این هفته، ریچل ریوز، وزیر دارایی بریتانیا، به‌جای اعلام سیاست جدید، به‌خاطر پاک کردن اشک‌هایش در مجلس عوام خبرساز شد.
بلافاصله حدس و گمان‌هایی درباره علت این اتفاق مطرح شد؛ برخی احتمال دادند که این موضوع به اختلافی بین او و رئیس مجلس مربوط است.
نخست‌وزیر بریتانیا، کیر استارمر، گفت این موضوع «هیچ ربطی به سیاست ندارد» و سخنگوی ریوز نیز آن را «موضوعی شخصی» دانست.این اولین بار نیست که اشک‌های یک چهره سیاسی خبرساز می‌شود.
Speculation about the cause of UK Chancellor Rachel Reeves' tears in parliament could reveal larger attitudes about crying in the workplace. Source: AAP / House of Commons/UK Parliament
باب هاوک، مالکوم فریزر و مالکوم ترنبول نیز در محل کار اشک ریخته‌اند.
اما در سال ۲۰۲۵، هنوز درباره احساسمان نسبت به گریه، به‌ویژه در محل کار، مطمئن نیستیم.
کارلی دوبِر، روان‌شناس، به شبکه SBS گفت: «هنوز انتظار قدیمی وجود دارد که رهبران باید قوی باشند — و قوی یعنی بدون احساس.»
او افزود: «اما گریه یکی از قوی‌ترین روش‌های خودآرام‌بخشی بدن است. گریه خنثی است و به ما کمک می‌کند تا خود را تنظیم مجدد کنیم.»
تابوی گریه
با وجود رایج بودن گریه در محل کار، این رفتار هنوز با انگ و برچسب منفی همراه است.
روبین جانز، دانشیار دانشگاه UTS و متخصص منابع انسانی، روابط صنعتی و استرس شغلی می‌گوید: «گریه معمولاً به عنوان موضوعی تابو دیده می‌شود، اما واقعیت این است که بسیار رایج است.»
او ادامه می‌دهد: «معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که افراد احساس ناتوانی، استرس، ناامیدی یا درگیری در محل کار دارند.»
کارلی دوبِر نیز موافق است و می‌گوید سرکوب این واکنش‌های عاطفی هزینه‌ای به دنبال دارد.
«سرکوب احساسات واقعاً برای ما سنگین و تا حدی آسیب‌زننده است،» او می‌گوید. «ما ماشین نیستیم؛ انسان‌هایی هستیم احساسی و اجتماعی.»
او اضافه می‌کند که گریه یک شکست نیست، بلکه ابزاری زیستی و مفید برای تنظیم احساسات است.
«وقتی گریه می‌کنیم، مواد شیمیایی شگفت‌انگیزی آزاد می‌شوند… اندورفین‌هایی که به ما کمک می‌کنند احساساتمان را دوباره تنظیم کنیم.»
آیا گریه در محل کار به اعتبار شما آسیب می‌زند؟ بستگی دارد
هر دو کارشناس می‌گویند واکنش به گریه در محل کار بسیار وابسته به زمینه است؛ از جمله صنعت، فرهنگ سازمانی، عنوان شغلی و حتی جنسیت فرد.
روبین جانز می‌گوید: «پذیرش این موضوع واقعاً بستگی به محیط کار و هنجارهای آن حوزه یا حرفه دارد.»
در صنایعی که نیاز به کار عاطفی دارند — مانند آموزش، مددکاری اجتماعی یا پرستاری — گریه بیشتر به عنوان نشانه‌ای از فرسودگی شغلی یا خستگی عاطفی درک می‌شود.
«فرسودگی شغلی اغلب شامل خستگی عاطفی است و در این حرفه‌ها، گریه را به‌طور مکرر به عنوان بخشی از این روند مشاهده می‌کنیم»، جانز می‌گوید.
از سوی دیگر، گریه در محیط‌های کاری پر فشار و رسمی‌تر ممکن است کاملاً غیرقابل قبول تلقی شود.
