Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι χρονολογούνται μεταξύ 5 εκατομμύριων έως και 40.000 ετών.
Στην έρημο της Νότιας Αυστραλίας, έχει ανακαλυφθεί ένα τέλεια διατηρημένο απολίθωμα σκελετού, το οποίο μπορεί να λύσει το μυστήριο που απασχολεί τους ερευνητές, εδώ και 150 χρόνια, σε σχέση με την πανίδα της Αυστραλίας.
Τα γιγάντια καγκουρό, έγιναν γνωστά για πρώτη φορά, το 1874, από τις περιγραφές του Βρετανού φυσιοδίφη, Sir Richard Owen.
Η έρευνα του Flinders University
Όπως εξηγεί ο παλαιοντολόγος Δρ. Isaac Kerr, ο τρόπος με τον οποίο διαχώρισε αυτά τα προϊστορικά ζώα, ήταν το διαφορετικό σχήμα των δοντιών τους.
Ο κ. Kerr, είναι ο επικεφαλής επιστήμονας της έρευνας που διεξάγει το Πανεπιστήμιο Φλίντερς, γύρω από προϊστορικά ζώα της Αυστραλίας.
Για τις ανάγκες της έρευνας, εξέτασαν εκατοντάδες οστά, τα οποία βρίσκονται σε μουσεία της Αυστραλίας, της Νέας Γουινέας, της Βρετανίας, ακόμη και των ΗΠΑ.
Η εξέταση έγινε με τη χρήση μηχανημάτων τρισδιάστατης απεικόνισης.
Ωστόσο, το εύρημα, το οποίο ήταν καθοριστικό για την εξέλιξη της έρευνας τους, ήταν η ανακάλυψη κοντά στην λίμνη Callabonna της Νότιας Αυστραλίας, κάποιων απολιθωμένων σκελετών.
Τα οστά αυτά, όπως σημείωσε ο κ. Kerr, έδειχναν κάτι εντελώς διαφορετικό για αυτά τα προϊστορικά ζώα. Τα πίσω πόδια τους, παρέπεμπαν σε ένα καγκουρό, το οποίο, είχε παρόμοια δόντια και διαφορετική κίνηση, ταχύτητα και έκταση άλματος, από άλλα ζώα.
Τα 3 διαφορετικά είδη
Η εν λόγω έρευνα δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Megataxa, οδηγώντας και στην επίσημη ονομασία και κατηγοριοποίηση αυτών των 3 προϊστορικών ειδών πανίδας.
Ο Βιάτορας (Viator), ζούσε σε άνυδρες περιοχές και ήταν δυο φορές μεγαλύτερο από το σημερινό κόκκινο καγκουρό (red kangaroo). Ζύγιζε μέχρι και 170 κιλά και είχε πολύ δυνατά πίσω πόδια. Δεν φαίνεται να ήταν τόσο γρήγορο και αλτικό όσο το κόκκινο καγκουρό, αλλά, σχετικά παρόμοιο, και εκτιμάται ότι εξαπλώθηκε σε όλες τις άνυδρες περιοχές της Αυστραλίας.
Το άλλο είδος ήταν το Μαμκούρα, το οποίο ήταν πιο δυνατό με χοντρά πόδια, το οποίο δεν είχε και τόσο γρήγορη κίνηση, ενώ πιστεύεται ότι ευδοκίμησε είτε σε δασώδεις περιοχές ή στις νότιες παράκτιες περιοχές μεταξύ Δ. Αυστραλίας και Τασμανίας.
Τέλος, το τρίτο είδος ήταν το Ντοσόναε (dawsonae), από το οποίο δεν έχουν βρεθεί τόσο πολλά απολιθώματα, και παραμένει εν πολλοίς ένα μυστήριο. Τώρα, οι επιστήμονες πρόκειται να ταξιδέψουν στη Νέα Γουινέα, όπου ελπίζουν να καταγράψουν ένα ακόμη νέος είδους γιγαντιαίου προϊστορικού καγκουρό.
