نخستین سیگنال های رادیویی، هفتاد سال پیش توسط انسان به فضا ارسال شد تا پیامی به موجودات هوشمند احتمالی در دنیاهای دیگر باشد. این کار، اولین تلاش هدفمند نوع بشر برای ارتباط با موجوداتی بود که می توانستند در جهان های دیگر، در فراسوی سیاره ما زندگی کنند.
از آن زمان، ما هر لحظه تعداد بیشماری از امواج رادیویی را به فضا ارسال می کنیم. این امواج، شامل امواج تلویزیونی، رادیویی، ارتباطات ماهواره ای و ... هستند. امواجی که ما تاکنون به فضا فرستاده ایم، تاکنون مسافتی برابر با هفتاد سال نوری را طی کرده اند.
از همان آغاز و همزمان با ارسال نخستین امواج به فضا، انسان به امواجی که از فضا می آیند هم گوش کرده است. هر حرکتی در گستره عظیم کیهان، موجی رادیویی ساطع می کند و ما به کمک تلسکوپ های عظیم رادیویی، این امواج را دریافت و تحلیل می کنیم. در ابتدا، تصور می شد که برخی از این امواج تکرار شونده، توسط موجوداتی هوشمند ارسال شده اند، اما مشخص شد که این امواج نتیجه حرکت های منظم ستارگان هستند.
یکی از امواج اسرارآمیزی که توسط تلسکوپهای رادیویی دریافت شد، امواج موسوم به «انفجار رادیویی سریع» هستند. این سیگنال ها نخستین بار در سال ۲۰۰۷ کشف شدند و در واقع امواج عظیم انرژی هستند که در فضا ساطع می شوند و توسط تلسکوپ های رادیویی روی زمین دریافت می شوند. یکی از نکات اسرارآمیز این امواج عظیم این است که چطور سطح بسیار بالایی از انرژی در زمانی بسیار کوتاه، یعنی کمتر از یک هزارم ثانیه توسط آنها ساطع می شود. این مقدار عظیم انرژی، برابر انرژی ساطع شده توسط خورشید در طول هشتاد سال است. درک چگونگی شکل گیری و محل دقیق صدور این امواج، یکی از مباحث داغ در اخترشناسی است.
اما دانشمندان در مرکز پژوهش های علمی و صنعتی استرالیا (CSIRO)، موفق به یافتن محل دقیق این امواج اسرارآمیز شدند. در این اکتشاف بزرگ، محل دقیق چهار «انفجار سریع رادیویی» مشخص شد.
مرکز پژوهش های علمی و صنعتی استرالیا، سابقه همکاری طولانی با ناسا دارد و آغاز این همکاری به پیش از دوران آپولوها و سفر به ماه باز می گردد. این پروژه پژوهشی توسط گروهی به سرپرستی دکتر «شیوانی بندری»، پژوهشگر جوان استرالیایی انجام شد. برای این کار از یک تلسکوپ رادیویی با ۳۶ بشقاب گیرنده و مجهز به حسگرهای خاص در بیابانهای غرب استرالیا استفاده شد. امواج رادیویی در این بخش از استرالیا بسیار کم است و به همین دلیل، این منطقه، برای دریافت امواج رادیویی از فضا، یکی از بهترین نقاط جهان است. علاوه بر این، دولت استرالیا نیز همواره حمایتی بی دریغ از پروژه های اکتشاف فضایی داشته است، تا جایی که در گذشته برای کمک به دریافت امواج ارسالی از کاوشگر مارینر ۴ ناسا، پروازها بر فراز بخشی از کشور را لغو کرد تا سکوت رادیویی لازم را برای این کار فراهم کند.
بر اساس نتایج این پژوهش، این «انفجارهای رادیویی سریع» در کهکشانی دور دست در فاصله ۳.۶ میلیارد سال نوری از ما رخ داده اند. اندازه این کهکشان به اندازه کهکشان راه شیری، یعنی کهکشان ماست.
دانشمندان معتقدند که ما گام دوم در شناخت این پدیده های عظیم و در عین حال ناشناخته را برداشته ایم. نخست آنها را یافتیم، و حالا و در گام دوم، محل وقوع آنها را تعیین کردیم. گام آخر، یافتن دلیل شکل گیری آنهاست، چیزی که پژوهش های بعدی بر آن متمرکز خواهد بود.
این گزارش تالیفی است و در آن از اطلاعات موجود در منابع مختلف از جمله وبسایت CSIRO، وبسایت Science Alert و نیز مصاحبه اس بی اس هندی با خانم شیوانی بندری استفاده شده است.