او اضافه می‌کند: «این رفتار ممکن است به عنوان نشانه‌ای از ضعف دیده شود و تصویر شما را به‌صورت منفی تحت تأثیر قرار دهد.»
شکاف جنسیتی
هر دو کارشناس تأکید می‌کنند که واکنش‌ها به گریه در محل کار هنوز تحت تأثیر فرضیات منسوخ و عمیقاً جنسیتی است.
جانز می‌گوید: «معمولاً در روابط قدرت جنسیتی دیده‌ایم که وقتی زنان گریه می‌کنند، به عنوان افرادی ضعیف تلقی می‌شوند.»
او ادامه می‌دهد: «در مقابل، مردان بیشتر به عنوان افرادی صادق، شجاع، قوی‌تر یا اصیل در نشان دادن احساسات‌شان دیده می‌شوند.»
«در حالی که تحقیقات زیادی نشان می‌دهد زنان هنگام گریه به‌عنوان کسانی که کنترل خود را از دست داده‌اند یا فاقد هوش هیجانی لازم برای احراز نقش‌های ارشد تلقی می‌شوند… و این می‌تواند آسیب جدی به حرفه آنها بزند.»
«زنان می‌توانند از مغزشان استفاده کنند و با گریه خود را آرام کنند،» دوبِر اضافه کرد.
«گریه کردن مانع از توانایی‌های ذهنی آنها نمی‌شود.»
جانز پیشنهاد می‌کند که به جای تمرکز بر جنسیت، توجه را به شرایط و دلایل گریه در محل کار معطوف کنیم:
«به جای آن بپرسیم: چه محرک‌هایی — فارغ از جنسیت — باعث شده کسی به این وضعیت برسد؟»
ایجاد فضایی برای احساسات در محل کار
با وجود وجود انگ و تابوی گریه، هر دو کارشناس می‌گویند که فرهنگ محل‌های کار به آرامی در حال تغییر است.
طبق داده‌های دولت نیو ساوت ولز در سال ۲۰۲۲، تقریباً ۸۰ درصد از ۵۰۰ شرکت برتر استرالیا برنامه‌های حمایت از کارکنان (EAP) دارند که هدف آنها حمایت از سلامت روان و رفاه کارکنان است.
اما جانز تأکید می‌کند که حمایت باید فراتر از رویه‌ها باشد و به فرهنگ سازمانی نیز مربوط شود:
«ما نمی‌خواهیم افرادی که احساسات‌شان را تجربه می‌کنند، احساس کنند حتماً باید آنها را سرکوب کنند، چون ممکن است این موضوع به ضرر حرفه‌شان تمام شود،» او گفت. «و این اصلاً برای سلامت آنها خوب نیست.»
دوبِر می‌گوید رهبران محل کار نقش کلیدی در شکل‌دهی به هنجارهای عاطفی دارند.
او می‌گوید: «فرهنگ از بالا شروع می‌شود. اگر بگویید گریه کردن اشکالی ندارد اما وقتی کسی گریه می‌کند او را تنبیه کنید، این محیط از نظر روانی امن نیست.»
هر دو کارشناس معتقدند که زمان آن رسیده گریه را به عنوان نشانه ضعف نپنداریم.
دوبِر می‌گوید: «اگر کسی را در محل کار دیدید که گریه می‌کند، تعصبات خود را بررسی کنید. گریه خنثی است؛ این یک روش بدن برای آرام کردن خود است.»
برنامه فارسی رادیو اس‌بی‌اس در روزهای شنبه و سه شنبه ساعت ۳ بعد از ظهر از طریق رادیو، به صورت آنلاین، کانال شماره ۳۰۲ تلویزیون‌های دیجیتال و از طریق اپ رایگان SBS Audio قابل دسترس است. برای شنیدن برنامه های زنده و پادکست های ما اپ SBS Audio را از APP Store یا Google Play دانلود کنید. همچنین می توانید به اس بی اس فارسی از طریق اسپاتیفای، یا اپل پادکستز گوش کنید.
