Ο Σκεύος Τσουκαλάς ξεκίνησε να εργάζεται στην όπερα του Σύδνεϋ το 1968. Την ίδια χρονιά γνώρισε και την γυναίκα της ζωής του, «τον άγγελο του» όπως την αποκαλεί χαϊδευτικά.
Η όπερα δεν είναι απλά ένα κτήριο για τον κ. Τσουκαλά. Είναι φτιαγμένη από τσιμέντο και χαλκό αλλά μπορεί και νιώθει. Νιώθει πόνο και ο κ. Τσουκαλάς ήταν εκείνος που την φρόντιζε καθημερινά για δεκαετίες. Την αγάπησε περισσότερο από το δικό του σπίτι.
Όταν πήρε την απόφαση να συνταξιοδοτηθεί, ο κ. Τσουκαλάς ομολογεί ότι τα συναισθήματα του ήταν βαριά.
Steve Tsoukalas started working at the Sydney Opera House in 1968 Source: Supplied
«Έκλαιγα. Καθόμουνα στις αγαπημένες μου γωνίες, 5 η ώρα το πρωί και έκλαιγα, γιατί νόμιζα ότι ήρθε η δύση μου».
Αυτό που τον έκανε να αλλάξει στάση ήταν τα εγγόνια του. Όπως μας είπε, ο κ. Τσουκαλάς συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να φανεί δυνατός για εκείνα. Όχι απλά δυνατός, αλλά έπρεπε να γίνει ξανά παιδί. Να θυμηθεί τις παλιές καλές αναμνήσεις για να μπορεί να παίζει με τους μικρούς του αγγέλους.
«Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να γίνεται ο άνθρωπος ξανά παιδί στα 73 του και να παίζει με τα εγγόνια του».
Όπως η όπερα άφησε το σημάδι της στον κ. Τσουκαλά, έτσι και αυτός άφησε το δικό του. Κάτι που ήθελε ήταν να βρει ένα τρόπο να αποβάλει τα χημικά που χρησιμοποιούσαν όταν καθάριζαν την όπερα. Το κατάφερε θυμωμένος την γιαγιά του, που τον είχε μεγαλώσει και ανάμεσα σε άλλα τον είχε μάθει να καθαρίζει.
Ένα πρωί ο κ. Τσουκαλάς καθάρισε ένα μέρος του χαλκού όχι με χημικά, αλλά με ελαιόλαδο. Όταν η διεύθυνση είδε το αποτέλεσμα, τον ρώτησαν εάν μπορεί να κάνει όλο το κτήριο έτσι. Η απάντηση του ήταν «φυσικά και θα το κάνουμε όλο το κτήριο έτσι».
Όλα αυτά τα χρόνια στην όπερα, ο κ. Τσουκαλάς είχε την ευκαιρία να γνωρίσει διάσημες προσωπικότητες, από καλλιτέχνες μέχρι και πρωθυπουργούς. Ο άνθρωπος που του έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο ηθοποιός Αριστοτέλης Σαββάλας, ευρέως γνωστός ως «Kojac».
Mr. Tsoukalas treated the building's copper surfaces with olive oil, something that impressed the opera's management. Source: Supplied
«Πήρα την απόφαση να του συστηθώ…. Με κοίταξε και με τα σπασμένα του ελληνικά, με ρώτησε: έχει χυθεί ελληνικός ιδρώτας στο κτήριο αυτό; Ναι κύριε Σαββάλα, είπα».
Ο κ. Τσουκαλάς είναι επίσης ο έβδομος άνθρωπος που υπέγραψε στο βιβλίο της όπερας, το οποίο αρχικά υπέγραψε η βασίλισσα Ελισάβετ. Ο ίδιος παραμένει ταπεινός για την τιμή αυτή.
Η όπερα δεν φεύγει από την σκέψη και την καρδιά του κύριου Τσουκαλά. Θα την κουβαλάει για πάντα μαζί του. Ο ίδιος προσθέτει ότι όποτε τον χρειάζεται, εκείνος θα επιστρέφει για να καθοδηγήσει εκείνους που έχουν αναλάβει την φροντίδα της.
Πατήστε Play στο Podcast που συνοδεύει την κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε τη συνέντευξη.
