برای کنترل تاثیرات روند گرم شدن کره زمین، میزان آن باید نهایتا ۱/۵ درجه سلسیوس باشد.
این مهمترین نتیجه بررسی های بعمل آمده توسط هیات بین الدولی تغییرات آب و هوایی موسوم به IPCC است و در ماه دسامبر زمانی که کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی برگزار می شود در کانون توجه قرار خواهد داشت.
این هیات اعلام کرده است اگر کشورهای جهان می خواهند آثار گرم شدن کره زمین را کنترل کنند باید میزان آن را به کمتر از ۱/۵ درجه برسانند، نه هدف فعلی که دو درجه است.
اما این هیات می گوید دستیابی به این هدف چالشی بزرگ است و به تغییرات سریع، سخت و غیرمنتظره در تمام بخش های جوامع دارد.
گزارش این هیات که تحت عنوان "گرم شدن کره زمین" ارائه شده است در کنفرانس بین المللی تغییرات آب و هوایی که در ماه دسامبر امسال در شهر کاتوویتس (Katowice) لهستان برگزار می شود مورد بحث و گفتگوی کشورهای رهبران کشورهای جهان قرار خواهد گرفت.
این کنفرانس با هدف بررسی توافق پاریس و از روز دوم تا ۱۴ دسامبر برگزار خواهد شد.
طبق توافق پاریس که در سال ۲۰۱۵ منعقد شده بود، قرار بود میزان گرم شدن کره زمین نهایتا در حد دو درجه بیشتر از عصر صنعتی شدن نگهداشته شود.
اما یافته های جدید هیات بین الدولی تغییرات آب و هوایی نشان می دهد اگر این میزان به ۱/۵ درجه کاهش پیدا کند، میزان افزایش ارتفاع آب دریاها ۱۰ سانتی متر کمتر از زمانی خواهد بود که این میزان ۲ درجه باشد.
پرفسور مارک هودن (Mark Howden) مدیر موسسه تغییرات آب و هوایی در دانشگاه ملی استرالیا یکی از دانشمندانی است که در تهیه این گزارش مشارکت داشته است.
وی می گوید کاهش هدف گرم شدن کره زمین به یک و نیم درجه نیازمند تغییراتی بزرگ است.
وی می گوید: "ما در مسیر قرار نداریم. ما در حال حاضر در حال پیش رفتن به سوی یک افزایش دمای ۳ تا ۴ درجه ای تا سال ۲۱۰۰ میلادی هستیم. اگر می خواهیم به چنین کاهش هایی در زمینه انتشار گازهای گلخانه ای دست پیدا کنیم باید تغییرات عمیقی در تمام ابعاد زندگی خود ایجاد کنیم که شامل انرژی، اراضی، ساختمان، حمل و نقل، غذا، رژیم غذایی، شهرها و غیره می شود و ما به تکنولوژی های جدید، بهره وری انرژی، منابع انرژی پاک، جنگل زدایی کمتر، مدیریت بهتر اراضی، کشاورزی پایدار و بسیاری چیزهای دیگر نیاز خواهیم داشت."
یکی دیگر از یافته های این هیات این است که اگر این میزان افزایش دما در حد ۲ درجه باشد، بیش از ۹۹ درصد از صخره های مرجانی جهان از بین خواهند رفت ولی اگر هدف ۱/۵ درجه محقق شود، آنوقت شاید بتوان ۱۰ تا ۳۰ درصد از صخره های مرجانی را نجات داد.
پرفسور اوو هو گالدبرگ (Ove Hoegh Guldberg) مدیر موسسه تغییرات جهانی دانشگاه کویینزلند می گوید نجات حتی همین بخش اندک از صخره های مرجانی نیز می تواند امیدوار کننده باشد.
وی می گوید: "این می تواند ایجاد کننده این فرصت باشد که به مرور زمان این اکوسیستم ها دوباره متولد احیا شوند. و نگاه خوش بینانه به این قضیه به این صورت است که اگر بتوان بخش قابل توجهی از این صخره های مرجانی را به نقطه ای باثبات رساند، آنوقت این شانس وجود دارد که شاهد تولد دوباره یکی از اکوسیستم های بزرگ باشیم."
طبق این گزارش، این که اجازه داده شود هدف گرم شدن کره زمین از یک و نیم درجه فراتر رود، باعث خواهد شد تا در آینده اتکا به تکنولوژی هایی که دی اکسید کربن را از هوا می گیرند افزایش پیدا کند و این در حالی است که چنین تکنولوژی هایی هنوز خیلی قابل اطمینان نیستند.
پرفسور هودن در این باره می گوید اجرای استراتژی های فوری خیلی کم خطر از امید داشتن به استفاده از چنین تکنولوژی هایی است.
وی می گوید: "انجام کارهای بیشتر، همین الان، میزان اتکا به تکنولوژی های جدید برای گرفتن دی اکسید کربن از هوا را کاهش می دهد. این تکنولوژی ها به طور کامل آزمایش نشده اند و در بسیاری از موارد هنوز در مرحله آزمایشی هستند. و این که امروز کار کمتری انجام دهیم باعث خواهد شد تا بار مسئولیت به دوش نسل های بعدی بیفتد."
پرفسور برانوین هیوارد (Bronwyn Hayward) از دانشگاه کانتربری نیوزیلند یکی از تهیه کنندگان اصلی گزارش هیات IPCC است. وی می گوید دولت ها باید اقدامات جدی تری انجام دهند.
وی می گوید: "خود توافق پاریس در سطحی وسیعتر نیازمند این است که جوامع دولت های خود را مسئول بدانند، در کنار جوامع بین الملل، و بهمین دلیل است که چنین گزارش هایی مهم است. ما می گوییم که کشورهایمان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و برای این که به این هدف کمک کنیم، در جایی که باید باشند نیستند، اگر می خواهیم تا به طور موفقیت آمیز مشکل این سیاره را حل کنیم و تغییراتی که در آن ایجاد کردیم را به عقب برگردانیم."
پرفسور پیتر نیومن (Peter Newman) یکی از اساتید برجسته دانشگاه کرتین (Curtin University) در رشته پایداری محیط زیست است. وی می گوید هر استرالیایی می تواند نقش موثری ایفا کند.
وی می گوید چالش های کوچک مانند تغییر رژیم غذایی، کاهش استفاده از سیستم های گرمایشی و سرمایشی و استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی به جای خودروی شخصی می تواند به کره زمین کمک کند.
وی می گوید: "نشانه هایی وجود دارد در مورد این که ما می توانیم کارهای بزرگتری انجام دهیم. احتمالا چنین فرصت هایی وجود دارد و من فکر می کنم قدرت این گزارش ها در این است که دیگر نمی توان به سادگی گفت دولتها، بروید و این را برای ما درست کنید. همه ما باید نقشمان را ایفا کنیم."
