قبل از استعمار اروپایی، فرهنگ‌هاى ملل اولى سیستم‌های غنی آموزشی داشتند که عمیقاً با وطن، دانش و جامعه ارتباط داشت. این رسوم امروز هم به ارائه بینش‌های ارزشمند ادامه می‌دهند.
اما نابرابری در پىآمدهاى آموزش هنوز هم وجود دارد. شاگردان بومی میزان پایین‌تر حضور در مکتب، سواد خواندن و حساب كردن و شموليت در پوهنتون دارند. این به علت عوامل تاریخی و مداوم مانند تبعیض، فقدان آموزش فراگیر فرهنگی، و محرومیت اجتماعی-اقتصادی است.
شيرون دیویس، خانمى از قوم باردی و کیجا، مدیر عامل شرکت ملی آموزش بومی و جزایر تنگه تورس (NATSIEC) میگوید زمانی‌که در مورد چگونگی از بين بردن تفاوت آموزشی بحث می‌کنیم، مهم است كه تاریخچۀ تبعیضى را که اطفال بومی با آن روبرو هستند، بدانيم.
او می‌افزاید: «از آغاز، قوانین و پالیسی‌ها بگونه‌ی مستقیم برای بیرون نگهداشتن کودکان بومی از مکتب وضع شده‌اند.»
او به گزارشی از ائتلاف ملی آموزش جوانان بومی یا National Indigenous Youth Education Coalition اشاره کرده و میگوید: «در این گزارش به پالیسی‌های چون سیاست‌های اخراج به‌درخواست اشاره شده است که در اوایل قرن بیستم معرفی شدند... پالیسی‌های که به خانواده‌های غیر بومی اجازه می‌داد تا خواستار بیرون‌کردن کودکان بومی از صنوف درسی شوند.»
Sharon Davis, CEO of NATSIEC Source: Supplied / Sharon Davis
بخشی از این معذرت‌خواهی، تعهد به "رفع کردن تفاوت" میان بومیان و غیر بومیان در بخش‌های مختلف زندگی، از جمله آموزش بود.
بخش مهم توافق ملی رفع کردن تفاوت، اصلاح شیوه کار حكومت‌ها با مردم و جوامع ملت‌های اولى بخاطر غلبه بر نابرابری است كه مردم بومی و جزایر تنگه تورس تجربه كرده اند.
دیویس میگوید: «ما می‌دانیم که نهادهای تحت کنترول جوامع بومی، پایدارترین راه برای رسیدگی به نیازهای جامعه‌اند. جای که بومیان خود رهبری آموزش را بدست دارند، ما نتایج بهتر، مشارکت بیشتر و راه‌های روشن‌تری برای جوانان‌ما می‌بینیم.»
آیا ممکن است آموزش فرهنگی راه حل آینده باشد؟
Dr Anthony McKnight is an Awabakal, Gameroi and Yuin man, working at the University of Wollongong’s Woolyungah Indigenous Centre.
داکتر انتونی مک نایت یک مردى از اقوام اواباکال، گامروی و یوین است که در مرکز بومی وولیونگاه پوهنتون ولونگانگ کار می‌کند.
او سال‌های زیادی را صرف تدریس و تحقیق در مورد چگونگی جا دادن تعلیم و تربیه بومی در نصاب، پالیسی و اجرأت کرده است.
او میگوید: «برای من، اگر یک طیف رادر نظر بگیریم، در یک طرف آن آموزش بومی قرار دارد و در طرف دیگر آموزش غربی، و شاگرد بومی در میان این دو قرار گرفته است.»
به باور او، برنامه‌های رفع کردن تفاوت معمولاً تلاش دارند تا کودک را به سمت آموزش غربی سوق دهند، اما تفاوت بزرگی به‌سوی نظام آموزشی بومی باقی می‌ماند.
او می‌افزاید: «برای من، باید تمرکز روی کودک بومی اولویت داشته باشد؛ اولویتی‌که هر دو نوع دانش در آن باهم تلاقی می‌کنند. شاگردان ما باید توانایی زندگی در هر دو نظام دانش را داشته باشند.»
