فنگ فنگ چونگ (Fang Fang Zhong) در سن ۶۴ سالگی هنوز آماده بازنشستگی نیست.
او در واقع خود را آماده یک شغل جدید در مرکز اجتماعی مراقبتی می کند.
او می گوید: "فکر می کنم که می توانم مراقبت های داخل خانه را انجام دهم. فکر می کنم می توانم به افراد سالمند در کارهایی مانند خرید غذا و رفتن به پزشک کمک کنم".
او در سال ۱۹۹۵از چین به استرالیا مهاجرت کرد و ۴ سال در شغل های گوناگون در یک آشپزخانه و در بخش نظافت کار کرد. در این زمان او حتی هر از زمان اضافی که داشت برای یادگیری زبان انگلیسی استفاده کرد.
این زن ساکن سیدنی که فرزندانش اکنون بزرگ شده اند، بار دیگر از طریق برنامه دولتی موسوم به "مهارت لازم برای آموزش و اشتغال" یک بار دیگر شاگردی را پیشه کرده است.
او این دوره آموزشی را که توسط سازمان Social Enterprise MTC Australia ارائه می شود به عنوان "هدیه ای از طرف دولت استرالیا" توصیف می کند.
او می گوید: "من خیلی سپاسگزارم که به اینجا آمدم. می توانم در اینجا دوستان جدیدی پیدا کنم و درباره یک چیز با دیگران صحبت کنم. و معلم ها هم خیلی مهربان هستند".
نتایج سرشماری استرالیا نشانگر آن هستند که تعداد استرالیایی های بالای ۶۵ سال در نیروی کاری از ۸ درصد در سال ۲۰۰۶ به ۱۳ درصد در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است. این در حالی است که بیشترین افزایش در میان زنان مشاهده می شود.
در سال ۲۰۰۶ تنها ۴ درصد از زنان بالای ۶۵ سال در حال کار بودند.
حال آنکه این میزان در سال ۲۰۱۶ به ۹ درصد افزایش پیدا کرده است.
بنا به نتایج آخرین سرشماری انجام گرفته در استرالیا، در حدود ۱۵ درصد از استرالیایی ها بالای ۶۵ سال دارند.
انتظار آن می رود تا این میزان تا سال ۲۰۵۶ به ۲۲ درصد افزایش پیدا کند.
جنی مک کافر (Jenny Macaffer) مدیر اجرایی گروهی به نام Adult Learning Australia می گوید استرالیا در روبرو شدن با پیامدهای مربوط به جمعیتی که به سرعت رو به کهولت دارد، بسیار کند عمل کرده است.
او می گوید یکی از این موارد به طور حتم مربوط به آموزش و به روز رسانی مهارت های کارگران سالمند است.
او می گوید: "هیچ چارچوب منسجمی در این خصوص وجود ندارد. به همین دلیل است که Adult Learning Australia خواستار تدوین یک سیاست آموزشی مادام العمر است به گونه ای که ما بتوانیم کلیه گروه های سنی و همه نسل ها در استرالیا را در این سیاست شامل کنیم. چرا که کارگران مسن تر به طور ویژه می توانند چیزهای زیادی را ا طیف گسترده تر جامعه و نیروی کاری در کشور به اشتراک بگذارند. من فکر می کنم زمانی که آنها ارزش کارگران مسن تر را نادیده می گیرند ما در واقع سرمایه انسانی و سرمایه اجتماعی ارزشمندی را در داخل جوامع خود از دست می دهیم. برخی از آنها می خواهند در داخل نیروی کار باقی بمانند و برخی از آنها سعی می کنند تا به نیروی کار برگردند اما محدودیت های فراوانی هم برای این کار در برابر آنها قرار داده می شود".
بسیاری از برنامه های مرتبط کاری مانند برنامه ای که خانم چونگ در آن حضور پیدا می کند تنها در اختیار کارجویان واجد شرایطی که در سنترلینک ثبت نام کرده اند قرار می گیرد.
اگرچه این نیز گفتنی که جایگزین هایی برای آنها که واجد شرایط نیستند وجود دارد.
اما خانم مک کافر می گوید در حال حاضر شاهد حضور یک شکاف بزرگ به ویژه در زمینه قابل استطاعت بودن گزینه های آموزشی و برآورده کردن تقاضای رو به افزایش از طرف یادگیرندگان مسن تر هستیم.
او می گوید: "همچنین محدودیت هایی نیز در میزان دسترسی این افراد به دوره های یادگیری وجود دارد. به همین دلیل است که ما فکر می کنیم فرصت های یادگیری محلی در داخل جامعه که در دسترس و قابل استطاعت هستند برای یادگیرندگان مسن تر و افراد سالمند بسیار مهم است".
سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۷ با انتشار گزارشی موسوم به "جمعیت رو به کهولت جهان" اعلام کرد که افراد مسن تر تقریبا در هر کشور اکنون سهم رو به افزایشی از جمعیت آن کشور را از آن خود می کنند.
سازمان ملل متحد می گوید در پاسخ به چنین وضعیتی، دولت های جهان در نظر دارند تا سن بازنشستگی را افزایش دهند، موانع موجود در بازار کار رسمی را حذف کنند، و حتی اشتغال و اماکن کاری انعطاف پذیرتر را ترویج و تشویق کنند.
این در حالی است که پژوهش های انجام گرفته نیز حاکی از آن است یادگیری مداوم برای اشتغال نیز صرفا برای اقتصاد سودمند نیست.
پروفسور کریس دیویس از انستیتوی MARCS در دانشگاه وسترن سیدنی می گوید پژوهشگران اکنون می توانند حتی چگونگی سودمندی یادگیری برای کار با تفریح را اندازه گیری کنند.
او می گوید: "ما اکنون تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی یا به اختصار FMRI می دانیم که چه حجم از مغز به ویژه هیپوکامپ که در بخش حافظه مشارکت دارد زمانی که شما در فعالیت های اجتماعی و شناختی مشارکت دارید در مقایسه با یک گروه دیگر که درگیر چنین فعالیت هایی نمی شوند، فعال می شود. بنابراین ما این نکته را می دانیم که مشارکت و یادگیری، در واقع ساختار مغز را تغییر می دهد و به حفظ ساختارهای مغزی کمک می کند".
و این در حالی است که برای خانم چونگ، خود یادگیری همانند رسیدن به یک هدف است.
او می گوید: من وقت آزاد دارم پس دلم می خواهد رویای خودم را دنبال کنم. می خواهم این تلاش را انجام بدهم".
