῇ Κυριακῇ τοῦ Πάσχα,19ῃ Ἀπριλίου 2020.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπός σας
† Ὁ Αὐστραλίας Μακάριος
Ἐγκύκλιος 15η, 19 Ἀπριλίου 2020.