Dr McKnight has spent years teaching and researching how to embed Aboriginal pedagogy in curriculum, policy, and practice. Source: Supplied / MichaelDavidGray
او میگوید: «این تنها مربوط به کودکان بومی نیست، بلکه شامل کودکان غیر بومی هم می‌شود؛ تا یاد بگیرند که از سرزمینی مراقبت کنند که برای همه ما هست؛ سرزمینی که همه ما از آن آب می‌نوشیم، در آن نفس می‌کشیم و بر آن راه می‌روئیم.»
مساوات در نتایج آموزشی؛ نقشه‌راهی در حال پیشرفت
بر اساس تازه‌ترین معلومات از توافق‌نامه ملی رفع کردن تفاوت، فاصله در نتایج آموزشی میان شاگردان بومی و غیر بومی کاهش یافته اما تا هنوز باقی‌ست.
به‌گفته دیویس، میزان ماندگاری شاگردان بومی در دوره ثانوی ۵۹ درصد است، در حالی‌که این رقم برای شاگردان غیر بومی حدود ۸۵ درصد می‌باشد.
او میگوید: «وقتی تفاوت در نتایج را می‌بینیم، این بیشتر نشان‌دهنده ناکامی نظام آموزشی در خدمت‌رسانی به شاگردان بومی است، نه ناکامی خود شاگردان.»
Retori Lane (L) with her mother, Jenadel Lane. Source: Supplied / Retori Lane
او بخشی از بزرگترین گروه دانش‌آموزان بومی است که صنف ۱۲ را در نیو ساوت ويلز تکمیل کرده‌اند.
خانم لین میگوید که یک محیط آموزش حمايتى فرق فراوان را به وجود مى‌آورد.
شبکه حمایتی او شامل کارمندان مکتب، معلمان بومی و کارمندان شرکت ملی ورزشی بومی آسترالیا (NASCA) بود. اين سازمان برنامه‌های را در سراسر نيو ساوت ويلز و قلمرو شمالی اجراء و به شاگردان بومی کمک می‌کند تا با فرهنگ‌شان وصل و در مکتب موفق شوند.
او میگوید: «واقعاً حمایت زیادی داشتم، بخصوص از کارمندان مکتب و کارکنان NASCA. آن‌ها می‌آمدند، ما را به صنف می‌بردند، کمک می‌کردند، و معلمان هم همیشه آماده کمک بودند.»
جیناديل، مادر ریتوری، معاون کالج کلان‌سالان دوبو است كه دخترش از آن فارغ شد.
او اولين فرد خانواده‌اش بود كه به پوهنتون رفته است.
او باور دارد که حمایت‌های خاص و محیطی آگاهانه از نظر فرهنگی، همه شاگردان را قادر می‌سازند تا بهترین نتایج را بدست آورند.
او میگوید: «من به فارغ‌التحصیلی شاگردان بومی از صنف ۱۲ علاقه‌مندم، چون این سهم کوچک من برای جامعه‌ام است. به همین خاطر معلم شدم. امیدوارم این دروازه‌ای را بروی آینده باز کند.»
ریتوری در بخش هنرها و در رشته مطالعات بومی به سويۀ لیسانس تحصیل خواهد کرد.
او میگوید: «می‌خواهم در موقعیتی باشم که بتوانم به کودکان بومی آموزش بدهم؛ کودکانی‌که به‌دلیل نسل‌کشی فرهنگی، فرهنگ خود را از دست داده‌اند. امیدوارم بخشی از روند زنده‌ساختن و احیای دوباره فرهنگ‌ما باشم.»
مطالب بیشتر
نسل‌های ربوده‌شده کی‌ها اند؟
براى بدست آوردن معلومات و توصيه‌‌هاى ارزشمند بيشتر در مورد جابجا شدن تان در زندگى نو در آستراليا در پادکست Australia Explained اشتراك يا آن‌را تعقيب كنيد.
