Πρόκειται για καλαίσθητη έκδοση, περίπου 50 σελίδων, από έναν οίκο ο οποίος φημίζεται για το βήμα που παρέχει σε νέους δημιουργούς, στην συγκεκριμένη περίπτωση σε «διασπορικούς».
«Οι δύο εξ Αυστραλίας ορμώμενοι συγγραφείς», δημιουργούν μια ποιητική σύμπραξη, «όπου η έννοια ‘’Χρόνος’’ παύει να προσδιορίζεται αντικειμενικά ως μετρήσιμη μονάδα, αλλά αντίθετα προσμετρείται και γίνεται αντιληπτός καθαρά υποκειμενικά, ανάλογα με την ψυχοσύνθεση του γράφοντος: η νύχτα, το δειλινό, ο χειμώνας, το καλοκαίρι, η ανάμνηση, η λήθη, τα χρόνια, οι χρονιές, η στιγμή, η συνέχεια, η διάρκεια, οι ημερομηνίες, η καθημερινότητα, το ημερολόγιο, το τετελεσμένο, τα εποχιακά φεγγάρια, το γρήγορο πέρασμα στο γκρίζο, οι αμείλικτοι λεπτοδείκτες, όλα είναι τα πρωτογενή υλικά τους για τη δημιουργία μιας «υπό συνεχή αίρεση» ποίησης», αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύιου που κυκλοφόρησε.
Για τον μεν κ. Τρωαδίτη είναι η 4η κατά σειρά συλλογή που δημοσιεύει, και τον έχουμε φιλοξενήσει στο Πρόγραμμά μας επανειλημμένως , για τον δε κ. Νιάρο είναι η πρώτη του.
Ο κ. Νιάρος μιλώντας στο Πρόγραμμά μας (SBS Greek) αναφέρθηκε στο πώς ξεκίνησε αυτή η έκδοση και ποια ήταν η αφορμή, στο κατά πόσον είναι εύκολη η δύσκολη η γραφή ενός ποιήματος και αν χρειάζεται η ποίηση σήμερα, στο αν θα υπάρξει εκδοτική συνέχεια και στο αν οι δύο δημιουργοί σκέφτονται να παρουσιάσουν προσεχώς το πόνημα τους σε εκδηλώσεις ανά την Αυστραλία.
«Με έναν παλμό και ένα σφυγμό που χτυπά δυνατά σε χρόνο Ενεστώτα ως προς τη στιχουργική, με στίχους που άλλοτε με τρόπο στακάτο και άλλοτε με χειμαρρώδη ροή (σ.σ. τα ποιήματα» μεταφέρουν μηνύματα και συναισθήματα στον παραλήπτη-αναγνώστη, τα ποιήματα των Τρωαδίτη και Νιάρου νοηματικά σεργιανάνε στο παρελθόν, στην ιστορία των πραγμάτων, σε αυτό που ήδη έχει συντελεστεί, για να «ψαρέψουν» απαντήσεις για το μέλλον ή μάλλον για το τι μέλλει γενέσθαι…
Και καλώς ή κακώς ο μεν Τρωαδίτης φαίνεται καθ’ ομολογίαν του να δυσκολεύεται πολύ να ισορροπήσει «στον κοφτερό τεθλασμένο ιστό της ζήσης» του όταν αναζητά τα «πώς;» και τα “γιατί;” του, ο δε Νιάρος προτάσσοντας δεκάδες “δεν” στη διαδρομή του καταλήγει να συνειδητοποιεί πως η αναμέτρηση με τον χρόνο είναι αδυσώπητη και πως ο κάθε άνθρωπος εγκιβωτίζει μέσα του τόσα “ποτέ” όσα και “πάντα”» αναφέρεται στην ανακοίνωση.
