منطقه بلک تاون در غرب سیدنی تنوع جمعیتی بسیار بالایی دارد و بزرگترین جمعیت سودانی استرالیا را در خود جای داده است.
نرخ رفتارهای ضداجتماعی در این منطقه در گذشته بالا بوده است ولی نرخ ارتکاب جرم در این منطقه در حال کاهش است.
برای سایمون وینیا (Simon Winya) بلک تاون مانند خانه اش است. اما این منطقه هزاران کیلومتر با جایی که از آنجا آمده است و اکنون سودان جنوبی نامیده می شود فاصله دارد.
وی می گوید: "من در جنگل بدنیا آمدم و بیشتر عمرم را در جنگل زندگی کردم، جایی که مدرسه ای نداشت، هیچ چیزی نداشت."
سایمون وقتی ۲۱ سال داشت از کشورش فرار کرد چرا که به زور مجبور شده بود در جنگ داخلی سودان بجنگد، جنگی که باعث مرگ برادر جوانترش شده بود.
پس از ۵ سال اقامت در مصر، وی در سال ۲۰۰۶ به استرالیا آمد، در حالی که انگلیسی کمی بلد بود.
وی سخت تلاش کرد و موفق به دریافت یک رشته هنر و یک رشته خدمات اجتماعی در TAFE و دانشگاه شد.
وی خیلی به مسیری که طی کرده است افتخار می کند.
وی می گوید: "حتی پدرم که خیلی وقت پیش مرد هرگز در خواب هم نمی دید که به اینجا برسم. و من فکر می کنم من اولین نفر در خانواده ام هستم که به مدرسه و دانشگاه رفته ام."
وی اکنون از طریق فعالیت در مرکز خدمات چند فرهنگی Sydwest می خواهد جبران کند و فرصت هایی که از آنها بهره مند شده است را به سایر مهاجران و پناهجویان معرفی کند.
وی می گوید: "من خودم را یکی از رهبران این جامعه می دانم. حتی اگر گذشته بدی داشته باشیم، هنوز جوانان در استرالیا این فرصت را دارند تا به رویاهای خود تحقق بخشند و یا مانند سایر شهروندان استرالیا زندگی کنند."
در منطقه بلک تاون بیش از دو هزار نفر که از سودان و یا سودان جنوبی به استرالیا آمده اند زندگی می کنند. این بزرگترین جمعیت سودانی در استرالیاست.
سربازرس باب فیتزجرالد (Bob Fitzgerald) بیست و پنج سال است که در این منطقه کار می کند.
وی تایید می کند که در گذشته در جامعه سودانی و سودان جنوبی این منطقه رفتارهای ضد اجتماعی یک مشکل بوده است ولی می گوید این مساله مربوط به گذشته است.
وی می گوید: "ما نمی توانیم با بازداشت افراد مشکلات این چنینی را حل کنیم، بهمین سادگی. ما باید به مردم نشان دهیم که راه بهتری برای انجام دادن کارها وجود دارد، و همچنین یک راه غلط."
با وجودی که نرخ ارتکاب جرایمی که با عنوان جرایم خیابانی شناخته می شوند در این منطقه هنوز در مقایسه با میانگین ایالت نیوساوت ویلز بالاست، ولی در حال کاهش است.
در دهه گذشته در این منطقه ، نرخ دزدی هر سال ۷/۷ درصد، صدمه به اموال ۷/۹ درصد و خشونت خانگی ۳/۹ درصد کاهش داشته است.
برخلاف ویکتوریا، ایالت نیوساوت ویلز قومیت مجرمان را فاش نمی کند ولی سربازرس فیتزجرالد می گوید نمی توان یک قوم خاص را به عنوان مشکل اصلی قلمداد کرد.
وی می گوید: "نمی توان همه را به یک چشم دید. آنهایی که می گویند مشکل سودانی ها، مائوری ها و یا بومیان هستند، درک بسیار اندکی از واقعیت های زندگی دارند."
برد بانتینگ (Brad Bunting) جانشین شهردار بلک تاون می گوید کاهش نرخ ارتکاب جرائم خیابانی کاملا مشهود است.
وی می گوید: "همه ما یک هدف داریم و آن این است که خانه را امن کنیم، جایی برای زندگی و برای بزرگ کردن خانواده."
دنگ ادات (Deng Adat) یکی از شخصیت های الهام بخش این منطقه است. وی که یک سرباز کودک بود وقتی فقط ۱۵ سال داشت وارد این منطقه شد و به یاد دارد که مواجهه با شوک فرهنگی چقدر برایش سخت بوده است.
وی می گوید: "من ساندویچ مک دونالدز را با کاغذش خوردم چون بلد نبودم. من فکر می کردم کارگران مک دونالد هم سرباز هستند چون یونیفورم پوشیده بودند."
وی در سال ۲۰۱۷ به دلیل تلاش های بی وقفه اش در ارائه خدمات به جامعه، به عنوان شهروند نمونه ایالت نیوساوت ویلز معرفی شد.
وی می گوید: "مشکل زمانی ایجاد می شود که بچه ها کاری برای انجام دادن نداشته باشند، آنوقت است که فکر انجام کارهای احمقانه به سرشان می زند. و الان کسی بیکار ینست و بچه ها به مدرسه می روند."
وی می گوید پلیس، خانواده ها و سازمان های محلی می توانند فرهنگ ها را به هم وصل کنند و از طریق ارائه فرصت ها، حس زندگی در جامعه ای مشترک را ایجاد کنند.
وی می گوید: "من می توانم بگویم که بلک تاون می تواند الگویی برای جوامع دیگر باشد. ما دوست هستیم، ما دشمن نیستیم. ما اینجا دشمن نداریم."
وی می گوید رسیدن به این نقطه سالها زمان برده است و هنوز اقداماتی در جریان است ولی گام هایی که برای آینده برداشته شده است محکم است.
وی می گوید: "هر بار که در خیابان های بلک تاون قدم می زنم افتخار می کنم، چون می دانم خیابانم نجات پیدا کرده است."
