نکات مهم
- خیلی‌ها می‌گویند امروز در ایران با یک «دوگانگی» روبه‌رو هستیم: از یک طرف نشانه‌هایی از نرم‌تر شدن محدودیت‌های ظاهری مثل حجاب اجباری در بعضی شهرها دیده می‌شود، از طرف دیگر گزارش‌ها از تشدید سرکوب سیاسی و امنیتی خبر می‌دهند.
- بعد از حملات نظامی آمریکا و اسرائیل به برخی سایت‌های هسته‌ای، مقام‌های ایران اعلام کردند غنی‌سازی اورانیوم را فعلاً متوقف کرده‌اند و در عین حال می‌گویند چشم‌اندازی برای ازسرگیری مذاکرات هم نمی‌بینند.
- با توجه به هشدارهای تازه درباره کمبود شدید آب در تهران و حتی صحبت از احتمال تخلیه پایتخت، در کنار تورم و نارضایتی اقتصادی آیا موج جدید بحران‌ها تأثیری بر موقعیت سیاسی دولت مسعود پزشکیان و رابطه‌اش با رهبر و نهادهای امنیتی گذاشته است؟
بعد از حملات نظامی آمریکا و اسرائیل به برخی سایت‌های هسته‌ای ایران، مقام‌های جمهوری اسلامی اعلام کردند غنی‌سازی اورانیوم را فعلاً متوقف کرده‌اند و در عین حال می‌گویند چشم‌اندازی برای ازسرگیری مذاکرات هم نمی‌بینند. این توقف اعلام‌شده را چطور باید فهمید؟ آیا آن را باید تاکتیکی موقت برای عبور از فشارها تعبیر کرد یا نشانه ورود به یک مرحله خطرناک‌تر در بحران هسته‌ای؟
جمهوری اسلامی از یک طرف بر «تقویت روابط با همه همسایگان»، از جمله ابتکار میزبانی نشست منطقه‌ای برای کاهش تنش میان افغانستانِ تحت حاکمیت طالبان و پاکستان، و گسترش روابط با قطر و دیگر همسایگان تأکید می‌کند، اما از طرف دیگر، در سطح بین‌المللی با آمریکا، اروپا و اسرائیل در تنش شدید است و پرونده‌هایی مثل جنگ اخیر، توقیف نفتکش‌ها و مناقشه هسته‌ای این تصویر را پیچیده‌تر کرده است. این دوگانه «تنش‌زدایی منطقه‌ای» در کنار «تقابل با غرب» را چگونه می توان تحلیل کرد و در عمل کدام رویکرد بر سیاست خارجی تهران غلبه خواهد کرد؟
خیلی‌ها می‌گویند امروز در ایران با یک «دوگانگی» روبه‌رو هستیم: از یک طرف نشانه‌هایی از نرم‌تر شدن محدودیت‌های ظاهری مثل حجاب اجباری در بعضی شهرها دیده می‌شود، از طرف دیگر گزارش‌ها از تشدید سرکوب سیاسی و امنیتی خبر می‌دهند. این استراتژی هم‌زمانِ نرمش اجتماعی و سخت‌گیری سیاسی را چگونه باید تحلیل کرد؟ آیا این وضعیت در بلندمدت به کاهش تنش کمک می‌کند یا نارضایتی را عمیق‌تر خواهد کرد؟
سعید جعفری
نظرات ارائه شده در این گفتگو نظرات کارشناس مربوطه است و نشانگر دیدگاه های اس بی اس فارسی نیست.
