در هفته نخست کارزار انتخاباتی فدرال، پیتر داتون از سرکوب فرهنگ «وُک» در مدارس خبر داد.
او در یک نشست انتخاباتی گفت: «فکر می‌کنم اکثریت خاموشی در جامعه نسبت به این مسئله وجود دارد.»
اما نتیجه انتخابات در شب شنبه – که در آن داتون کرسی خود را از دست داد، ائتلاف نیز شکست خورد و چندین کرسی دیگر را از دست داد – نشان می‌دهد که این «اکثریت خاموش»، تمرکز داتون بر جنگ فرهنگی را رد کرده‌اند.
علاوه بر اظهارات او درباره «دستور کار وُک» در مدارس و دانشگاه‌ها، رهبر سابق اپوزیسیون که اکنون برکنار شده، همچنین اعلام کرده بود که قصد دارد مهاجرت را کاهش دهد و ۴۱ هزار کارمند دولتی را اخراج کند. او همچنین برنامه‌ای برای حذف امکان دورکاری اعلام کرد که بعدها از آن عقب‌نشینی کرد.
در آخرین هفته کارزار، او مراسم خوشامدگویی بومیان (Welcome to Country) را مورد انتقاد قرار داد و گفت که این مراسم نباید در روز آنزک برگزار شود.
سایمون ولش، مدیر گروه Redbridge می‌گوید اظهارات داتون، ائتلاف را از مسیر اصلی پیام‌رسانی‌اش خارج کرد و آن‌ها را از موضوعاتی که بیشتر برای رأی‌دهندگان محافظه‌کار اهمیت دارد – مانند اقتصاد و هزینه‌های زندگی – دور ساخت.
اظهارات داتون همچنین «بویی از ترامپیسم» داشت که به گفته ولش ممکن است باعث نگرانی رأی‌دهندگان شده باشد؛ به‌ویژه آنکه این کارزار همزمان شد با اخراج‌های گسترده در آمریکا در چارچوب طرح «بهره‌وری دولت» (DOGE) از سوی رئیس‌جمهور دونالد ترامپ و اعلام تعرفه‌های «متقابل»، که به افت تاریخی بازارهای بورس منجر شد.
ولش گفت: «[این فضا] ترسی از هرج‌ومرج و بی‌ثباتی ایجاد کرد، چون برند اصلی ترامپ همین است — و این دقیقاً همان چیزی بود که رأی‌دهندگان تحت فشار اقتصادی در استرالیا نمی‌خواستند.»
اگرچه سیاست‌های متعددی از سوی ائتلاف — مانند طرح ساخت هفت نیروگاه هسته‌ای — وجود داشت که رأی‌دهندگان را نگران می‌کرد، اما به گفته ولش، اضافه شدن رنگ‌وبوی ترامپ به کارزار، ترس از بی‌ثباتی، ریسک و آشفتگی را تشدید کرد.
او گفت: «این دقیقاً چیزی نبود که این رأی‌دهندگان به دنبال آن باشند؛ آن‌ها دنبال پیامی مثبت بودند.»
ولش افزود که رأی‌دهندگان در مناطق حومه‌ای و حتی در برخی کرسی‌های مرکزی نیز از «ضربه زدن به پایین‌دستی‌ها» خوششان نمی‌آید.
او گفت: «نوعی بی‌رحمی یا تندی در پیشنهادهای لیبرال‌ها وجود داشت که به این احساس دامن می‌زد.»
پیامدهای خطرناک شعارهای ضد «وُک»
شاون رتکلیف، مدیر مؤسسه Accent Research می‌گوید حزب ائتلاف برخلاف ملت واحد باید حمایت طیف گسترده‌تری از رأی‌دهندگان را جلب کند. بنابراین اگر بیش از حد به دنبال جذب رأی‌های راست‌افراطی باشد، عملاً عرصه را در مرکز به نفع حزب کارگر خالی می‌کند.
