Το McKinnon Index είναι η πρώτη παναυστραλιανή ετήσια μέτρηση για το πόσο υγιές είναι το δημοκρατικό πολίτευμα και επιχειρεί να χαρτογραφήσει ακριβώς αυτό: πώς αντιλαμβάνονται οι Αυστραλοί τη λειτουργία της δημοκρατίας, πόσο εμπιστεύονται τους θεσμούς και πώς αξιολογούν την απόδοση των κυβερνήσεων.
Στην έκθεση που βασίστηκε σε έρευνα σε 4.400 άτομα έδειξε πως περισσότερο από το 75% των Αυστραλών πολιτών θεωρεί ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης.
Η υποστήριξη της δημοκρατίας ως ιδέας παραμένει ακλόνητη.
Ωστόσο, μόνο λίγο πάνω από τους μισούς ερωτηθέντες δηλώνουν ικανοποιημένοι με τον τρόπο λειτουργίας της στην πράξη.
Η δυσαρέσκεια εστιάζει κυρίως στην πεποίθηση ότι οι πολιτικοί δεν κατανοούν τους πολίτες και ότι το πολιτικό σύστημα εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμες σκοπιμότητες και στην απουσία οράματος, ικανοτήτων και ουσιαστικής λογοδοσίας.
Παράλληλα, ενώ η εμπιστοσύνη σε θεσμούς όπως το δικαστικό σύστημα, η Εκλογική Επιτροπή και οι ανεξάρτητες ρυθμιστικές αρχές παραμένει υψηλή, η εμπιστοσύνη σε πολιτικούς και κόμματα βρίσκεται σε διαρκή κάμψη.
Οι Αυστραλοί θέλουν ηγεσία με θάρρος, ικανότητα και στρατηγική προοπτική, όχι μικροπολιτική.
Τα πιο έντονα σημάδια ανησυχίας εμφανίζονται στις περιφερειακές και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας.
Το 66% των κατοίκων μεγάλων πόλεων πιστεύει ότι τα εκλογικά αποτελέσματα αντανακλούν τη βούληση του λαού.
Στις εξωτερικές περιφέρειες και σε απομακρυσμένες περιοχές, το ποσοστό αυτό πέφτει σε κάτω από 53%.
Το 65% των κατοίκων της περιφέρειας δηλώνει ότι δεν νιώθει κατανοητό από τους ομοσπονδιακούς πολιτικούς.
Η απόσταση δεν είναι μόνο γεωγραφική, αλλά και ψυχολογική.
Όπως σχολιάζουν πολίτες στις συνεντεύξεις για τον σκοπό της έρευνας, οι πολιτικοί «δεν ακούν κανέναν» και «ενδιαφέρονται μόνο για την αμοιβή τους στο τέλος της εβδομάδας».
Αυτή η έντονη απαξίωση της πολιτικής ηγεσίας δεν οδηγεί απαραίτητα σε απόρριψη της δημοκρατίας, αλλά σε αίσθηση αποξένωσης.
Ο καθηγητής Νίκολας Μπίντλ από τον Πανεπιστήμιο Australian National University βλέπει πως οι πολίτες σε απομακρυσμένες περιοχές που συνήθως στηρίξουν πιο συντηρητικά κόμματα, ανησυχούν για την εξέλιξη του δημοκρατικού πολιτεύματος και των θεσμών του και για το γεγονός πώς στην ομοσπονδιακή διακύρνηση της χώρας βρίσκεται το Εργατικό κόμμα.
Η κατάσταση είναι περίπλοκη και στη νεολαία.
Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι νέοι νιώθουν σε γενικές γραμμές καλά εκπροσωπημένοι πολιτικά.
Παρουσιάζουν όμως μεγαλύτερη πιθανότητα για συμπεριφορές που θεωρούνται αντιδημοκρατικές (π.χ. διακοπή φιλικών σχέσεων λόγω πολιτικών διαφωνιών).
Η πολιτική αντιπαράθεση γίνεται πιο προσωποποιημένη, πιο «φυλετική» και αυτό αποτελεί δείκτη αυξημένης πόλωσης.
Ένα ακόμη εύρημα που τροφοδοτεί ανησυχία είναι η σχέση μεταξύ ενημέρωσης και εμπιστοσύνης στη δημοκρατία.
Όσοι ενημερώνονται κυρίως μέσω κοινωνικών δικτύων ή εναλλακτικών πηγών δείχνουν χαμηλότερη εμπιστοσύνη στις εκλογές, στηρίζουν λιγότερο τη δημοκρατία και είναι πιο πιθανό να πιστεύουν ότι το σύστημα είναι «στημένο».
Οι δύο μεγαλύτερες ανησυχίες των πολιτών για τη δημοκρατία σήμερα είναι η παραπληροφόρηση, η μεροληψία και επιρροή των μέσων ενημέρωσης.
Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η κρίση δεν οφείλεται μόνο στην πολιτική ηγεσία, αλλά και στην ποιότητα του δημόσιου λόγου και της ενημέρωσης.
Η πλειονότητα των πολιτών δηλώνει ικανοποιημένη από τις δημόσιες υπηρεσίες, και εκεί όπου το κράτος λειτουργεί αποτελεσματικά, η εμπιστοσύνη στους θεσμούς αυξάνεται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο στους τρεις Αυστραλούς εμπιστεύονται ότι οι εκλογές εκφράζουν τη βούληση του λαού — και πολλοί επισημαίνουν την Australian Electoral Commission ως παγκόσμιο πρότυπο ακεραιότητας.