Ακολουθεί απόσπασμα της συνομιλίας μας με τον Χρήστο Νιάρο:
SBS Greek: Πως ξεκίνησε αυτή η έκδοση και ποια ήταν η αφορμή;
Χ.Ν.: Pπάντοτε υπάρχει μια αφορμή . Θεώρησα καλό και σκόπιμο, να εκδοθούν σε έντυπο ,σε βιβλίο, κάποια από τα ποιήματα των τελευταίων χρόνων . Είχαν και έχουν μαζευτεί αρκετά . Με ένα απλό τηλεφώνημα, βρεθήκαμε για καφέ με τον Δημήτρη Τρωαδίτη, τα είπαμε, βάλαμε το θέμα, κόλλησε και η λέξη σύμπραξη και βγήκε το βιβλίο . Ο χρόνος , βέβαια δυνάστης και ελεγκτής κυκλοφορίας , θα δείξει τις αντοχές του βιβλίου, στις καρδιές και στους δρόμους της ζωής. Για την ιστορία επίσης, η όλη διαδικασία κράτησε έναν χρόνο και η οριστική έκδοση έγινε στην Αθήνα στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου.
Χ.Ν.: Pπάντοτε υπάρχει μια αφορμή . Θεώρησα καλό και σκόπιμο, να εκδοθούν σε έντυπο ,σε βιβλίο, κάποια από τα ποιήματα των τελευταίων χρόνων . Είχαν και έχουν μαζευτεί αρκετά . Με ένα απλό τηλεφώνημα, βρεθήκαμε για καφέ με τον Δημήτρη Τρωαδίτη, τα είπαμε, βάλαμε το θέμα, κόλλησε και η λέξη σύμπραξη και βγήκε το βιβλίο . Ο χρόνος , βέβαια δυνάστης και ελεγκτής κυκλοφορίας , θα δείξει τις αντοχές του βιβλίου, στις καρδιές και στους δρόμους της ζωής. Για την ιστορία επίσης, η όλη διαδικασία κράτησε έναν χρόνο και η οριστική έκδοση έγινε στην Αθήνα στα μέσα του περασμένου Νοεμβρίου.
SBS Greek: Πόσο δύσκολη τελικά είναι η γραφή ενός ποιήματος και αν μπορείτε να απαντήσετε στο αν και γιατί χρειάζεται η ποίηση σήμερα;
Χ.Ν. : Αντιστρέφοντας το ερώτημα, και χωρίς πολλές λεπτομέρειες, θα έλεγα πόσο εύκολη είναι και αποτελεί η γραφή ενός ποιήματος . Επομένως, το πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να αποτυπώσεις τα βιώματα σου, τα περισσευούμενα, τα ελλειπτικά, τα συμπερασματικά, της στιγμής στο χαρτί είναι ένα ζητούμενο. Θέλει κουράγιο και έμπνευση και χρόνο. Δεν είναι λίγες οι φορές που απορρίπτω, διαγράφω , ξανακοιτώ το τι έγραψα. Που σημαίνει κοιτάω αυτό που γράφω, να δω πως με κοιτάει. Και όλα αυτά με όλες τις αισθήσεις να συλλειτουργούν.
Τώρα αν η ποίηση χρειάζεται . Απλά το γραπτό της ποίησης είναι συγκριτικά πιο μικρό από ένα δοκίμιο ή ένα μυθιστόρημα. Το άλλο ζητούμενο, είναι κατά πόσον οι λέξεις καρφώνονται δυνατά, όπως λένε και οι ποιητές, και όπως θα ‘λεγε και ο Ανδρέας Εμπειρίκος, αν η ποίηση, για να την ορίσει , την έδωσε την ερμηνεία «ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου».
Βεβαίως η ποίηση χρειάζεται, ως καθρέφτης, ουρανός, ανάσα και χώμα . Με όλα τα φερ’ ειπείν και τα αυτόνομα της, συνυπάρχουμε μαζί της.
SBS Greek: Υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνει παρουσίαση του βιβλίου προσεχώς στις τάξεις της παροικία μας;
Χ.Ν.: Θα φανεί , μέσα στην καινούργια χρόνια. Θα υπάρξουν και άλλες συμπράξεις.