او می‌افزاید: «خطر این کار آنجاست که شما رأی کسی را از دست می‌دهید مثل یک پرستار طبقه متوسط در چیژلم که با یک معلم ازدواج کرده. چنین افرادی شاید با کاهش مهاجرت یا پایین آمدن مالیات موافق باشند، اما اگر بیش از حد در جهت جذب رأی‌دهندگان حزب ملت واحد پیش بروید، همین رأی‌دهندگان میانه‌رو را از خودتان دور می‌کنید.»
به گفته رتکلیف، پژوهش‌های مؤسسه Accent نشان داده که سه دغدغه اصلی رأی‌دهندگان عبارت بودند از: هزینه‌های زندگی، مسکن و خدمات درمانی — و حزب کارگر نیز تمام کارزار انتخاباتی خود را بر همین موضوعات متمرکز کرده بود.
روز دوشنبه، سناتور لیبرال اندرو براگ در گفت‌وگو با رادیو نشنال شبکه ABC گفت که ائتلاف در زمینه اقتصاد سیاست‌های قوی و کافی نداشت و حزب باید در آینده از ورود به جنگ‌های فرهنگی و دیگر موضوعات کم‌اهمیت‌تر پرهیز کند.
او گفت: «فکر می‌کنم ما در این کشور، روحیه سالمی از نوع "زنده باش و بگذار دیگران هم زندگی کنند" داریم. جامعه‌ای متنوع هستیم و به‌طور کلی، اکثر استرالیایی‌ها با این وضعیت احساس راحتی می‌کنند.»
براگ افزود: «آن‌ها نمی‌خواهند شاهد تفرقه باشند، بنابراین به نظر من بسیار مهم است که تمرکزمان را بر مسائل اقتصادی بگذاریم و به هر قیمتی از موضوعات مرتبط با جنگ فرهنگی دوری کنیم.»
اما جینا راینهارت، میلیاردر و غول صنعت معدن، رسانه‌های چپ‌گرا را مقصر دانسته و گفته است آن‌ها باعث شده‌اند بسیاری از اعضای حزب لیبرال از هر چیزی که به ترامپ مربوط می‌شود یا شبیه سیاست‌های او باشد، بترسند و فاصله بگیرند.
او در یادداشتی در وب‌سایتش نوشت: «بی‌تردید رسانه‌های چپ حالا تلاش خواهند کرد که شکست حزب لیبرال را نتیجه گرایش آن به سمت ترامپ و راست‌گرایی بیش از حد جلوه دهند!»
و افزود:«این دو موضوع اصلاً با هم جور در نمی‌آیند!»
در ابتدای کارزار، زاره غزاریان، استاد علوم سیاسی در دانشگاه موناش، هشدار داده بود که آغاز یک کمپین به سبک ترامپ در استرالیا ممکن است از نظر سیاسی «خطرناک» باشد.
او توضیح داد که سیستم سیاسی استرالیا – برخلاف آمریکا – بر مشارکت داوطلبانه متکی نیست، چون رأی دادن در این کشور اجباری است. به همین دلیل، رهبران سیاسی باید طیف گسترده‌ای از مسائل را که برای رأی‌دهندگان در شهرهای بزرگ، مناطق روستایی و ایالت‌های مختلف اهمیت دارد، مورد توجه قرار دهند.
غزاریان به SBS News گفت: «به لطف نظام رأی‌گیری اجباری... وظیفه رهبران در استرالیا این است که پیام‌شان برای طیف بسیار گسترده‌ای از رأی‌دهندگان جذاب باشد، نه اینکه فقط با یک گروه خاص صحبت کنند.»
برنامه فارسی رادیو اس‌بی‌اس در روزهای شنبه و سه شنبه ساعت ۳ بعد از ظهر از طریق رادیو، به صورت آنلاین، کانال شماره ۳۰۲ تلویزیون‌های دیجیتال و از طریق اپ رایگان SBS Audio قابل دسترس است. برای شنیدن برنامه های زنده و پادکست های ما اپ SBS Audio را از APP Store یا Google Play دانلود کنید. همچنین می توانید به اس بی اس فارسی از طریق اسپاتیفای، یا اپل پادکستز گوش کنید.
